Εις αναμονή της δεύτερης πλήρους δουλειάς τους που πρόκειται να κυκλοφορήσει μέσα στο 2015 καλώς εχόντων των πραγμάτων, οι θεσσαλονικείς heavy / power / thrashers Diary Of Secrets κυκλοφορούν ένα EP τεσσάρων κομματιών, με αλλαγές στο line up και δείχνοντας τη νέα κατεύθυνση που θα κινηθεί το σχήμα.
Τις κιθάρες τις έχει αναλάβει εξ’ ολοκλήρου ο Tom “Hellfinger” D. μετά την αποχώρηση του Teo Ross, αλλά αυτό δεν έχει επηρεάσει στο ελάχιστο τη δυναμική των Diary Of Secrets, κάτι που αποδεικνύεται ευθαρσώς στο prog / power instrumental αραβούργημα που τιτλοφορείται “Paris”, ένα γαμάτο μείγμα “Annihilator / Overkill / Jeff Loomis” riffολογίας με εξαιρετικά μελωδικά climax solo (που μου έφεραν καρφί τους Lee Altus / Doug Piercey των Ημίθεων Heathen) ανάμεσα στο περίτεχνο υπόβαθρο του Strutter (μπάσο, επίσης στους W.A.N.T.E.D.) και του Κυριάκου Τσακαλίδη (αντικατέστησε επάξια τον Χρήστο Κιάτα), οι οποίοι σπέρνουν σ’ αυτό το speedαριστό ύμνο. Επίσης στο EP αυτό, η μπάντα παρουσιάζει τον Nick Garas (επίσης Mandrake) πίσω από το μικρόφωνο, ο οποίος τραγουδά στο ομώνυμο “Back to the Start”, ένα καλό heavy metal τραγούδι με θαυμάσιο refrain (το οποίο ντύνεται και με official video clip) και στην ακουστική version του “Stone Heart Bleeding” από το debut ομώνυμο album και έχει μια καλή, hard rock θα’ λεγα φωνή, αλλά ακούγεται δυνατός και καθαρός, ταιριάζει για τις συνθέσεις που τραγουδά (υπάρχει μια ανεπαίσθητη “υπερβολή” στο “Stone…”, αλλά τελικώς, το κομμάτι “σηκώνει” μια τέτοια “ποιητική αδεία”, μιας και είναι συναφής με την Grave Digger-ική ατμόσφαιρα του τραγουδιού).
Το EP κλείνει με το “The Voice”, ένα ακυκλοφόρητο, αν και παλιό, τραγούδι των Diary Of Secrets με διακριτική χρήση piano και πολύ καλό solo, στο οποίο τραγουδά ο αποχωρήσας τραγουδιστής, Βασίλης Λαδόπουλος, ενώ πίσω από τα drums βρίσκεται ο (“-Κοίτα να δεις ρε, δυο πιθαμές άνθρωπος… – Και θέλει κι άλλους τρεις πόντους για να γίνει δυο πιθαμές…”), Χρυσάφης Ταντανόζης, των έτερων σύγχρονων power metal παλικαριών μας, Crystal Tears.
Συμπερασματικώς, αξιολογότατο το EP, με αρκετά καλό ήχο (που σηκώνει βελτίωση, πάντα), πολύ όμορφο, prog διαθέσεων, artwork του Pete Tross, πολύ ωραίο νέο υλικό συνθετικά (ειδικά η προσέγγιση στο “Paris”, με κατέπληξε ευχάριστα) και εύχομαι καλή δύναμη για το επικείμενο full length. Υποθέτω ότι “λειαίνοντας” κάποιες γωνίες στη μουσική τους, οι Diary Of Secrets έχουν τα φόντα να με σακατέψουν με την ολοκληρωμένη τους κυκλοφορία. Ίδωμεν…
612 
