Όταν έμαθα για την επιστροφή των Entombed στη χώρα μας, έστω και με μόνο τον LG Petrov από την αρχική σύνθεση και με το πρόθεμα A.D. πλέον να ακολουθεί το όνομα της μπάντας, ήμουν χαρούμενος!
Όταν έμαθα για την ακύρωση του live στεναχωρήθηκα προς στιγμήν, αλλά ξαφνικά το event αναγεννιέται και να’ μαστε Παρασκευή 12 Δεκεμβρίου στο ΑΝ.
Η πρώτη μπάντα που ανέβηκε στη σκηνή ήταν οι For A Dozen Matters, τους οποίους άκουσα όταν έγραψα για τον ντεμπούτο τους, “The Hell That Follows” (review) με ένα όμορφο σουηδικό death metal ήχο, που προσεγγίζει αυτόν των headliners, διανθισμένο με αρκετές d-beat στιγμές. Όμορφες μελωδίες, προσεκτικά heavy κιθαριστικά περάσματα, frontman με φωνή που ταιριάζει απόλυτα σε αυτό που παίζουν, εκφραστικότατος και περιγραφικός στις κινήσεις, με τον drummer των Soulskinner να βοηθάει για τη βραδιά εκείνη. Πολύ καλή εμφάνιση και κρίμα που δεν υπήρχε περισσότερος κόσμος να τους δει.
Στη συνέχεια, οι Soulskinner. Όνομα, το οποίο αγνοούσα, και όταν είδα τον Gothmog (Thou Art Lord) στο μικρόφωνο κατάλαβα αμέσως ότι πάμε για κάτι δυνατό και παλαιομοδίτικο.
Με τρία album στο ενεργητικό τους, θύμισαν αγνές εποχές Blackίζοντος death metal, τότε που οι Septic Flesh έβγαζαν τα πρώτα τους όμορφα albums. Ασταμάτητο κοπάνημα από έναν άνθρωπο που ήταν στο δεύτερο σετ του εκείνη τη βραδιά και μια συνολικά πολύ καλή εμφάνιση που με κάνει να θέλω να ψάξω να βρω τι άλλο μου έχει ξεφύγει την τελευταία δεκαετία.
Χωρίς να βγει από το χρονοδιάγραμμα της η συναυλία στις 22.30 οι Σουηδοί πατεράδες του death ‘n’ roll, ανεβαίνουν στη σκηνή με πολύ όρεξη. Καλύψανε όλη τη δισκογραφία παίζοντας ακόμα και το “Left Hand Path”, τα θρυλικά “Strange Aeons”, “Out of Hand”, περνώντας και από την πιο hardcore περίοδο του “To Ride…” και παίζοντας βέβαια, και κάποια κομμάτια από το νέο τους album “Back To The Front”.
Ο Petrov άνετος και χαβαλεδιάρης, πετούσε συνεχώς ωραίες ατάκες και έδινε πόνο με την χαρακτηριστική του φωνή. Ο μπασίστας Victor Brandt, ο “ποζεράς” της παρέας με το μπάσο κρεμασμένο τόσο χαμηλά που ενίσχυε το ψηλό του παρουσιαστικό, με το μαλλί του σκούρο μαύρο σα πίσσα να αλλάζει συνεχώς θέσεις με τον κιθαρίστα, Nico Elgstrand και τον τυμπανιστή Olle Dahlstedt να κρατάει το ρυθμό και έτσι, να νιώσουμε πως δεν μας λείπει τίποτα από τους Entombed που αγαπήσαμε.
Ο κόσμος δεν ήταν αρκετός για να στηρίξει τα stage divings και το pit fight, αλλά αναλογιζόμενοι το πώς κινήθηκε το live από ακύρωση σε επαναδιοργάνωση, νομίζω πως καλά τα πήγαμε.
Και να τους ξαναδούμε δε θα μας πειράξει…
photos: Αναστασία Βερτεούρη
574 
