Το ντεμπούτο των Αμερικανών Starkill μου είχε κινήσει ευχάριστα το ενδιαφέρον, μιας και το μελωδικό death metal τους με τα (τρόπον τινά) epic στοιχεία, λειτούργησε ευχάριστα στα μπιρμπιλωτά αυτιά μου.
Το “Virus of the Mind” έρχεται ένα χρόνο μετά, για να προσπαθήσει να καθιερώσει το σχήμα στη σκηνή, κάτι που δύσκολα θα καταφέρει. Όχι, μη βιάζεσαι, μια χαρά είναι το album! Εξίσου καλό με το πρώτο θαρρώ. Απλά κινείται σε πολύ safe μονοπάτια, με αποτέλεσμα να μην περνάει σε κάποιο επίπεδο που να ξεχωρίζει σφόδρα από τα μυριάδες (εξίσου καλά) συγκροτήματα που κατακλύζουν το internet και τα ράφια των δισκοπωλείων.
Οι επιρροές από Children of Bodom εξακολουθούν και βρίσκονται σε πρώτο πλάνο, δίχως όμως να πέφτουν στην παγίδα της αντιγραφής. Η κύρια διαφορά με το ντεμπούτο είναι πως το “Virus of the Mind” διαθέτει παραπάνω τσαμπουκά, με τις συνθέσεις να εξαπολύουν σφοδρή επίθεση στον ανυποψίαστο death ακροατή.
Από εκεί και πέρα, οι Starkill είναι από τις πιο συμπαθείς μπάντες των τελευταίων χρόνων, δείχνοντας πως πιστεύουν αυτό που κάνουν, μιας και έχουν κυκλοφορήσει δύο πολύ καλές δουλειές, των οποίων μοναδικό μειονέκτημα είναι η έλλειψη αυτού του λεγόμενου “κάτι”, που θα τους απογειώσει.
Πολύ καλό λοιπόν (και) το “Virus of the Mind”. Συστήνεται ανεπιφύλακτα στους deathsters που δε διυλίζουν τον κώνωπα.
608 
