Νομίζατε ότι εξαφανίστηκα, ε παιζάκια; Μουχχαχαχχ…
Επέστρεψα και πλησιάζουν οι γιορτές μικρά γατάκια. Και τι καλύτερο από το να λήξεις τη σαιζόν ανάμεσα σε γνωστούς και φίλους; Έτσι συνέβη και το σαββατόβραδο εκείνο. Καθ’ ότι γνωστός μαλάκας έχω σκάσει μύτη από τις 8 για να μη χάσω τη θέση στο θεωρείο μαζί με τα υπόλοιπα γερόντια. Η αλήθεια είναι ότι μόνο ο Χαλίφης της Βαγδάτης έλειπε από το εν λόγω (καθιερωμένο) event, που είτο sold out από πολύ νωρίς και κατόπιν λαϊκού αιτήματος μπήκε και δεύτερο live την επομένη, που με τη σειρά του έγινε sold out.
Οι ανερχόμενοι, και σημαντικότερο punk rock συγκρότημα στη χώρα μας, Despite Everything, με το πολύ καλό περσινό “The Dawn Chorus”, αλωνίζουν συστηματικά πλέον την Ευρώπη και όχι μόνο, και έχουν αρκετά χιλιόμετρα πλέον στην πλάτη τους, πράγμα που είναι πλέον ηλίου φαεινότερον. Το νευρικό και γωνιώδες, πλην όμως αποτελεσματικό, punk rock των DE παραπέμπει στα αντίστοιχα μεταμοντέρνα punk και hardcore συγκροτήματα τόσο στη γηραιά ήπειρο όσο και στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού.
Οι φωνές του κουαρτέτου είναι τραχιές και αγριεμένες και στα refrain γίνονται μελωδικές με την αντίστοιχη ενορχήστρωση που εναλλάσσεται από hc ρυθμικά σε Maiden-ικά leads. Όσοι είστε οπαδοί του ήχου από τους Rise Against και πέρα, αλλά και δώθε, καλό είναι να ρίξετε μία ακρόαση σε κάτι που πρόκειται να εκραγεί.
Είναι η τρίτη ή τέταρτη φορά που βλέπω ζωντανά τους headliners και σίγουρα κάθε φορά φαίνονται και πιο σίγουροι γι’ αυτό που κάνουν. Εν αναμονή του νέου τριπλού (!!!) και χρηματοδοτούμενου μέσω Kickstarter δίσκου, που ακούει στον τίτλο Club Riot οι Vodka Juniors κάνουν μια πετυχημένη μέχρι τούδε περιοδεία για την προώθηση αυτού.
Το setlist απαρτίζεται κυρίως από το ακουστικό και με dub προεκτάσεις Dark Poetry, φερμένο στα μέτρα του live, το Suburbancore και το αναμενόμενο μπιμπλικάτο νέο άλμπουμ. Με κάποια τεχνικά προβληματάκια τα πρώτα λεπτά και μία πολυμελή μπάντα επί σκηνής (στην οποίαν έχει ενταχθεί και ο Jack των προαναφερθέντων DE ως αντικαταστάτης του μπασίστα Φουντούκη) το γκρουπ αποδίδει σχεδόν χωρίς ανάσα το υλικό της, που άλλοτε είναι νευρικό και άλλοτε χαλαρό, εντούτοις αποτελεσματικό, όπως φαίνεται από τις αντιδράσεις του κοινού που έχει αφιονιστεί και παίζει με τις διάφορες σαμπρέλες που κυκλοφορούν, προσφορά των VJ.
Σίγουρα βλέπω πολλούς που γνωρίζουν τους στίχους τόσο των δυνατών όσο και των dub κομματιών, και, κατά τα άλλα, ο κόσμος δείχνει να το διασκεδάζει παρόλο το πάστωμα του. Το γκρουπ, κατά παράδοση, τραβάει, χωρίς αίτημα του κοινού, το set του στις δύο ώρες και κάπου στη μέση ανεβάζει τα γειτονάκια , Βήτα Πεις (ελπίζω να το έγραψα σωστά), για ένα κομμάτι. Περί τη μία παρά και με ένα μικρό encore η μπάντα καληνυχτίζει του Αθηναίους φίλους της και αποχωρεί θριαμβεύτρια.
Εγώ λέω εν όψει του νέου φιλόδοξου δίσκου, ίδωμεν…
600 
