Καλέ, τι ειν’ τούτο;
Heavy μπάσιμο και ξαφνικά ολοκάθαρα φωνητικά να οδηγούν σε μια prog πανδαισία, με τα growl να εμφανίζονται και να υπογραμμίζουν το βαρύ του κλίματος. Όχι, δεν περίμενα κάτι τέτοιο από το εξώφυλλο!
Οι Andsolis είναι όντως progressive και το πάντρεμα των φωνητικών με τα “κάνω ότι γουστάρω, αλλά δεν το κάνω και θέμα” μουσικά θέματα, δημιουργούν μια δισκάρα έξι κομματιών (συν ενός intro) που χτυπάει κατακούτελα όσους αποζητούν νέα ηχητικά πλέγματα.
Το “Vigil” βγάζει μια επικούρα και μια “παλιακή” αίσθηση, δοσμένη όμως μέσα από ένα καθόλα μοντέρνο πρίσμα, εναποθέτοντας στο σύνολό του ένα απρόσμενα καλό μουσικό κράμα, που από τη μια διαθέτει blast beat και death αισθητική και από την άλλη Hammond και prog αλλοφροσύνες.
Οι Andsolis με το “Vigil” ενώνουν δύο κόσμους και εγώ με τη σειρά μου οφείλω να προτείνω το εν λόγω album σε όλους τους μουσικόφιλους εκεί έξω.
538 
