Χμμμ! Ένα χρόνο μετά το “Last Patrol”, που δεν έλαβε τη δημοσιότητα που θα περίμενε ο Wyndorf και η παρέα του, έρχεται και αυτή η κυκλοφορία, που είναι στην ουσία κάτι μεταξύ νέου album και remix album.
Αν εξαιρέσεις 4 καινούργια τραγούδια, τα υπόλοιπα προέρχονται από το προκάτοχο album, με διαφορετική στουντιακή μεταχείριση, συν δύο κομμάτια ζωντανών εκτελέσεων.
Το “Milking the Stars: A Re-Imagining of Last Patrol” ξεκινάει με το καινούργιο “Let The Circus Burn”, ένα 7-λεπτο ορχηστρικό αστρικό ταξίδι και ακολουθεί μια νέα έκδοση του “Mindless Ones”, το οποίο ακούγεται λίγο πιο απλουστευμένο και με τη μουσική να αποπνέει 60s αίσθηση.
Το “No Paradise For Me” είναι ένας από τους λόγους που κάποιος θα ήθελε να αγοράσει το παρόν δημιούργημα, μιας που είναι νέο κομμάτι βαθιάς ψυχεδέλειας, σε μια προσπάθεια ίσως, του συγκροτήματος να συνδεθεί με το παρελθόν του.
Το “End of Time” έχει μικρύνει κατά ένα λεπτό, κατά τα άλλα όμως οι αλλαγές που έχουν γίνει είναι ανεπαίσθητες και ακολουθείτε από το καινούργιο και ομώνυμο “Milking The Stars”, low tempo κομμάτι, γλυκό αλλά δεν κάνει τον μουσικόφιλο να ξαφνιάζεται και κουράζει λίγο με την 7-λεπτη διάρκεια του.
Το “Hallelujah” μετατρέπεται σε “Hellelujah (Fuzz and Swamp)” παίρνει λίγη αμερικανιά παραπάνω, μεγαλώνοντας κατά ένα λεπτό (εκείνο που χρωστούσαν από το “End of Time”).
To “I Live in the Clouds” παίρνει λίγο space παραπάνω με τη φωνή να φεύγει λίγο πιο πίσω στα εφέ, ενώ το νέο “Goliath returns” επίσης, δεν με κάνει να θέλω να παραγγείλω επί τόπου αυτή τη δουλειά.
Το “Stay Tuned”, όπως λέει και ο νέος τίτλος (Even Sadder), ακούγεται πιο θλιμμένο και γίνεται ομορφότερο και φαντάζει η καλύτερη στιγμή του album, ενώ στο κλείσιμο στο “The Duke” τα τύμπανα γίνονται πιο εμφατικά και εκεί τελειώνουν όλα.
Περισσότερο για αρπαχτή φαίνεται παρά για νέο album.
528 
