Το σοκ από περσινό “Bushcraft” ακόμη δεν το έχω ξεπεράσει.
Ακόμη βρίσκεται καρφωμένο στο player του αυτοκινήτου μου και στο ipod. Αμέτρητες ακροάσεις, αμέτρητες στιγμές έκστασης. Οι Baptists όμως δεν άργησαν να με εντυπωσιάσουν. Κυκλοφορούν τη δεύτερη δισκογραφική τους δουλειά και μου δίνουν και άλλη τροφή για πωρωτικές στιγμές. Το “Bloodmines” συνεχίζει εκεί που σταμάτησαν. Συνεχίζει να παρασέρνει τα πάντα στο διάβα του και να μπαίνει στην λίστα με τα καλύτερα άλμπουμ τις χρονιάς. Άνετα.
Η συνταγή ήταν έτοιμη. Ο προκάτοχος είχε ανεβάσει ψηλά τον πήχη αλλά αν έχεις την μαεστρία να δημιουργείς αριστουργήματα τότε τα πάντα μοιάζουν φυσιολογικά. Τι να πρωτοπεί κανείς. Για τον αναγνωρίσιμο ήχο; Για τις ριφάρες; Για τις άψογες αυξομειώσεις σε ρυθμό και ένταση; Στιγμές αδυναμίας δεν υπάρχουν. Στιγμές μαγείας, πολλές.
Όταν μπορείς να παντρέψεις τον ήχο των Converge, των Botch και των Old Man Gloom με τόση επιτυχία και καταφέρνεις να δημιουργήσεις κάτι εντελώς προσωπικό τότε αξίζεις την αποθέωση. Τη δικαιούσαι. Οι Baptists είναι εδώ για να μας αποδείξουν ότι τίποτα δεν είναι κορεσμένο. Οι Baptists μπορούν να αποτελέσουν ορόσημο στην δημιουργία του μοντέρνου crust/ hardcore ήχου και το “Bloodmines” απλά συνεχίζει τον όλεθρο που δημιούργησαν ένα χρόνο πριν. Εύγε!
585 
