Ας μην αναλωθούμε σε μακρές εισαγωγές.
Τα πράγματα είναι απλά. Έχουμε ένα line-up τριών δυνατών σχημάτων με ελαφρώς διαφορετικές ηχητικές κατευθύνσεις, συγγενείς όμως επιρροές και κοινές καταβολές, εντοπισμένες κυρίως στην Αμερική των fifties, sixties, seventies. Τρεις μπάντες που σκοπεύουν να ζωγραφίσουν έναν πολύχρωμο spin-art πίνακα από surf, alt-blues, garage χρώματα και μια μεζούρα ψυχεδέλειας. Α ναι. Και κάτι ακόμα που αφενός αποτελεί κοινό τους στοιχείο, αφετέρου συνιστά την πεμπτουσία του rock´n´roll: μεγάλες δόσεις ενέργειας. Πως πιστεύεις ότι θα εξελιχθεί η βραδιά; Νομίζω χαμογελάς από τώρα.
Στα καθέκαστα λοιπόν. Στις 9:50 περίπου οι Titanics στην σκηνή. Ενώ η προσέλευση του κοινού συνεχίζεται με αργούς ρυθμούς, ξεκινούν μπροστά σε ένα σχετικά μικρό κοινό το νευρώδες surf τους. Τέσσερεις μουσικοί στην σκηνή, ο front-man Peri Samosurfer (γνωστός από τους death rockers Syndrome 94) στην κιθάρα, ο Δημήτρης Χατζημήτρος (μέλος και των Indie rockers frequency on) στο μπάσο, ο Γιάννης Βούλγαρης (των Bazooka), ο Μανώλης Frantic στα πλήκτρα του organ (The frantic V και Xism).
Το σύνολο αφήνει πολύ θετικές εντυπώσεις με καλό ήχο και όμορφες συνθέσεις που εκπέμπουν έντονα ένα cool feeling, απαραίτητο συστατικό του surf rock. Δυναμικό μπάσο, καλοπαιγμένα τύμπανα, γεμάτες πλάτες από τα πλήκτρα, όμορφες μελωδίες με spaghetti western στοιχεία στην κιθάρα. Μόνη παρατήρηση ότι ίσως θα θέλαμε το tempo μία ιδέα πιο “τσιμπημένο” ώστε να αγριέψουν λίγο περισσότερο τα πράγματα.
Οι Titanics αποκτούν ιδιαίτερο ενδιαφέρον όταν θα ξεδιπλώσουν μία πιο garage-rock πτυχή με τις επιθετικές φωνές στα δύο μοναδικά τους κομμάτια που περιλαμβάνουν στίχους. Κερδίζουν ένα ζεστό χειροκρότημα πριν αφήσουν την σκηνή περίπου στις 22:30.
Titanics setlist
Time Antenna
Into the Eye of the Storm
The Premonition
Spaghetti Eastern
Train Hop
2140 AD
The Execution
Stratus fear
Tax Farm
Ένα περίπου τέταρτο της ώρας αργότερα ο Little Tonnie θα καθίσει μπροστά στα drums του, ο Boogieman θα πάρει την πανέμορφη γαλάζια Mondial της Italia στα χέρια του και χωρίς χρονοτριβή θα ξεκινήσουν ένα δυνατό 45λεπτο show 8 τραγουδιών. Το ντουέτο των Big Nose Attack, καθιερωμένο πια στα μουσικά πράγματα, με εμπειρία συχνών live, δείχνει να βελτιώνεται και να αλλάζει επίπεδα σε κάθε του εμφάνιση. Εντυπωσιακό το πόσο γεμίζουν την σκηνή όντας μόνο δύο άτομα, ένα εγχώριο “προϊόν” που βαδίζει στον δρόμο των Black Keys, παρουσιάζοντας παράλληλα δικό του χαρακτήρα, φρεσκάδα και χαρακτηριστικό ήχο.
Επικοινωνιακοί, διασκεδαστικοί, ήδη αγαπητοί στο κοινό που δείχνει να γνωρίζει καλά τις μουσικές και τους στίχους τους. Ξεκινούν δυνατά με το “A Bite to eat”, αφιερώνουν το Yeah!(that girl) “σε μία εξωτική κοπέλα, τη Χρύσα”, παίζουν την καθιερωμένη εξαιρετική εκδοχή του ούτως ή άλλως συγκλονιστικού “Stop breaking down” του Robert Johnson. Αναφέρονται στα κοινά γενέθλια του Boogieman και του Jimmi Hendrix πριν εκτελέσουν εκπληκτικά το “Foxy Lady”, ξαφνιάζουν όσους δεν τους έχουν παρακολουθήσει στο παρελθόν χρησιμοποιώντας στο τελευταίο κομμάτι “μία κατασκευή του φίλου Σταμάτη”, ένα cigar-box-guitar που αποπνέει τον υγρή ζεστασιά των bayou της Νέας Ορλεάνης. Καταφέρνουν να είναι ταυτόχρονα σπαρακτικοί, τιμώντας την blues ρίζα των ήχων τους αλλά παραμένουν τσαμπουκαλεμένοι και φρέσκοι όπως απαιτεί η σύγχρονη εξέλιξη του συγκεκριμένου είδους, διεκδικώντας επάξια τον προσδιορισμό “alternative”.
Άρτιο μουσικό αποτέλεσμα, δυνατά riff, γκρουβάτοι ρυθμοί, όμορφες φωνές και έντονος ηλεκτρισμός, μοιραία κερδίζουν το κοινό που έχει πια συγκεντρωθεί γεμίζοντας –όχι πάντως ασφυκτικά- το Gagarin. Περιμένουμε ανυπόμονα το επόμενο live τους όσο εκείνοι θα γράφουν χιλιόμετρα περιοδεύοντας σε Γαλλία-Ισπανία και τους ευχόμαστε καλή επιτυχία.
The Big Nose Attack setlist
A Bite to Eat
All by Myself
Yeah! (That girl)
Stop Breakin down (Robert Johnson cover)
Left Alone
Wild Cherry
Foxy Lady (Jimmi Hendrix cover)
Down with Me
Η ώρα έχει πλησιάσει 12:00 και ακόμα δεν έχουμε μόλις μπαίνουμε στο κύριο πιάτο. Η σημερινή, εξ αναβολής εμφάνιση καθυστέρει από την περασμένη άνοιξη και αυτό επιτείνει το συναίσθημα προσμονής για την συναυλία του ιδιαίτερα δημοφιλούς στην χώρα μας συγκροτήματος. Το τετραμελές group του Rudi Protrudi θα εμφανιστεί για να αποθεωθεί εξαρχής από τους αρκετούς θεατές που δεν έχασαν το ραντεβού με μία από τις πιο ιστορικές garage-rock μπάντες. Εκείνοι θα φροντίσουν από το πρώτο τραγούδι να διαψεύσουν όσους ανέμεναν να συναντήσουν μια “γερασμένη” παρέα που θα έκανε ένα σεμνό μνημόσυνο σε μουσικές που έχουν από καιρό εξαντληθεί. Αντιθέτως, έκρηξη από το πρώτο τραγούδι.
O Rudi παραμένει ακμαίος, ενεργητικός κι ευδιάθετος. Το ίδιο και ο ακούραστος Rob Louwres που δέρνει ανελέητα τα drums, δίνοντας παράλληλα ένα προσωπικό show και εντυπωσιάζοντας με την τεχνική του. Δυσάρεστη έκπληξη αποτελεί η απουσία της Lana Loveland από τα πλήκτρα. Ο Rudi δικαιολογεί χαριτολογώντας κάπως αόριστα για την “κατάρα” η οποία την προηγούμενη φορά οδήγησε σε αναβολή του live λόγω δικής του ασθενείας, ενώ τώρα έθεσε εκτός μάχης την όμορφη πιανίστρια της τρέχουσας σύνθεσης των Fuzztones. Στην συνέχεια θα ευχαριστήσει (περισσότερες από μία φορά) την Άρτεμη που αντικαθιστά πολύ επιτυχημένα κατά κοινή ομολογία την Lana.
Ο Rudi Prorudi συνεχίζει το show του έχοντας πίσω του μια δυνατή μπάντα να το στηρίζει με τον ογκώδη, βρώμικο ήχο της. Αναφέρεται σε παλιές ιστορίες και περιστατικά διατηρεί ευχάριστη επικοινωνία με το κοινό, μοιράζει μέσα από τους στίχους του “Be a Caveman” το μυστικό της επιτυχίας του με το αντίθετο φύλο, κοιτάζει λοξά τις άπιστες γυναίκες με την προειδοποίηση “Eyes in the back of my head”, φλερτάρει με τις όμορφες παρουσίες της πρώτης σειράς, υπενθυμίζει δύο μεγάλους δίσκους της πρώτης εποχής των Fuzztones, (Leave your mind at home/ “critically the best live record ever” και Lysergic Emanations/ “biggest selling garage-rock album ever…I never saw a penny…!”).
Σκοπίμως δεν θα αναφερθούμε σε τραγούδια που ξεχωρίσαμε. Για τον καθένα από εκείνους που αγαπάμε την μουσική των Fuzztones υπήρξε ένα –τουλάχιστον- που κρατήσαμε πιο έντονα στην μνήμη μας και ίσως κάποιο άλλο από την μεγάλη δισκογραφία τους που δεν χώρεσε στην set list. Αυτό όμως που καταφέρνουν πάντα οι Fuzztones όταν μας επισκέπτονται είναι να στήνουν ένα ξέφρενο party, να ξεσηκώνουν και να παρασύρουν τον κάθε θεατή στους ρυθμούς τους. Αρκεί να παρατηρήσεις το κουβάρι των ανθρώπων που χόρεψαν pongo κοντά στο κάγκελο του Gagarin σε σχεδόν όλη την διάρκεια της παράστασης, αρκεί να νιώσεις την ενέργεια που ελευθέρωσαν και μετέδωσαν στο πλήθος, ιδίως στο αποκορύφωμα του encore όταν τα έδωσαν όλα τραγουδώντας το εμβληματικό Strychnine (όπου ο front-man άφησε χώρο στο μικρόφωνο για τον καταπληκτικό σε μπάσο και φωνές Screaming Bo Pille). Τρεις ακόμα λέξεις: καθαρή, ωμή διασκέδαση…
Fuzztones setlist
Blues Theme
Caught You Red Handed
I Never Knew
Romilar D
Be A Caveman
99th Floor
Eyes In The Back Of My Head
Bad News (travel Fast)
Ward 81
Blackout Of Gretely
No Friend Of Mine
You Burn Me Up And Down
The Witch
Be Forewarned
Gotta get Some
Journey To Tyme
She’s Wicked
Cinderella
Strychnine
photos: Ανδρέας Πανόπουλος
880 
