Και από που είπαμε ότι είσαι φιλαράκι; Από south co(α)st Αγγλίας; Και μετά σου λέει ο άλλος ότι δεν είμαστε η 51η πολιτεία, αλλά ας το αφήσουμε αυτό κατά μέρους και ας προχωρήσουμε στα ενδότερα.
Οι Heart in Hand είναι πέντε παλικάρια από τη Γηραιά Αλβιόνα, με έτος ίδρυσης 2008, ένα EP και τρία LP (μαζί με το παρόν, που κυκλοφορεί στις 3 Νοέμβρη) στο οπλοστάσιο τους. Ο ήχος, όπως άνετα μπορείτε να υποθέσετε και από τα ονόματα, δεν είναι κάποιο γοτθικού ρυθμού γέννημα, αλλά βροντοφωνάζει από έτη φωτός μακριά, συναισθηματικά φορτισμένο, ατόφιο metalcore… “Οου τι πρωτότυπο!!!” θα αναφωνήσω εγώ, “it is tea time”… Ωστόσο εγώ είμαι εγώ. Εσείς, αγαπητοί αναγνώστες, τι θα σκεφτόσασταν από μία συλλογή τραγουδιών που ρίχνουν μέσα στο τσουκάλι μελωδικά μεταλλικά lead, κιθάρες-δρεπάνια, πιανάκια και σκισμένα φωνητικά που φτύνουν στίχους σε τραγούδια με τίτλους όπως “Jasmine”, “New Year’s Eve”, “My Heart Belongs in Denmark”, “Never Again” και άλλα που θα μας πάρει ώρα και χώρο να αναφέρουμε;
Εγώ, πάντως, σκέφτηκα “πάει ο κοσμάκης”. Καταρχάς, κάποτε τα Αγγλάκια γράφανε πρωτοποριακή μουσική και δεν αναμασούσαν ήδη αμερικάνικες αναμασημένες ιδέες και υπάρχουν ακόμη και σήμερα αποδείξεις γι’ αυτό. Έπειτα, θυμήθηκα ότι κάποτε οι γνήσιοι Βρετανοί γινόντουσαν σκουπίδια από το αλκοόλ τα απογεύματα, μετά τη φάμπρικα, και η κατάσταση κατέληγε σε σκηνικά στυλ “μην πυροβολείτε τον πιανίστα”. Κάπως έτσι γεννήθηκε η βρετανική αλητεία (μην κάνετε ότι δεν καταλαβαίνετε τι εννοώ), που οι φίλοι Heart in Hand την αποτελειώνουν με εντυπωσιακό τρόπο, παίζοντας σκληρά για χάρη του έρωτα. Όχι ότι οι άνθρωποι δε βαράνε δυνατά ή ότι δεν κατέχουν την τέχνη του shredding, αλλά, ειλικρινά, δε μου έμεινε τίποτα από τις αρκετά επίπεδες ιδέες τους.
Ενδεχομένως ακόμη και οι οπαδοί του συγκεκριμένου ήχου να μην ικανοποιηθούν από την παρούσα κυκλοφορία, γιατί θέλει δουλειά για να φτάσεις συγκροτήματα όπως οι πρωτοπόροι συντοπίτες Architects, Asking Alexandria και λοιποί θιασώτες. Δεν αρκεί μόνο να ξερνάς τα άντερα σου ουρλιάζοντας και να κάνεις την κιθάρα σου να ξερνάει με τη σειρά της. Θέλει τρόπο, όχι κόπο. Αυτά.
772 
