Η αλήθεια είναι πως πριν βάλω το νέο cd των γερμανών να παίξει ήμουν αρνητικά προδιατεθειμένος, καθώς έχουν πολλά χρόνια να με εντυπωσιάσουν, ενώ η αμέσως προηγούμενη δουλειά τους (“A Twist in the Myth”) με άφησε παγερά αδιάφορο.
Επιπρόσθετα, κακά τα ψέματα, δεν πρόκειται ποτέ να ηχογραφήσουν κάτι αντάξιο των “Somewhere far Beyond” και “Imaginations from the Other Side”. Να όμως που η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία και τα πράγματα φαντάζουν ευοίωνα. Το “At the Edge of Time” ξεκινάει με μια επική εισαγωγή η οποία μετουσιώνεται στο κομμάτι “Sacred Worlds”, σύνθεση που είχα χρόνια να ακούσω από τη μπάντα, και οι πρώτες θετικές σκέψεις ήρθαν κατά νου. Γενικά όλο το album διακατέχεται από έναν “back to the 90s era” προσανατολισμό, είτε σε ότι αφορά τη μουσική, είτε απλώς τους τίτλους, με σαφείς αναφορές και στο πιο πρόσφατο παρελθόν. Τα κομμάτια “Tanelorn (Into the Void)” και “A Voice in the Dark” είναι αντιπροσωπευτικά όσων λέω. Όλα τα χαρακτηριστικά που έκαναν το συγκρότημα γνωστό παγκοσμίως βρίσκονται σε αυτήν την κυκλοφορία. Οι μελωδίες, τα sing-a-longs, οι εξάρσεις και τα κολλητικά refrain δίνουν το παρόν, σε ένα είδος που εδώ και πολλά χρόνια βρίσκεται σε κρίση. Φυσικά δε λείπει και η καθιερωμένη μπαλάντα τύπου “Past and Future Secret”, που εδώ ακούει στο όνομα “Curse My Name” (η οποία δε με ενθουσίασε όμως). Ακόμη και ο Hansi Kürsch (φωνητικά) ακούγεται ξανανιωμένος και ορεξάτος, παρά το γεγονός ότι είναι 44ων χρονών πλέον. Βέβαια υπάρχουν και κάποιες αδύναμες στιγμές (aka fillers), κυρίως στο δεύτερο μισό του δίσκου, όπως τα “Valkyries” και “Control the Divine”. Highlights του “At the Edge of Time” άνετα μπορούν να θεωρηθούν τα προαναφερθέντα “Sacred Worlds” και “A Voice in the Dark” όπως και το “Wheel of Time” που κλείνει αυτήν την ένατη κατά σειρά (studio) δουλειά του γερμανικού κουαρτέτου. Δεν περίμενα σε καμία περίπτωση να γράψω κολακευτική κριτική για album των Blind Guardian εν έτει 2010, αλλά να που όλα γίνονται. Και στην ουσία, δε μιλάμε για την κυκλοφορία της χρονιάς, ή κάτι παρεμφερές. Μιλάμε για την (μερική) επάνοδο ενός άξιου εκπροσώπου της ευρωπαϊκής melodic power σκηνής και στην ουσία για τις ελπίδες που δημιουργεί για το είδος ένας τέτοιου επιπέδου δίσκος.
591 
