Εντάξει, που πάτε ρε παίδες με τέτοιο όνομα; Αλήθεια, πόσο πιο ντεκαυλέ, δηλαδή;
Ευτυχώς που η αγάπη της μπάντας για τους Yes και γενικότερα το prog των 70s αποδίδεται με ιδιαίτερη ευλάβεια, οπότε παραγράφεται το παραπάνω ατόπημα.
Βέβαια, το θέμα με τους UPF, είναι πως πρόκειται για μια σύμπραξη των Unitopia μαζι΄με μέλη από τους The Tangent και τους Toxic Smile. Τουτέστιν οι Mark Trueack, Matt Williams, Tim Irrgang και Dave Hogood συναντούν τους Guy Manning, Marek Arnold και Dan Mash, και παράγουν τη μουσική που ξέρουν καλύτερα: progressive.
Μπορεί το album να μην ξεκινάει εντυπωσιακά, μιας και η εισαγωγή όπως και το “Choices” δε φέρουν δάφνες πρωτοτυπίας, αλλά τα “Intersection” και “The Water” που ακολουθούν δίνουν εξαιρετικά δείγματα γραφής, αποτελώντας μαζί με το μετέπειτα “Travelling Man”, τα highlight του δίσκου.
Το “Don’t Look Back- Turn Left” είναι αρκετά generic και μάλλον διεκπεραιωτικό, κάτι που συμβαίνει και με το ομώνυμο track του δίσκου.
Σημαντικό σημείο αναφοράς, αναπόφευκτα, είναι το προαναφερθέν “Travelling Man” που ξεπερνά τα 21 λεπτά σε διάρκεια και ξεδιπλώνει το ταλέντο όλων των μουσικών του δίσκου. Εύλογα κάνει κοιλιά σε κάποια σημεία, αλλά σε γενικές γραμμές τέτοιες συνθέσεις αποτελούν την πεμπτουσία του prog ιδιώματος.
Το album κλείνει με το συμπαθητικό (αλλά ως εκεί) “Religion of War”, αφήνοντας σας σύνολο καλές εντυπώσεις, όπως και την αίσθηση πως χρειάζονται πολλαπλές ακροάσεις για να εξερευνηθεί στην ολότητά του.
Κοντολογίς, οι UPF αγαπούν τα 70s και το δείχνουν με τον καλύτερο τρόπο… Μπορεί το όνομά τους να μη γεμίζει το μάτι, αλλά τεχνικά και από πλευράς απόδοσης, βάζουν γυαλιά σε πολλούς συνοδοιπόρους τους. Το “Fall In Love With the World” μπορεί να μην είναι αριστούργημα, αλλά έχει όλα τα φόντα να σαγηνεύσει τους απανταχού prog fan. Αξιέπαινο, τουλάχιστον.
624 
