Oι νεαροί Neverstore έχουν κατακλύσει την σουηδική αγορά τα τελευταία χρόνια και παίζονται πολύ στο ραδιόφωνο.
Ως χώρα με αυξημένη την μουσική βιομηχανία, δε θα μπορούσε να μην βγάλει και κάτι το τόσο επαγγελματικά εμπορικό που θα μπορούσε εύκολα να παίξει σε όλους του mainstream rock σταθμούς και να πιάσει ένα ευρύ νεανικό κοινό.
Έχοντας κερδίσει διάφορα βραβεία στη χώρα τους και έχοντας την τιμή να έχουν το τραγούδι τους να συνοδεύει την Εθνική ποδοσφαιρική ομάδα της χώρας του στο Euro 2012, πήραν φόρα να κατακτήσουν τον κόσμο.
Η παραγωγή αυτή τη φορά είναι του κυρίου Tobias Lindell (Europe, Mustasch, Hardcore Superstar), ο οποίος έδωσε λίγη παραπάνω τραχύτητα στις κιθάρες, αλλά η φιλοσοφία της μουσικής είναι η ίδια.
Energy Pop Rock ευρείας και άμεσης κατανάλωσης, στα πρότυπα των 30 Seconds to Mars και άλλων παρόμοιων σχημάτων που έφεραν την αγνότητα στο σκληρό κόσμο του rock.
H παραγωγή δε θα μπορούσε να είναι καλύτερη και αν ανοίξεις τα αυτιά σου με εφηβική διάθεση θα το ευχαριστηθείς.
Όμως, για μένα εκείνα τα χρόνια πέρασαν και η γλυκανάλατη άποψη των Neverstore δεν με συγκινεί, δεν σημαίνει βέβαια, πως είναι κακό αυτό που κάνουν.
Έχει συγκεκριμένο στόχο και σκοπό, με κομμάτια άρτια ενορχηστρωμένα που αν και τα βαριέμαι γενικά, δεν με κάνουν να θέλω να βγάλω τα τύμπανα μου και να τα ταΐσω στα περιστέρια!
Κομμάτια σαν το “Bullets & Wuicksand” μπορούν άνετα να γίνουν soundtrack κάποιας νεανικής σειράς του Nickelodeon, ενώ άλλες στιγμές ανεβάζουν λίγο την ταχύτητα τους και ακουμπούν το εμπορικό Punk rock (που λέει ο λόγος) των Green Day και Blink182 (“Work, Eat, Sleep, Repeat”).
Αν έχεις κόρη στο σχολείο, κάνε της το δώρο.
Αν η σχέση σου είναι ένα 20χρονο κορίτσι, αφιέρωσε!
Εμείς οι άλλοι, πάμε για ουίσκι!
625 
