Cephalic Carnage: "Misled by Certainty"

Οι αμερικάνοι- εγγύηση της τεχνικής grind death σκηνής, Cephalic Carnage, επιστρέφουν τρία χρόνια μετά το απολαυστικό “Xenosapien”, με την έκτη κατά σειρά δουλεία τους, που ακούει στο όνομα “Misled By Certainty”.

Το πρώτο χαρακτηριστικό του νέου αυτού δίσκου είναι ότι τα γκάζια έχουν πέσει σχετικά με τις προηγούμενες κυκλοφορίες του συγκροτήματος αλλάζοντας αισθητά το μέχρι στιγμής μουσικό στυλ τους. Το δεύτερο είναι πως έχει δοθεί άλλη βαρύτητα σε ότι αφορά τα riffs, τα οποία απευθύνονται πλέον σε ένα ευρύτερο κοινό, αποφεύγοντας τους πολλούς πειραματισμούς. Το κατά πόσο είναι κακό αυτό βέβαια δε μπορώ να πω, καθώς το album στο σύνολό του δε με ενθουσίασε μεν, αλλά μου άρεσαν αρκετές στιγμές του. Το σίγουρο πάντως είναι πως δεν ξεπερνάει δουλειές όπως τα “Lucid Interval” και “Anomalies” (2002 και 2005 αντίστοιχα). Άραγε όλο αυτό να είναι μια ωριμότερη προσέγγιση της μέχρι τώρα πορείας τους, ή μήπως μια εναλλακτική πρόταση για το πώς μπορεί να ακουστεί το grind εν έτει 2010; Μόνο ο Lenzig Leal και η παρέα του μπορούν μάλλον να απαντήσουν σε αυτό. Βέβαια, τα βασικά στοιχεία της μουσικής των Cephalic Carnage βρίσκονται και σε αυτόν το δίσκο, ενώ τα ρυθμικά, είτε πιο γρήγορα είτε πιο αργά, είναι πάντα ένα σκαλί πάνω από οποιαδήποτε άλλο grindcore συγκρότημα του χώρου. Δε φτάνει όμως μονάχα αυτό τελικά. Ίσως να περίμενα περισσότερα από αυτούς, αλλά μετά από ένα σερί εξαιρετικών δίσκων, είναι λογικό να κυκλοφορήσει και κάτι υποδεέστερο, που είναι “απλά καλό”. Δε χρειάζεται ούτως ή άλλως να προτείνω, ή όχι, το “Misled By Certainty”, καθώς οι οπαδοί της μπάντας θα το αγοράσουν όπως και να έχει, οπότε θα αρκεστώ στο να προειδοποιήσω τους ενδιαφερόμενους πως η νέα δουλειά των Cephalic Carnage δε θα τους ικανοποιήσει ιδιαίτερα, όπως τα προηγούμενα cd τους.


538
About Στέφανος Στεφανόπουλος 1412 Articles
Γεννήθηκε την ίδια ακριβώς ημέρα με τα CD και μάλλον για αυτό ασχολείται τόσο πολύ με τη μουσική. Όταν δεν γράφει για αυτή, αγοράζει CD, και όταν δεν αγοράζει, θα τον βρείτε είτε να παριστάνει τον dj σε διάφορα μαγαζιά της Αθήνας, είτε να προσπαθεί να κατεβάσει κάποια ιδέα για διαφήμιση. Στο Rockway.gr εντάχθηκε το 2010 και κάπως, κάπου, κάποτε, βρέθηκε να κρατάει και τα κλειδιά του. Δεν συμπαθεί τους ψευτοκουλτουριάρηδες, τους ξερόλες και τη μουστάρδα. Δηλώνει εγωιστής, κυνικός και fan του Philip Dick.