Με τους Gormathon δεν είχα πολλά πολλά στο παρελθόν.
Οπότε οτι γράψω δεν έχει καμία σχέση με τις προηγούμενες δουλειές τους και αφορά καθαρά και μόνο το παρόν. Ένα πάρα πολύ δυνατό παρόν. Και χαίρομαι που η πρώτη επαφή που είχα με το σχήμα ήρθε μέσα από το τελευταίο τους πόνημα “Following the Beast”.
Oι Σουηδοί δεν παίζουν το κλασσικό melodic death metal που οι περισσότεροι γνωρίζουν μέσα από μπάντες όπως οι At the Gates ή οι Arch Enemy για παράδειγμα. Τα μελωδικά σημεία των Amon Amarth και οι τελευταίες δουλειές των Amorphis ίσως χαρακτηρίζουν καλύτερα τον ήχο τους. Και το οτι η μπάντα έχει πολλές ξεχωριστές μουσικές επιρροές φαίνεται ξεκάθαρα από τα thrash στοιχεία μέχρι τις πιο μοντέρνες heavy metal παραπομπές. Πιασάρικα και catchy ρεφρέν, όμορφες μελωδίες και γέφυρες χαρακτηρίζουν κάθε κομμάτι με αποκορύφωμα στιγμές όπως τα καταπληκτικά “Remedy”, “Celestial Warrior”, “In Benevolence”, “Remember”, “Absence of Trust” και “Silent Walk”. Kαι φυσικά είναι αδιανόητο να μην αναφερθώ στην ΧΑΡΙΣΜΑΤΙΚΟΤΑΤΗ μορφή που ακούει στο όνομα Τony Sunnhag και στις φωνητικές του αρετές που συνδυάζουν σε τέλεια αρμονία τα αγαπημένα βαθειά growls με την μοναδική μελωδικότητα των καθαρών φωνητικών του. Σχόλιο βέβαια για το μαλλί και το μούσι του νομίζω δεν χωράει.
Το “Following the Beast” είναι ένας πάρα πολύ καλός δίσκος και σίγουρα θα τον απολαύσετε μέχρι την τελευταία νότα όπως και εγώ. Και σαν νέος ακροατής τους δηλώνω πλέον φαν και η στενή παρακολούθηση ξεκίνησε. Να λοιπόν που τα σκοτεινά δάση της βαρετής, κατά τα λεγόμενά τους, πόλης Bollnas της Σουηδίας το έκαναν πάλι το θαύμα τους.
602 
