Ιταλία! Μέλη των Black Rainbows και The Wisdoom (ακούστε τους) δημιουργούν τους Killer Boogie. Ήχος retro 70s, με έξτρα αλητεία και fuzz παντού.
Από την αρχή και το “Bad Rebel” σε αρπάζουν από τα μαλλιά και σε βάζουν να ράψεις παντελόνι καμπάνα και να κλέψεις τις παλιές μπλούζες Blue Cheer του πατέρα σου (σιγά μην είχε, αλλά φαντάσου το).
Το ελαφρώς πιο διαστημικό “Riding the Wind” με το όμορφο και απλό κιθαριστικό solo σε παίρνει από το χέρι σε ένα ταξίδι χωρίς επιστροφή.
Θα σου θυμίσουν λίγο Fu Manchu, πολύ περισσότερο Radio Moscow, αλλά σίγουρα θα περάσεις καλά γιατί η μουσική τους είναι άκρως αντικαταθλιπτική και μπορεί να αντικαταστήσει ενδεχομένως, και το πρωινό σου καφέ.
Η υποβόσκουσα μπλουζοροκιά των “My Queen”, “Little Flowers” και η ψυχεδελική ηρεμία του “Silver Universe” θα σε ικανοποιήσουν πλήρως και θα σου δώσουν ένα λόγο ακόμα να ξοδέψεις λεφτά σε βινύλιο.
Κοιτούν πίσω στους Blue Cheer, Cactus και MC5, όπως λένε και οι ίδιοι, και φέρνουν το παλιό σε νέα μέτρα, χωρίς βέβαια να είναι πρώτοι σε αυτό. Αλλά το κάνουν τίμια και αληθινά και αυτό φαίνεται με το πως σύνθεση με τη σύνθεση αυτό το album σε κερδίζει.
Το 8λεπτο “Cosmic Eyes” είναι η μεγάλη στιγμή του δίσκου και τους βάζει σε τροχιά underground επιτυχίας, από εκείνες που χωράνε πολλά “ΡΕ ΤΟΥΣ ΑΚΟΥΣΕΣ ΑΥΤΟΥΣ;”.
Όμορφα riffs, όμορφες μελωδίες, όμορφα τραγούδια. Δίσκος που ξανακούς!
Καλωσήρθατε στον κόσμο μας, φίλοι μου μακαρονάδες!
Avanti Maestro!
581 
