Villagers of Ioannina City, Smallman (15/11/2014) Fuzz Club

November 19, 2014 Καλλίνικος Ρήδας LIVE REPORTS Comments Off

Χαλασμός, κοσμογονία, sold out!!!

Νταξ’ ρε παιδιά πως κάνετε έτσι; Δεν είναι δα και η δευτέρα παρουσία των Τρυπών. Οι Villagers of Ioannina City είναι και είπαν να επισκεφτούν ξανά την πρωτεύουσα οι άνθρωποι, γιατί στο προηγούμενο live στο Koo-Koo κοντέψατε να ποδοπατηθείτε. Και με 8 ή 10 ευρώ το εισιτήριο και τόσα κλαρίνα είναι ταμάμ για συνεύρεση του συλλόγου Ηπειρωτών ένα χαλαρό φθινοπωρινό σαββατόβραδο. Σαν πρωτοχρονιάτικη κοπή di pitta ένα πράμα…

Τα αγόρια από τα όμορφα Ιωάννινα αποφάσισαν να τονώσουν το line up της βραδιάς φέρνοντας κάποιους φίλους, ονόματι Smallman, από βορειότερα και πιο συγκεκριμένα από τη Σόφια της γειτονικής Βουλγαρίας. Οι Βούλγαροι φίλοι ανέβηκαν περί τις 9:40 στη σκηνή του Fuzz και ενώ ο κόσμος ακόμη εισέρεε στο χώρο λόγω του sold out που ανέφερα ανωτέρω.

Στο μπροστά μέρος της σκηνής στέκεται ένας ημίγυμνος, ξυπόλητος, νέος άνδρας με κάτι σαν σαλβάρι να καλύπτει τα αχαμνά του. Μοιάζει σαν να επέστρεψε απευθείας από θερινές διακοπές στη Σαμοθράκη. Πρόκειται για τον Cvetan, frontman και χειριστή πνευστών του γκρουπ, που πλαισιώνεται από άλλους τρεις μαλλιαρούς μαντραχαλέους σε ντραμς, μπάσο και κιθάρα.

Οι ενορχηστρώσεις είναι βαριές και ασήκωτες (σχεδόν doom) και μου θυμίζουν από Tool μέχρι Isis και τα post πειράματα των Dozer και των Amenra σε ένα Sabbath-meets-Floyd πλαίσιο, με την ειδοποιό διαφορά ότι διανθίζονται από το παραδοσιακό βουλγάρικο στοιχείο της κυκλωτικής γκάιντας και φλογέρας (υποθέτω), που στη μίξη κάποιες φορές χάνονται λόγω παραμορφώσεων, και ενίοτε κάποιας ακουστικής κιθάρας.

Οι υψηλών συχνοτήτων λαρυγγισμοί του Cvetan φέρνουν στο νου όλες αυτές τις μετά-Tool grunge metal φωνές (λέγε Godsmack ίσως…) και η ίδια η λιπόσαρκη σιλουέτα του παραπέμπει στη σκηνική παρουσία του M.J.Keenan. Μια ώρα αργότερα και κατόπιν πολλών ευχαριστιών από μέρους του frontman προς το κοινό και ενός εκούσιου encore η μπάντα αποχωρεί. Θεωρώ ότι παρ’ όλη την καλή εμφάνιση τους θα μπορούσαν να είχαν παίξει λιγότερο για να αποφευχθεί η κόπωση του εναγωνίως αναμένοντος κοινού.

Κάνοντας μία παρένθεση (και ευχαριστώ το φίλο Νίκο για την υπενθύμιση, σόρυ ρε που δε σε βρήκα σε αυτόν το χαμό…), για την ιστορία του γκρουπ, ίσως οι νεώτεροι και αμύητοι θα πρέπει να ξέρετε ότι οι headliners κάποτε ονομάζονταν V.I.C Royal και ήταν μία πολιτικοποιημένη thrash/hardcore μπάντα έχοντας ελάχιστη επαφή, από άποψης ήχου, με τη σημερινή του ενσάρκωση. Κρατήστε αυτήν την πληροφορία για παρακάτω.

Το μαγαζί έχει πλέον γεμίσει ασφυκτικά (Πανόπουλε, κομάντο, παντού ξεπετάγεσαι) και ο κόσμος κοχλάζει αναμένοντας τους headliners, οι οποίοι κάνουν την είσοδο τους με τα ξεσηκωτικά, εναρκτήρια “Kalesma” και “Echoes”. Το πρώτο που κάνει εντύπωση, πέραν των αφιονισμένων αντιδράσεων του, είναι η σύνθεση καθεαυτή του κοινού που πέραν των συνήθων wookies (με ποικίλες ενδυμασίες) αποτελείται κατά ένα μεγάλο μέρος του από όμορφες παρουσίες (λέγεται γυναίκες, ρε ρεμάλια) και ακόμη μεσήλικες με παιδάκια. Το δεύτερο που χτυπάει στο αυτί είναι ο πραγματικά εκπληκτικός ήχος του γκρουπ, αν εξαιρέσουμε τα πλήκτρα που συχνά χάνονται πίσω από τα υπόλοιπα όργανα, και κυρίως ο ήχος των ντραμς και συγκεκριμένα του ταμπούρου που δεν έχω ακούσει ξανά τόσο διαυγές σε live. Η μπάντα είναι δεμένη και καλά γρασαρισμένη. Αυτό που ακούγεται εκ του αποτελέσματος είναι ένας Sabbath-ικός ήχος (λέγε με stoner, δεν τολμώ καν να το ψελλίσω εκτός παρενθέσεως) με αρκετές αποκλίσεις και με κυρίαρχο το στοιχείο των περήφανων, μοιρολογιτικών ρυθμών της Ηπείρου.

Θες να πιστέψεις ότι όλο το πράμα είναι τίγκα βουκολικό με όλες αυτές τις πολυφωνίες, τους πωγωνίσιους, ζαγορίσιους, συρτούς σε 4/4, 5/4,7/8 και λοιπούς κυκλικούς χορούς, αλλά μετά υπάρχουν και όλες αυτές οι ογκώδεις κιθάρες που φωνάζουν metal… Και μετά πάλι είναι το άβαταρ του Πάνα, που ακούει στο γραφικό όνομα “Κωνσταντής” και ο οποίος ενώ παίζει γκάιντα ή κλαρίνο, χοροπηδάει και πιθηκίζει σαν να έχει τραγοπόδαρα, παρόλο που φέρνει εμφανισιακά στους Sepultura, περιόδου Roots. Οι φωνές του Κωνσταντή και του frontman ‘Αλεξ Καραμέτη υψώνουν στεντόρειες τόσο στα αγγλόφωνα τραγούδια όσο και στις ελληνόφωνες παραδοσιακές διασκευές, θυμίζοντας κάποιου είδους ρεμπετ ασκέρ προηγούμενου αιώνα.

Το κέφι έχει ανάψει. Δύο τυπάδες από πίσω μου μου ζητάνε τσίπουρο βλέποντας το μπουκαλάκι εμφιαλωμένου νερού που έχω στα χέρια μου προσφέροντας ως αντάλλαγμα αυτό που μυρίζει σε όλο το Fuzz (γκουχ γκουχ) και απογοητεύονται γιατί διαπιστώνουν ότι είναι νερό. Κάπου στο “Jiannim” (aka “Γιάννη μου το μαντήλι σου”), το pit από κάτω μου εξελίσσεται σε παραδοσιακούς χορούς και τούμπαλιν σε pit και έτσι γεννιέται το Καραγκούνα-pit, όπως κατοχύρωσε το trademark ο φίλος Γιάννης. Ακούω “To Kako” με το a-la “Woke up Dead” των Planet of Zeus riff και η κοπέλα δίπλα μου λέει ότι η προσπάθεια των παιδιών είναι πρωτότυπη και αξιοπρεπής και ότι θα πάνε ψηλά. Ο frontman ‘Αλεξ μας εκμυστηρεύεται ότι έχει κοιμηθεί δύο ώρες λόγω υπερέντασης και ρωτάει το κοινό πόσοι κατάγονται από τα Ιωάννινα. Από τα υψωμένα χέρια φαίνεται ότι είναι η μεγαλύτερη μερίδα αυτού. Επόμενο. Τελειώνοντας το σετ λέει ότι δεν χρειάζεται να ζητήσουμε encore και ότι θα συνεχίσουν να παίζουν μέχρι να ξεμείνουν από τραγούδια (ουφ), ολοκληρώνοντας με το δηκτικό “Karakolia” (= χωροφύλακες εις την τουρκικήν, άλλως τιτλοφορημένο “Τούτοι μπάτσοι που ‘ρθαν τώρα”).

Εν κατακλείδι το κόλπο είναι πετυχημένο, αλλά παράτολμο, γιατί ναι μεν πιάσαμε ένα καλό ποσοστό του ακροατηρίου, αλλά το να συνδυάζεις το stoner (μπρρρρ) με ηπειρώτικα είναι σα να τρως πατάτες με μακαρόνια (δύο άμιλλα δεν πάνε μαζί), τουτέστιν συνδυάζεις δύο πολύ μονότονα είδη μουσικής. Και όσοι θεωρείτε ότι είναι κάτι πρωτότυπο δεν έχετε παρά να αφουγκραστείτε την ελληνική έντεχνη μουσική των Κατσημιχαίων (δυστυχώς) ή του Θ. Παπακωνσταντίνου (ευτυχώς), αλλά και εξωγενή βαρύτερα δείγματα, όπως οι In Extremo, Tanzwut, V.A.S.T κ.ο.κ. Το αποτέλεσμα των V.I.C. ακούγεται ικανοποιητικό πρόσκαιρα, αλλά χωρίς ιδιαίτερες διακυμάνσεις σε βάθος χρόνου, πράγμα που συνέβη και στο εν λόγω live γιατί θεωρώ ότι κάτι τέτοιο είναι αρκετά δύσκολο να το υπομείνεις για δύο ώρες χωρίς βοηθήματα. Συμπερασματικά, θεωρώ ότι υπήρχε αρκετό hype σε αυτό live που αν δεν υπάρξει κάποια εξέλιξη θα ξεφουσκώσει σύντομα. Μέχρι τότε θα εδώ είμαστε…