“Άσε μας ρε Κοέλιο με τις παρλαπίπες σου”. Ή… “Γαμώ το Μέρφι και όλο του το σόι, του παλιολεχρίτη”. Όχι, δεν τρελάθηκα, απλά οι δυο ανωτέρω “κουβέντες σοφού”, θα ταίριαζαν γάντι αν αποφάσιζαν ποτέ οι Sorrow’s Path να αλλάξουν όνομα. 20 χρόνια στην πιάτσα, με γκαντεμιές που θα σταματούσαν αυτοστιγμεί οποιαδήποτε περαιτέρω καλλιτεχνική δραστηριότητα μιας metal μπάντας να έχουν σφραγίσει αυτές τις δυο δεκαετίες, κι όμως, οι αθηναίοι doomsters είναι ακόμη όρθιοι, με μια νέα κυκλοφορία, το “Doom Philosophy”, αποδεικνύοντας ότι το γινάτι δεν βγάζει πάντα μάτι. Καμιά φορά βγάζει και καλή μουσική.
Μετά από μια εικοσάχρονη πορεία στα metal δρώμενα της χώρας μας, είστε και πάλι εδώ. Πολλές οι ατυχίες σας, είτε ως μπάντα, είτε προσωπικά, κι όμως έχετε ακόμη το κουράγιο και συνεχίζετε.
Η μπάντα ιδρύθηκε το 1993 και σίγουρα πέρασε κάποιες σημαντικές δυσκολίες στην πρώτη φάση μέχρι το reunion του 2005. Κυκλοφορήσαμε δύο demos στα 90’s τα οποία έκαναν τη μπάντα γνωστή στο χώρο του Ελληνικού underground, σαν μία ιδιαίτερη πρόταση στη doom σκηνή, πολλά lives πριν και μετά από αυτές τις κυκλοφορίες, αλλά τα θέματα υγείας των δύο ιδρυτών τη λύγισαν προσωρινά! Ο θάνατος του ιδρυτή και μπασίστα Τάκη Δρακόπουλου, αλλά και αργότερα, μετά τις στρατιωτικές υποχρεώσεις των μελών, τα προβλήματα από το ατύχημα με μοτοσικλέτα του συνιδρυτή Κώστα Σαλωμίδη, ανέκοψαν την πορεία για κάποια χρόνια. Όμως το reunion το 2005 που έφερε την επανακυκλοφορία των demos μέσω της Ελληνικής εταιρείας Eat Metal Records σήμανε τη χαρμόσυνη επάνοδο που κορυφώθηκε στα επόμενα χρόνια με πολλές συναυλίες εντός και εκτός Ελλάδας, αλλά κυρίως με δύο επίσημες κυκλοφορίες από δύο Γερμανικές εταιρείες: Η πρώτη το 2010 από τη Rock It Up και η δεύτερη φέτος από τη Βερολινέζικη Iron Shield Records. Το κουράγιο πηγάζει από την ψυχική δύναμη που οφείλει να έχει ο κάθε άνθρωπος ώστε να ανταπεξέρχεται σε οτιδήποτε ενδέχεται να συμβεί στη σύντομη και μάταιη διαδρομή που λέγεται ζωή. Δευτερευόντως, αλλά όχι λιγότερο σημαντικό, είναι το ότι την εσωτερική ανάγκη για καλλιτεχνική έκφραση, όχι μόνο δε την σταματάει καμία αναποδιά, αλλά αντίθετα την τρέφει και την κάνει να ανθίσει και να ομορφύνει…
Δεύτερο full length το “Doom Philosophy” και θα ξεκινήσω με τον τίτλο. Εξηγήστε μου ποιά είναι η δική σας doom φιλοσοφία; Υπάρχουν κάποια σαφή κίνητρα πίσω από τη δημιουργία του δίσκου;
Φυσικά, γιατί κάθε άνθρωπος που ασχολείται με την Τέχνη οφείλει να τη σέβεται και να την παίρνει στα σοβαρά και όχι να την ευτελίζει. Οι στίχοι και σε αυτό το άλμπουμ ακολουθούν την φιλοσοφία μας. Αναφέρονται στη φιλοσοφία του θανάτου… σε μια αναγεννημένη ανθρώπινη ύπαρξη που συνειδητοποιεί τα πεπερασμένα της όρια και αποτινάσσει τις φτηνές και περιορισμένες της επιθυμίες. Την επιθυμία για εξουσία, για χρήμα και για δόξα τα οποία την οδηγούν να χάσει τον πραγματικό της εαυτό και να αναλωθεί στη ζήλεια και τον ανταγωνισμό. Τονίζουμε ότι ο μόνος δρόμος είναι η πραγματική αναγνώριση και αίσθηση του ανθρώπινου πόνου (θέμα που είχε αναλυθεί ήδη πολυμορφικά στο προηγούμενο άλμπουμ, αλλά και νωρίτερα), ώστε να έρθει ο άνθρωπος σε αληθινή κοινωνία με τους υπόλοιπους ανθρώπους με σκοπό τη λύτρωση.
Κατά τη διάρκεια που άκουγα το νέο album σας, ένιωθα μια ακόμη πιο “απογυμνωμένη” προσέγγισή σας, μια σχεδόν μονολιθική doomίλα, σε σχέση με την σχετική ποικιλία έκφρασης που είχατε μουσικά στο “The Rough Path Of Nihilism” ντεμπούτο σας.. Σαφής κατεύθυνση λόγω της ατμόσφαιρας που διακατέχει το σύνολο του album, από το artwork μέχρι τις συνθέσεις. Τι έχετε να πείτε;
Συμφωνούμε εν μέρει, από την άποψη ότι αυτός ο δίσκος είναι πιο ευθύς και είμαστε περισσότερο βαρείς και doom, πράγμα που έγινε εσκεμμένα! Από την άλλη, όμως πάντα υπάρχουν οι πολυσχιδείς και σε σημεία πολύπλοκες ενορχηστρώσεις που ήταν ανέκαθεν σήμα κατατεθέν της μπάντας. Πιστεύουμε ότι σε αυτό το άλμπουμ είμαστε πολύ κοντύτερα στο πραγματικό πρόσωπο της μπάντας, διατηρώντας όμως το ιδιαίτερο ύφος που πάντα είχαμε.
Ποια είναι η συμβολή του Γιάννη Τζιλιγκάκη, ως νέο μέλος στο line up σας;
Η μπάντα στηρίζονταν πάντα στο σύνολο. Πιστεύουμε στην κοινότητα μεταξύ των ανθρώπων και έτσι και μέσα στη μπάντα όλοι λειτουργούν για ένα κοινό σκοπό. Ο Γιάννης συμμετέχει σε όλους τους τομείς όπως όλοι. Πουθενά δεν τονίζουμε την ιδιαίτερη λειτουργία ενός μέλους, γιατί αυτό αποδυναμώνει την έννοια του συνόλου.
Είναι φανερή η αγάπη σας για το σουηδοπρεπές doom metal. Ποιά είναι τα προσωπικά σας ακούσματα από τα οποία εμπνευστήκατε να συνθέσετε αυτό το υλικό;
Ποιος θα μπορούσε να μη θαυμάσει τη Σουηδία, γενικά στο metal; Είναι μία χώρα όπου η τελειότητα στον ήχο και την εκτέλεση, συμβαδίζει με την παράδοση και τις άρτιες παραγωγές και τεχνογνωσία. Όσον αφορά το θέμα των επιρροών, χαιρόμαστε που μετά από δύο δεκαετίες πορείας έχουμε καταφέρει να έχουμε την καθολική αναγνώριση ενός προσωπικού ύφος από τη metal κοινότητα στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Φυσικά θα υπάρχουν στοιχεία επιρροών τα οποία όμως έχουμε αφομοιώσει σε αυτό που γενικά χαρακτηρίζεται σα μια γέφυρα του κλασσικού metal ήχου με το doom μέσα από ένα power και prog πρίσμα…Το αίσθημα όμως που βγαίνει πάντα είναι σκοτεινό, είναι λυτρωτικό και είναι εσωτερικό και εσώτερο. Πάντα δηλαδή DOOM!
Στο “Doom Philosophy” συμμετείχαν δυο σπουδαία ονόματα του χώρου, ο Edgar Rivera (ex-Solitude Aeturnus) και ο μεγάλος Snowy Show (Memento Mori, King Diamond, Therion, Sabaton μεταξύ άλλων…). Πως προέκυψαν αυτές οι συνεργασίες και τι αποκομίσατε από αυτές;
Άλλος ένας λόγος για να είμαστε παραπάνω χαρούμενοι με αυτή την κυκλοφορία… Πριν μπούμε στο στούντιο για την ηχογράφηση του άλμπουμ αποφασίσαμε να απευθυνθούμε σε κάποιους μουσικούς που μας επηρέασαν πολύ να δημιουργήσουμε τη μπάντα το 1993. Το πολύ ευχάριστο ήταν ότι κι οι δυο ικανοποιήθηκαν από το υλικό μας, ακούγοντας μόνο το πρώτο μας βιντεοκλίπ και έτσι είχαμε την τιμή να συμμετέχει ο Snowy Shaw στα φωνητικά του “Everything Can Change” και ο Edgar Rivera στο σόλο του “Tragedy”. Άψογοι επαγγελματίες και οι δύο και επίσης είμαστε απόλυτα ευχαριστημένοι με τον τόνο που έδωσαν στα κομμάτια. Αυτό που αποκομίσαμε πέρα από τα μαθήματα μουσικής και γενικής συμπεριφοράς που πάντα σου δίνουν τόσο έμπειροι μουσικοί, είναι και δύο φιλίες και καλές επαφές με δύο σημαντικούς ανθρώπους του χώρου μας. Ειδικά με τον Edgar, είμαστε σαν αδέρφια πια.
Πείτε μου λίγα λόγια για τη διαδικασία της παραγωγής και της σύνθεσης. Είστε ικανοποιημένοι;
Το νέο άλμπουμ, όπως και το προηγούμενο ηχογραφήθηκε στην Αθήνα, στο Fragile Studio, με παραγωγό το Βαγγέλη Γιαλαμά, ο οποίος συμμετέχει με κάποια πλήκτρα και φωνητικά, καθώς και στο βασικό του όργανο το μπάσο σε ένα κομμάτι. Περιέχει 11 κομμάτια και ηχογραφήθηκε σε διάστημα περίπου 6 μηνών. Είμαστε πολύ ικανοποιημένοι μ’ αυτή τη δουλειά, επειδή πιστεύουμε ότι μας εκφράζει πολύ περισσότερο από οτιδήποτε άλλο έχουμε κυκλοφορήσει στο παρελθόν. Άλλωστε το προηγούμενο άλμπουμ “The Rough Path of Nihilism” ήταν πιο ανομοιογενές, μιας και περιείχε πολλές περιόδους της μπάντας και σχεδόν δυο δεκαετίες που έπρεπε να “χωρέσουν” σε ένα άλμπουμ, 12 κομματιών.
Ποιός γράφει τους στίχους και σε τι αναφέρονται; Υπάρχει κάποιο concept πίσω τους;
Από την αρχή υπήρχε ένα συγκεκριμένο concept στη μπάντα. Από τότε που τη δημιούργησαν οι δύο ιδρυτές της γενικά οι στίχοι αναφέρονταν στον πόνο και την ικανότητα να αισθανθείς συμπόνια, δηλαδή σε ακραίες ψυχολογικές καταστάσεις του ανθρώπου. Σε αυτό το άλμπουμ, όπως προαναφέραμε σχετικά με τη δική μας φιλοσοφία είναι σα να προτείνονται κάποιες λύσεις, χωρίς όμως να θέλουμε να κάνουμε κατήχηση ή να γίνουμε δογματικοί. Κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός και πρέπει μέσω του αγώνα για αυτογνωσία να φτάσει στην προσωπική του λύτρωση. Έτσι λοιπόν ο ιδρυτής που απέμεινε ζωντανός δίνει το έναυσμα, όμως συμμετέχουν όλοι στη μπάντα και σε αυτόν τον τομέα.
Από live δραστηριότητα; Έχετε κάτι στα σκαριά; Υπάρχει εταιρία και ποιές είναι οι σχέσεις σας μαζί της; Ποιά είναι τα άμεσά σας σχέδια;
Έχουμε ήδη ξεκινήσει μια σειρά από lives με απαρχή το release party μας στην Αθήνα. Συνεχίζουμε στην Κρήτη σαν καλεσμένοι των Doomocracy και θα κάνουμε ακόμα κάποιες εμφανίσεις σε όλη την Ελλάδα. Όχι πολλές, αλλά επιλεγμένες και με αποκορύφωμα την support εμφάνισή μας στην Αθήνα με τους Γερμανούς Scanner (σ.σ. Ημίθεοι! Sorry για τη διακοπή…). Μετά θα υπάρξουν εμφανίσεις στο εξωτερικό και ίσως και σε κάποια καλοκαιρινά φεστιβάλ. Γενικά το 2015 θα είναι χρονιά ζωντανών εμφανίσεων για εμάς. Η νέα μας εταιρεία, η Γερμανική Iron Shield, είναι πολύ τυπική εταιρεία με επαγγελματικό φέρσιμο και κύρος, συνεργαζόμενη με μία άλλη πολύ καλή Γερμανική εταιρεία, την Pure Steel στα θέματα promotion της μπάντας και τηρώντας κατά γράμμα ημερομηνίες και συμφωνηθέντα. Όλα πάνε άψογα και είμαστε πολύ ικανοποιημένοι…
Πως πιστεύετε ότι έχετε εξελιχθεί σαν μπάντα στο πέρασμα του χρόνου;
Αυτό σίγουρα δεν είμαστε εμείς αρμόδιοι να το κρίνουμε. Προσπαθούμε να είμαστε πάντα αληθινοί στον τρόπο που εκφραζόμαστε και να βελτιωνόμαστε διαρκώς συνθετικά, αλλά και σα μεμονωμένοι μουσικοί. Είμαστε ικανοποιημένοι μέχρι τώρα, όμως πάντα θα υπάρχουν περιθώρια για κάτι καλύτερο. Αν δεν προσπαθείς για κάτι καλύτερο, τότε είσαι ήδη νεκρός… και πολλές φορές ο ψυχολογικός θάνατος και το να βαλτώνεις επαναλαμβάνοντας τον εαυτό σου δε διαφέρει από το φυσικό θάνατο.
Ποιά είναι η γνώμη σας για τη metal εγχώρια παραγωγή; Μια και είστε παλιά και έμπειρη μπάντα, που εντοπίζετε τις κύριες διαφορές σχετικά με τις συνθήκες που επικρατούσαν στο τότε και στο σήμερα;
Το επίπεδο των μουσικών είναι πολύ καλύτερο σχετικά με το παρελθόν, αλλά έχουμε ακόμα δρόμο μπροστά μας. Κυρίως θα πρέπει να απαλλαγούμε από το μιμητισμό προς τα ξένα πρότυπα που εξακολουθεί να μας βασανίζει, όπως και να βελτιώσουμε ακόμα περισσότερο τη νοοτροπία μας. Σίγουρα πάμε καλύτερα σε όλους τους τομείς, εκτός ίσως από τη στενοκεφαλιά, την προκατάληψη, τη ζηλοφθονία και το ανόητο ανταγωνισμό που εξακολουθεί να χαρακτηρίζει το μέσο Έλληνα.
Ποιές είναι οι φιλοδοξίες σας με το “Doom Philosophy”;
Κατ’ αρχάς είμαστε πολύ χαρούμενοι που ο δίσκος κυκλοφόρησε. Ήδη ο σκοπός έχει επιτευχθεί από τη στιγμή που εκφραστήκαμε μέσω της μουσικής και αυτό έφτασε σε κάποιους ανθρώπους. Από εδώ και πέρα, εμείς, η εταιρεία μας και οι άνθρωποι που συνεργάζονται μαζί τους, θα προσπαθήσουν να το κάνουν όσο μεγαλύτερο γίνεται όλο αυτό. Επίσης, άνθρωποι σαν κι εσάς, ήδη μας βοηθούν κι αυτό είναι πολύ παρήγορο για την Ελληνική metal σκηνή. Η μεγάλη προσδοκία είναι να μας ακούσουν και να ταυτιστούν μαζί μας, όσο το δυνατόν περισσότεροι άνθρωποι.
Η τελευταία κουβέντα είναι δική σας. Ευχαριστώ για το χρόνο σας.
Εμείς ευχαριστούμε πολύ εσένα Ιορδάνη, όπως και το Rockway.gr για τη φιλοξενία. Ευχόμαστε να συναντήσουμε από κοντά όλους τους φίλους της μπάντας που μας έχουν βοηθήσει όλο αυτό τον καιρό και είναι η αιτία που μπορούμε ακόμα να κυκλοφορούμε δουλειές. Υποσχόμαστε να είμαστε εδώ για όσο το νιώθουμε αληθινά. Doom rules eternally!
212 
