Σε μια ακόμα παρουσίαση (άλμπουμ αυτήν τη φορά) παρευρεθήκαμε το βράδυ της Κυριακής στο μόνιμο πλέον στέκι μας An Club.
Και ο λόγος για το ντεμπούτο άλμπουμ των Sonata Antartika “Σονάτα Σε Τρολ Μινόρε”. Μαζί τους σε αυτό το live πάρτι οι Gravastar και No Entry μπάντες που επρόκειτο να ακούσω για πρώτη φορά. Πιάσαμε λοιπόν την γνωστή μας θέση και περιμέναμε για την έναρξη.
Η οποία έγινε με τους Gravastar κατά τις 20:45. Αρκετά επηρεασμένοι από τον ήχο των Children of Bodom τόσο στα φωνητικά όσο και στην μουσική (ένα πιο μπαλαντοειδές κομμάτι τους μου θύμισε το “Angels Don’t Kill”), με ορισμένα προηχογραφημένα πλήκτρα και κάποια πιο groovy σημεία στο melodic death τους φάνηκε να ζεσταίνουν το κοινό με τα κομμάτια τους.
Πιστεύω όμως οτι μπορούν και καλύτερα και σίγουρα χρειάζονται βελτίωση στην σκηνική τους παρουσία. Και η προσθήκη ενός πληκτρά στο σχήμα θεωρώ πως θα βοηθούσε την συνολική τους εικόνα. Καλή προσπάθεια ωστόσο και περιμένω να δώ περισσότερα πράγματα από τους ίδιους.
Gravastar setlist: Singularity (Intro), Starseed, Dreaded and Hunted, L.E.D.A., Embracing Nebula, Model of Insanity, Pulsar, Xmas Surprise, E.T. (Katy Perry cover), Ever After
Eπόμενοι του lineup ήταν οι No Entry. Η μουσική τους αποτελούσε μια μίξη alternative, ηλεκτρονικού ροκ με μερικά dubstep και core στοιχεία με καθαρά φωνητικά και ορισμένα screams. Και για να πω την αλήθεια δεν εντυπωσιάστηκα καθόλου. Πέρα του ότι δυσκολεύτηκα να καταλάβω τι ακριβώς είναι αυτό που ακούω, η μπάντα έδειχνε να δίνει περισσότερο βάση στο image και στην παρουσία τους και όχι το ίδιο για τη μουσική.
Δεν ξέρω αν φταίει το γεγονός ότι ποτέ μου δεν μου άρεσαν μπάντες όπως οι Deftones, Placebo, Linkin Park και 30 Seconds to Mars στις οποίες παρέπεμπε το ύφος τους, το μόνο σίγουρο είναι πως δεν ενθουσιάστηκα και δεν κρατάω κάτι ιδιαίτερο από την εμφάνιση τους. Σε αντίθεση βέβαια με το κοινό που γούσταρε με την ψυχή του ειδικά στη διασκευή του “Bite My Tongue” των You Me At Six. Έκαστος στο είδος του λοιπόν.
No Entry setlist: Short Time Living, September 3000, Minor Song, Medusa’s Crime, Keep Your Lies Away, Bite My Tongue (You Me At Six cover), Brake This Life
Kαι ήρθε η ώρα για τους διοργανωτές της βραδιάς Sonata Antartika. Ήξερα ότι ο κόσμος τους γουστάρει, είχε διαφημιστεί και το συγκεκριμένο live αρκετά αλλά πραγματικά δεν μπορούσα να πιστέψω τον κακό χαμό που γινόταν μέσα στο An. Δεν έπεφτε καρφίτσα. Και είναι εντυπωσιακό όταν το καταφέρνει αυτό μια εγχώρια μπάντα. Και βλέποντάς τους επί σκηνής κατάλαβα οτι τα παιδιά το έχουν πιάσει το νόημα.
Mε τον ήχο τους να κυμαίνεται μεταξύ πολλών metal ειδών με βασικό υπόβαθρο το μελωδικό death με ορισμένες power (κυρίως όσον αφορά τα φωνητικά) παραπομπές και αρκετά πιο metalcore ξεσπάσματα, με γερές δόσεις χιούμορ και αρκετή θεατρικότητα, με στίχο απευθυνόμενο στο μέσο έφηβο και μπόλικη ειρωνεία και με διασκευές από το Pokemon theme song μέχρι… Παντελίδη (μια λέξη που δεν περίμενα να γράψω ποτέ), καταλαβαίνεις πως δεν είναι ιδιαίτερα δύσκολο να κερδίσουν το κοινό.
Μουσικά τώρα και σαν σύνολο η μπάντα ήταν αρκετά δουλεμένη με τα φωνητικά του frontman τους (επίσης τραγουδιστής στους Wings In Motion και Project Zeroed) και το drumming του κυρίου πίσω από το drum-kit (drummer και στους Tetractys και SlavEATgoD) να ξεχωρίζουν στα δικά μου αφτιά. Πολύ ευχάριστη εμφάνιση από τους Sonata τόσο μουσικά όσο και οπτικά. Επιβεβαίωσαν και με το παραπάνω τον ντόρο γύρω από το όνομα τους και θα ήθελα να τους ξαναδώ στο μέλλον. Γιατί το σίγουρο είναι πως ο χαβαλές περνάει και ίσως είναι και κάτι που χρειαζόμαστε που και που.
Sonata Antartika setlist: Αυτοκρατορικός Μάρτης (Intro), Omgnoobreportplsban (Γελάω Έξω Δυνατά), Βυζγιά, Το Τιζέρι, Φωτιά με Φωτιά, Αγελάδα, Άντεξα, Τα Σμυρνέικα Τραγούδια, Χάππης Χίππος, Δεν Ταιριάζετε, Βλάκ Μέταλ, Middle Earth Blv, Dragonball, Sexdoll That Contains the Lube to Protect it’s User Against Stitches From He Who is in the ER, Tω Προσπλιειτήρηο, Pokemon, Θρας Ρε Νιάμου, Meh- tal- core
Λίγο πρίν τα μεσάνυχτα η παρουσίαση του “Σονάτα Σε Τρόλ Μινόρε” έλαβε τέλος και στέφθηκε με απόλυτη επιτυχία. Το μαγαζί γέμισε και πιστεύω πως και το κοινό και οι μπάντες γουστάρανε το ίδιο. Και μια μικρή παρατήρηση πρίν κλείσω. Το γεγονός οτι αρκετοί από το κοινό ήξεραν κάθε στιχό στις διασκευές σε Ρουβά και Παντελίδη μπορώ να πω πως με προβλημάτισε. Θα καταπιαστώ όμως από την ελπίδα πως τα γνώριζαν μέσω των Sonata.
photos: Έφη Γιάννου
615 
