Είναι πολύ κρίμα που το “Anechoic Horizon” δεν κυκλοφόρησε τα χρόνια που οι Mogwai μεσουρανούσαν στην post σκηνή.
Μπορεί το post rock να μην έχει πεθάνει, περνάει όμως μια πολύ δύσκολη φάση και δη, η instrumental υφή του.
Οι Broughton’s Rules παρουσιάζουν έναν όμορφο και συνάμα ταξιδιάρικο δίσκο, που δεν πρέπει να περάσει απαρατήρητος από τους fan του είδους, αν και θεωρώ πως δε χαίρει τις δάφνες πρωτοτυπίας που θα αναζωογονούσε τον εν λόγω ήχο.
Ξεκινάει ιδιαίτερα δυναμικά (τηρουμένων των αναλογιών), αλλά από τη μέση και μετά χάνεται σε ιδέες και τερτίπια που έχουμε πολλάκις ξανακούσει. Και μπορεί το σύνολο να μην είναι διόλου άσχημο, από την άλλη, όταν έχεις κάποιες καλές ιδέες, δε χρειάζεται να τις τραβάς από τα μαλλιά προκειμένου να αυξήσεις τη διάρκεια. Προς το τέλος του, το album επανέρχεται, αλλά η κοιλιά έχει ήδη γίνει.
Αρκετά καλό σε γενικές γραμμές λοιπόν, αλλά σίγουρα όχι αυτό που θα ήλπιζε κάποιος για ένα είδος που βρίσκεται σε φθίνουσα πορεία.
560 
