TRIPTYKON: “Melana Chasmata”

Οι Ελβετοί έχουν να υπερηφανεύονται πως έχουν τις πιο νόστιμες σοκολάτες, τα πιο αξιόπιστα ρολόγια και πως έχουν επηρεάσει την πορεία του ακραίου metal, με την ύπαρξη των Hellhammer/ Celtic Frost.

Όποιος ακούει σκληρό metal και αγνοεί τους Celtic Frost και δεν έχει έστω ένα album τους, πρέπει να πάει να κοιταχτεί σε ΩΡΛ και οφθαλμίατρο γιατί κάτι δεν πάει καλά στις βασικές τους αισθήσεις.

Ο κιθαρίστας και τραγουδιστής των C.F., Thomas Gabriel Fischer, επέστρεψε στα “πάτρια” του εδάφη το 2010 με τη δημιουργία των τιτανοτεράστιων Triptykon, που σκάτεψαν τις “αθώες” μας ψυχές με το “Eparistera Daimones” και το EP “Shatter”, αλλά κανείς δεν περίμενε να πάθει αυτό που πάθαμε με τη δεύτερη απόδειξη του φιλελληνισμού τους “Melana Chasmata”.

Η χρήση της τέχνης του Giger στο εξώφυλλο φέρνει και πάλι γλυκές αναμνήσεις και σε προετοιμάζει για ένα αγνό μοντέρνο thrash metal (όπως το σκέφτομαι εγώ τουλάχιστον) με τις γνωστές, απόκοσμες death/black αποχρώσεις.

“Tree of Suffocating Souls” για αρχή με τη φωνή του Warrior να στέκεται στεντόρεια μπροστά από τη χαλύβδινη μουσική και τα εξαιρετικά τύμπανα του Norman Lonhard.
Η ακουστική κιθάρα στο ξεκίνημα του “Boleskine House” δίνει μια μοναδική ατμόσφαιρα και αφήνει τη φαντασία σου να πλέκει σκηνικά βγαλμένα από ιστορίες τρόμου και παράνοιας.

Κομμάτια όπως τα “Altar of Deceit”, “Demon Pact”, “In The Sleep Of Death” και “Waiting”, δείχνει την ποικιλία της μουσικής τους ευφυίας και ανοίγει διάπλατα τα μυαλά του ακροατή, ο οποίος ΘΕΛΕΙ να αφεθεί στη μαγεία του “Melana Chasmata”.

Το γοτθικό feeling και ο avant-gardeισμός που αποπνέει το “Melana Chasmata”, με την ταυτόχρονη και αλλεπάλληλη πτώση της βαριάς στο αμόνι, δίνει ένα μεγάλο αριστούργημα, σαν εκείνα που μόνο ο κύριος Fischer ξέρει να προσφέρει.

Αν αυτό το album δεν μπει σε όλες τις TOP λίστες, θα φάω τις κωλότριχες μου!!!

705
About Δημήτρης Μαρσέλος 2208 Articles
Δέσμιος της μουσικής, είλωτας των συναυλιών, εθισμένος στα σκληρά...riffs, διπολικός μεταξύ metal και hardcore punk, έχει κάνει χρόνια τώρα πολιτιστικό crossover και δεν αρνείται κανένα ιδίωμα της rock που του τη σηκώνει...την τρίχα.