Το 2010 υπήρξε αναμφίβολα μια ιδιαίτερα πολυάσχολη χρονιά για τον Terry Brock, κυκλοφόρησε ένα εκπληκτικό άλμπουμ με τους «γίγαντες» του AOR GIANT, κατορθώνοντας μάλιστα να κερδίσει και τους πιο δύσπιστους οπαδούς τους που κάθε άλλο παρά θετικά είχαν δει αρχικά τη μη συμμετοχή του Dann Huff και την αντικατάσταση του πίσω από το μικρόφωνο από τον Terry.
Ταυτόχρονα επέστρεψε στις τάξεις των θρυλικών Strangeways, 21 χρονιά μετά από το “Walk in The Fire”, ενός άλμπουμ ορόσημο για το βρετανικό Melodic Rock, και δουλεύει πυρετωδώς για το επερχόμενο άλμπουμ τους που πιθανότατα θα κυκλοφορήσει τον επερχόμενο Οκτώβριο ώστε να παρουσιαστεί live στο Firefest 2010. Δουλεύοντας λοιπόν για 2 τόσο σημαντικά project και μοιράζοντας τον χρόνο του μεταξύ Η.Π.Α και Βρετανίας είναι απορίας άξιο το πώς κατόρθωσε να κυκλοφορήσει κι ένα προσωπικό άλμπουμ, το οποίο μάλιστα αποτελεί και μια από τις καλύτερες κυκλοφορίες της χρονιάς μέχρι σήμερα. Στο Diamond Blue o Terry ενώνει τις δυνάμεις του για μια ακόμα φορά με τον κιθαρίστα/παραγωγό και συνθέτη Mike Slamer (Slamer/Seventh Key) και το αποτέλεσμα είναι πραγματικό εξαιρετικό και δεν πρόκειται να αφήσει αδιάφορο κανένα φίλο του Melodic Rock. Η παραγωγή είναι ιδιαίτερα προσεγμένη, κάτι για το οποίο ο Slamer φημίζεται εξάλλου, ενώ και ο Terry Brock βρίσκεται σε εκπληκτική κατάσταση. Όσον αφορά τα τραγούδια καθαυτά αρκεί να πω πως δεν υπάρχει ούτε ένα filler στο άλμπουμ, με την πλειοψηφία των τραγουδιών να κινείται σε mid και low tempo ρυθμούς με την ένταση να ανεβαίνει σε μόλις 3 από τα 11 κομμάτια που περιλαμβάνονται στο cd, και συγκεκριμένα στα No More Mr Nice Guy, Broken και Too Young, αυτό ίσως ξενίσει κάποιους, όμως η ποιότητα όλων των τραγουδιών και η δύναμη της φωνής του Terry είναι τέτοια που ήδη με το πρώτο άκουσμα καταφέρνει να σαγηνεύσει τον ακροατή και να τον βυθίσει στη μαγεία του υπέροχου αυτού άλμπουμ. Είναι πραγματικά δύσκολο να ξεχωρίσεις κάποιο κομμάτι καθώς όλα κινούνται σε πολύ υψηλά στάνταρ, με πολύ κόπο θα ξεχώριζα ως προσωπικά αγαπημένα τα Diamond Blue, It’s You, Jessie’s Gone, Why και Face The Night. Εν κατακλείδι, το Diamond Blue είναι ένα άλμπουμ που θα λατρέψουν όλοι οι οπαδοί του Melodic Rock ενώ δεν θα αφήσει ασυγκίνητους και όλους όσους αγαπούν την πραγματικά καλή μουσική πέρα από ταμπέλες και κατηγοριοποιήσεις.
Τάσος Κορομπίλιας
672 
