Ήταν γνωστή η λατρεία του front man και γνωστής περσόνας στο χώρο της ροκ, του Joe Elliot, για το αγαπημένο του συγκρότημα, τους Mott the Hoople.
Έτσι λοιπόν ένωσε τις καλλιτεχνικές του ανησυχίες και το αναμφισβήτητο ταλέντο του με τα αντίστοιχα των The Quireboys (υποτιμημένο κατά τη γνώμη του γράφοντος συγκρότημα) και κυκλοφόρησε ένα δίσκο διασκευών, φόρο τιμής στους αγαπημένους του καλλιτέχνες. Τραγούδια, που κατά τη δήλωση του ίδιου, έπαιζε κάθε βδομάδα για 35 χρόνια σε δίσκους, σε κασέτες, cd, iPod και το 2009 live ως support group στις συναυλίες των επανασυσταθέντων Mott the Hoople και μάλιστα με ιδιαίτερη επιτυχία, σύμφωνα με τον μουσικό τύπο (ηλεκτρονικό και περιοδικό) σε παγκόσμια κλίμακα. Συνήθως λέγεται, ότι τα διασκευασμένα τραγούδια είναι κατώτερα των πρωτότυπων εκτελέσεων όμως οι Down ‘n’ Outz, όπως ονομάζεται το project αυτό, παρουσιάζει εκπληκτικά δέκα συνθέσεις των Mott the Hoople, της σόλο καριέρας του αρχικού κιθαρίστα της μπάντας, του Ian Hunter, των British Lions (η μετονομασία των Μ.Η στα τέλη των 70’s) και τέλος μία διασκευή στο Good Times των The Easy Beats. Ξεχωρίζουν τα: Career (No Such Thing As Rock ‘n’ Roll), μία καταπληκτική μπαλάντα που η μελωδία της χτυπάει στην καρδιά αμέσως, καθώς και τα παλιόροκάδικα Overnight Angels, England Rocks (υπάρχει και σχετικό βίντεο που κάνουν ένα σύντομο πέρασμα οι Alice Cooper, Brian May, και Ian Hunter), το One More Chance To Run, ένα πρώτης τάξης κομμάτι για το cd player του αυτοκινήτου, χωρίς να υπολείπονται στο ελάχιστο και τα υπόλοιπα. Η μπάντα αποτελείται συγκεκριμένα, εκτός από τον Joe Elliott (φωνητικά, κιθάρα, πλήκτρα) κι από τα μέλη των THE QUIREBOYS, όπως προείπαμε: τον Paul Guerin (κιθάρα), Guy Griffin (κιθάρα), Keith Weir (πλήκτρα), Phil Martini (τύμπανα) και το μπασίστα Ronnie Garrity (από τους RAW GLORY). Συνίσταται πάντως ανεπιφύλακτα, πρωί, μεσημέρι, βράδυ… συνταγή για το φθινόπωρο και όχι μόνο!!!!!
667 
