Να και ένα δισκάκι που είναι “Κυριακάτικο”.
Παλιακό. Με hammond. Με γνήσια ψυχεδελική τρέλα και όχι με τρελή ψυχεδέλεια (κάτι που πάντοτε αποτελούσε, φυσικά εσκεμμένα, “ασαφές” όριο, αλλά βολεύει τη σήμερον για να τσαμπουνάς λογίδρια οτιναναιϊσμού με στόμφο και με την μαγική μπέρτα του “revival” ενδεδυμένη “δια πάν ενδεχόμενον”).
Όγδοη στουντιακή κυκλοφορία από τους Beardfish, σουηδούς και για κάποια φεγγάρια “κολλητούς” του Mike Portnoy, το παράξενα τιτλοφορημένο “+4626 Comfortzone”, συνεχίζει να παγιώνει την μεγάλη τους αξία ως μονάδα στους θαμώνες αυτής της αρχέγονης τεχνοτροπίας, εμπεριέχοντας εξαιρετικό, ραφιναρισμένο 70’s prog rock, οικειότατο για ακροατές που έχει δακρύσει η ψυχή τους μέσω βιωμάτων που έχουν απλόχερα χαρίσει οι διάφοροι θρύλοι της χρυσής εποχής του καλλιτεχνικού αυτού ρεύματος.
Με μια “απαλή” νοοτροπική γειτνίαση με τις πολύ πρόσφατες δουλειές των Pain Of Salvation, το νέο album των Beardfish αποτελεί ένα ολοκληρωμένο έργο παρελθοντολάγνας τέχνης, ευφυέστατο, ρέων ως ηδύποτο στο ακουστικό λαρύγγι, σχηματοποιεί γλυκές, ανέμελες εικόνες και δικαιώνει την προσπάθεια των δημιουργών του.
Είναι καταμουσκεμένο από το πνεύμα των King Crimson, πάρα πολλές στιγμές που η άφθαστη τραγουδοποιΐα των Camel υψώνεται με μελαγχολία ανάμεσα στις διαπλοκές των ρυθμών, κυριολεκτικώς προοδευτικό υλικό, με τρομερές γέφυρες ανάμεσα στα θέματα του κιθαρίστα David Zackrisson και τα πρωταγωνιστικά πλήκτρα του κατά συνθήκη mainman Rikard Sjoblom, ο οποίος διαθέτει μια καθαρότατη, λυρική φωνή που μετακινείται εκφραστικά ανάμεσα στους ημίθεους Byron και Lawton των Uriah Heep και σε όλα τα λαρύγγια που τραγούδησαν στους King Crimson (Lake, Wetton κλπ), ενώ παρουσιάζει σε κομμάτια όπως το “King”, μια αρκετά heavy ερμηνεία, πολύ επική.
Με ήχο απέριττο, γλυκό, άμεσα παραπέμποντας σε όλη εκείνη την εικαστικά θυελλώδη εποχή, τα “If We Must Be Apart (A Love Story Continued)”, “Ode To The Rock’n’Roller” (ύμνος στην Τέχνη, ακόμη παραμιλάω), τα τρία μέρη του “The One Inside” καθώς και όλα ανεξαιρέτως τα υπόλοιπα κομμάτια που στελεχώνουν το “+4626 Comfortzone”, δείχνουν ότι είναι φτιαγμένα από μια μπάντα υψηλότατης συνθετικής στόφας η οποία είναι απολύτως συνιστώμενη σε κάθε είδους ακροατή που δεν φοβάται την οξύνεια του νου του μέσω της ακρόασης μουσικής. Και κάτι τέτοιο, στη σημερινή εποχή που ζούμε, είναι από μόνος του ένας παράγοντας επαναστατικότητας. Απαραίτητο. Πλησίον στο Σύμπαν που δημιούργησαν οι φοβεροί και τρομεροί εγχώριοι παιχταράδες μας Mother Turtle με το περσινό debut τους, οι Beardfish μαγεύουν ομοιοτρόπως. Τα σέβη μου.
601 
