Με τον καιρό να μην έχει αποφασίσει αν θα το γυρίσει σε κρύο ή ζέστη, βροχή ή καθαρό ουρανό, το προηγούμενο Σάββατο ήταν μια ημέρα περίεργη και μες την αβεβαιότητα.
Η ίδια άβολη ατμόσφαιρα επικρατούσε και μέσα στο An Club όταν οι Human Asteroid ανέβηκαν στο σανίδι, μιας και το κοινό μπροστά στο οποίο εμφανίστηκαν ήταν απογοητευτικά λιγοστό. Χωρίς να κωλώσουν στιγμή, απέδωσαν το heavy/ grunge υλικό τους με άνεση, ευφράδεια και πολύ καλό ήχο.
Οι αναμενόμενες επιρροές από Soundgarden, Pearl Jam και πρώιμους Tool ήταν παρούσες, ο τραγουδιστής του σχήματος είναι ένα απ’ τα δυνατότερά τους χαρτιά και συνολικά οι Human Asteroid, παρόλο που θα μπορούσαν να έχουν εμφανιστεί νωχελικοί λόγω των νοθρής ανταπόκρισης του κόσμου, στάθηκαν στο ύψος τους και μας κράτησαν καλή παρέα.
Για τους αεικίνητους Mahakala τα έχουμε πει πολλές φορές μέσα απ’ το rockway.gr, αφού είναι μια απ’ τις πιο εργατικές μπάντες της εγχώριας heavy metal σκηνής. Με νέο line-up κατά τα 4/5, εμφανίστηκαν μπροστά σε ελάχιστα περισσότερο κόσμο απ’ τους Human Asteroid, το όλο θέαμα όμως δεν έπαυε να είναι κρύο και άχαρο. Και πόσο κρίμα να συμβαίνει κάτι τέτοιο ενόσω οι Mahakala έδιναν μια απ’ τις καλύτερες εμφανίσεις της μέχρι τώρα πορείας τους και πιστέψτε με, δεν είναι και λίγες οι φορές που τους έχω παρακολουθήσει. Το σχήμα απέκτησε νέο αέρα με την προσθήκη των νέων μελών και τα πάντα ακούστηκαν πιο σφιχτά και καλοκουρδισμένα από ποτέ.
Το set τους στηρίχτηκε στο πρώτο δίσκο του σχήματος “The Devil’s Music” και το κοινό ενώ αρχικά φαινόταν να ψιλοκοιμάται ή αν θέλετε, να κρατάει τις δυνάμεις του για το κυρίως πιάτο της βραδιάς, στην πορεία άρχισε να ζεσταίνεται και να εκτιμάει την προσπάθεια και το πάθος του σχήματος που εμφανιζόταν μπροστά του. Κάποια μικρολαθάκια πέρασαν και δεν ακούμπησαν, ενώ αξίζει να σημειωθεί πως οι Mahakala έπαιξαν λίγες ώρες αργότερα, στις 3 τα ξημερώματα περίπου, στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών ακόμη ένα live set στα πλαίσια μιας άλλης διοργάνωσης. Μπράβο τους για το κουράγιο και την αποφασιστικότητά που δείχνουν παρά τις δυσκολίες που έχουν αντιμετωπίσει το τελευταίο διάστημα.
Mahakala setlist
By My Hand
Murder In Neverland
Modern Saints
Devil’s Song
The King Is Dead
Salvation
Evil Man
Lust For Your Blood
Μετά το τέλος του set των Mahakala ο αριθμός του κοινού αν κι έφτασε στο ανώτατο όριό του, παρέμεινε απογοητευτικός αν αναλογιστεί κανείς πως σε λίγα λεπτά θα έπαιζαν για εμάς οι πατέρες του all-things-doom metal, Trouble. Για την ιστορική αξία των Trouble είχα ξαναγράψει κάποια πράγματα όταν κυκλοφόρησε ο τελευταίος δίσκος του σχήματος “The Distortion Field” και δεν σκοπεύω να τα επαναλάβω. Πραγματικά όμως, θεωρώ απαράδεκτο το γεγονός πως ένα σχήμα τέτοιου ειδικού βάρους είναι τόσο παραγνωρισμένο στη χώρα μας, που αυτή τη φορά εμφανίστηκε σε λίγα περισσότερα από 100 άτομα.
Φαίνεται πως παράγοντες όπως η τελευταία εμφάνιση του σχήματος επί ελληνικού εδάφους το 2011 όταν το κοινό διχάστηκε απ’ την άγαρμπη απόδοση του τότε τραγουδιστή της μπάντας Kory Clarke, το αρκετά καλό αλλά όχι εντυπωσιακό “The Distorion Field” και η άγνοια του παρελθόντος και των live φωνητικών δυνατοτήτων του -όχι και τόσο νέου στο σχήμα- Kyle Thomas, ήταν παράγοντες που έκαναν τους φίλους του σχήματος που ούτως ή άλλως δεν είναι και πάρα πολλοί, να αγνοήσουν την ευκαιρία που είχαν για να γιορτάσουν με τους Trouble τα 30 χρόνια απ’ την κυκλοφορία του τόσο επιδραστικού ντεμπούτου τους, “Psalm 9”.
Εκεί ακριβώς ήταν αφιερωμένη η πρώτη ενότητα του set των Trouble, οι οποίοι βγήκαν στη σκηνή με το εμβληματικό “The Tempter” και με έναν ήχο από γρανίτη, κάνοντας ξεκάθαρο από πολύ νωρίς σε όσους ήταν παρόντες πως κανείς δεν θα έφευγε απογοητευμένος. Στα καπάκια “Assassin” και η απόδοση του σχήματος αγγίζει κορυφές, με το κιθαριστικό δίδυμο των Franklin/ Wartell να σοκάρει με την απίστευτα χαρακτηριστική χροιά και riffολογία του, κάνοντας ακόμη μια φορά ξεκάθαρο πως αυτοί οι δύο είναι που αποτελούν την ψυχή των Trouble. Συγκίνηση. Με κάθε τους ρυθμικό η γη έτρεμε, με κάθε τους trade-off solo ο ηλεκτρισμός κέντριζε την ατμόσφαιρα και με κάθε τους twin lead ο ουρανός σκιζόταν στη μέση.
Το rhythm section των Lira/ Hultz σε τύμπανα και μπάσο αντίστοιχα, στιβαρό και άξιο, δεν πρόδωσε στιγμή την εμπιστοσύνη των αρχηγών και απέδωσε πιστά τις ομοβροντίες του κερδίζοντας επάξια το σεβασμό των φίλων του σχήματος, ενώ η περίπτωση του Kyle Thomas χρήζει από μόνη της ειδικής μνείας. Ο Thomas είναι πρώτα απ’ όλα ένας πιστός οπαδός της μπάντας εδώ και πάρα πολλά χρόνια κι αυτό φάνηκε στη γεμάτη σεβασμό απόδοση του ηχογραφημένου με τον Eric Wagner υλικού. Χωρίς να προσπαθεί στιγμή να μιμηθεί την κλασσική χροιά του Wagner, ήταν μέσα στις συνθέσεις ανά πάσα στιγμή και ταυτόχρονα προσέδιδε τον ανανεωτικό αέρα ενός ανθρώπου που απολαμβάνει κάθε στίχο που τραγουδάει και κάθε στιγμή που μοιράζεται τη σκηνή με τους ήρωές του.
Δεν ήταν λίγες οι φορές όπου όταν οι Franklin/ Wartell έκλεβαν την παράσταση, εκείνος στεκόταν στην άκρη της σκηνής σαν ένας fan που βρισκόταν εκεί για να απολαύσει την ίδια τη μπάντα στην οποία παίζει, έχοντας της πιό αγνές αντιδράσεις σε αυτό που βίωνε. Το φωνητικό του χάρισμα είναι μοναδικό, καθώς διαθέτει ένα ατόφιο, classic heavy metal λαρύγγι, ιδανικό για το ύφος των Trouble, με φοβερή έκταση και γρέζι.
Οι Trouble πέραν των κομματιών απ’ το “Psalm 9”, έπαιξαν για εμάς τρία απ’ τα καλύτερα κομμάτια της τελευταίας τους δουλειάς, ένα απ’ το “The Skull, ένα απ’ το “Plastic Green Head”, τρία απ’ το ομώνυμο album του 1990 και μια διασκευή στο “Supernaut” των Black Sabbath, κατά την οποία, για να το θέσω ευγενικά, έγινε της κολάσεως. Οι ελλείψεις του set ήταν αρκετές, όμως δεν μπορώ να παραπονεθώ αφού είναι τέτοιος ο κατάλογος του σχήματος που ό,τι κι αν έπαιζαν πάλι για ελλείψεις θα μιλούσαμε.
Τελικά καταλήγω στο ότι δεν υπάρχει κανένας ουσιαστικός λόγος για να χάσει κανείς μια τέτοια εμπειρία. Οι δικαιολογίες μπορεί να είναι πολλές και ο κάθε ένας με άποψη μπορεί να γκρινιάζει για ό,τι θέλει σε σχέση με το παρελθόν ή το παρόν των Trouble, όμως η πραγματικότητα αυτή τη στιγμή είναι πως το σχήμα βρίσκεται σε μια πολύ καλή φάση, χωρίς να ξεχνά την μακρά πορεία του, αλλά και χωρίς να ακολουθεί τον εύκολο δρόμο του re-union. Δεν είναι ούτε οι πρώτοι ούτε οι τελευταίοι που συνεχίζουν χωρίς τον αυθεντικό τους τραγουδιστή και μου φαίνεται παράλογο που τόσοι “fans” εμμένουν στις παγωμένες απόψεις τους. Oι Trouble άλλαξαν σελίδα για ακόμη μια φορά, κοιτάνε μπροστά κι εμείς θα είμαστε κοντά τους με κάθε ευκαιρία. Αμήν.
Trouble setlist
The Tempter
Assassin
Psalm 9
Bastards Are Gonna Pay
Endtime
Revelation (Life or Death)
When Τhe Sky Comes Down
Paranoia Conspiracy
Hunters Οf Doom
Flowers
Wickedness Οf Man
At the End Οf Μy Daze
Supernaut (Black Sabbath cover)
R.I.P.
All Is Forgiven
photos: Πάνος Ματθαιογιάννης
593 
