Φωτιά καίει, ακουστικές κιθάρες και κατόπιν, ένα μελωδικό death metal riff, συνοδευόμενο από βιολί.
Σα σήμερα, θυμάμαι την έκπληξη μου όταν άκουσα το βιολί στους Αμερικανούς Believer και από τότε χρησιμοποιείται κατά κόρον.
Οι Passion For Sorrow είναι κάτι τύποι από την μπιρομάνα Τσεχία και αναβιώνουν εκείνη την 90s melodic death-goth εποχή. Μου θυμίζουν έντονα την πρώτη εποχή των αγαπημένων Γερμανών Crematory με μια δόση black metal, μη σατανιστικής μορφολογίας.
Θα πει κανείς, “ρε φίλε, έχουμε 2014”, δεν τους ενδιαφέρει αφού στην ουσία πατούν σε πράγματα που έγιναν πριν από 20 χρόνια, όμως το κάνουν τίμια και ωραία. Δένουν περίφημα όλες τους επιρροές και οι ιδέες τους είναι ενδιαφέρουσες, ενώ η τραμπάλα που γίνεται μεταξύ μελωδίας και μπρουταλιάς, δε σε αφήνει να βαρεθείς.
Το πιάνο στο ξεκίνημα του “Dark Seed” και με το βιολί μετά από λίγο να μπαίνει ύπουλα, τη φωνή να μιλά πάνω στη μουσική και τους ήχους νερού να κυλάει, σε βάζει μέσα στη μηχανή του χρόνου και ξάφνου είσαι πάλι στο λύκειο.
Βέβαια, ο “φωνής” πρέπει να δουλέψει λίγο την προφορά του, η οποία είναι πολύ τσέχικη στα καθαρά του, αλλά σε γενικές γραμμές για ντεμπούτο είναι πολύ πάνω από τα αναμενόμενα.
Στο “My Inspitation” έρχονται και γυναικεία, ημι-οπερετικά, φωνητικά στην εξίσωση, τα οποία κουτσαίνουν λίγο και θα έπρεπε να αλλάξουν λίγο, αφού δείχνουν αδυναμία και χαλάνε, έστω και στο ελάχιστο την όλη προσπάθεια.
Πολύ ευχάριστο μουσικό ταξίδι πίσω στα 90s, όπου ο ήχος αυτός γνώρισε δόξες μεγάλες!
Υ.Γ. Το καλύτερο κομμάτι είναι το τελευταίο και ομώνυμο “Rotting Immortality”, όπου και τα γυναικεία φωνητικά έχουν άλλο τόνο και δίνουν έξτρα πόντους στο κομμάτι!
577 
