Και καλό μας φθινόπωρο.
Αυτό είναι το εναρκτήριο μου live για τη φετινή χειμερινή σεζόν (σε καλό να μας μπει…) και σίγουρα είμαι εκτός νερών ακόμη, καθώς την ώρα που γράφω το παρόν είναι αρκετά μπαγιάτικο νέο. Ας το φρεσκάρουμε λίγο, λοιπόν, για τα μάτια σας και μόνο.
Εντοπίζω την εκλεκτή συντοπίτισσα και φωτογράφο του Rockway Αναστασία και αναλαμβάνω τη θέση μου ως βοηθός φωτογράφου με προσαυξημένες αρμοδιότητες ανταποκριτή.
Πρώτοι και στην ώρα τους εμφανίζονται οι Θεσσαλονικείς, σύμφωνα με το φίλο Νίκο, Kin Beneath Chorus, οι οποίοι απόψε εμφανίζονται κουτσουρεμένοι κατά ένα κιθαρίστα. Ο ήχος των KBC είναι αρκετά περίπλοκος και βαρύς, καθώς οι παίκτες το έχουν πάρα πολύ από τεχνικής απόψεως και το λαρύγγι του συμπαθέστατου frontman είναι φτιαγμένο από πλατίνα. Πείτε το djent, metalcore, whattevahmetal, τα παιδιά το έχουν και είναι δεμένα στην τσίτα, παρόλο που δεν παίζουν κάτι πολύ πρωτότυπο. Πιστεύω ότι έχουν κάποιο μέλλον.
Σειρά έχουν οι συνήθεις ύποπτοι και σταθερά ανερχόμενοι Endsight. Ο ήχος, για όσους δεν γνωρίζουν την μπάντα, είναι πιο ευθύς τόσο από τους KBC όσο και από τους Αμερικανούς headliners. Κοινώς, πέραν των metal επιρροών, υπάρχει στον ήχο της μπάντας και το crust των καταλήψεων. Το σίγουρο είναι ότι groove υπάρχει άφθονο και έχουν κάποια ανταπόκριση από το περιορισμένο, εντούτοις ταγμένο, κοινό. Και λόγω του ότι πλησίαζαν και οι ημέρες, εκτίμησα και το γεγονός ότι ο frontman Νίκος αναφέρθηκε, ανάμεσα στα άλλα, και στη μαύρη επέτειο της δολοφονίας του Παύλου Φύσσα για να μη ξεχνιόμαστε.
Κάποια στιγμή, μετά τις έντεκα μισή, αρχίζει να στήνεται στη σκηνή το κουιντέτο από τη μακρινή Μασαχουσέτη. Με υπόδειξη του φίλου Παναγιώτη, παρατηρώ ότι ο παρών μπασίστας του γκρουπ είναι ο κοκκινοτρίχης Matt Devries των διαλυμένων, πλέον, Chimaira, που είναι περιοδεύων μέλος και των Fear Factory. Είναι καλό να βλέπεις καμία γνωστή μάπα, αλλά διπλοθεσίτης ο πούστης. Δυστυχώς υπομείναμε για αρκετή ώρα το σχεδόν τελετουργικό στήσιμο των drums από το βιρτουόζο Nick Pierce (που εκτέλεσε και ένα mini solo στο αποχαιρετιστήριο “Black Hearts Now Reign”. Και σκέφτομαι: “τι διάολο, στους Manowar ήρθα;…”).
Οι Unearth ανεβαίνουν στη σκηνή υπό τους ήχους του “Unclefucker” από το South Park, όπως θα έκανε κάθε Αμερικανός καλλιτέχνης που σέβεται τον εαυτό του, και ξεκινάνε με το ψυχωμένο “Giles”. Ο ήχος είναι καθαρός, αλλά λίγο περίεργος στην πλευρά που κάθομαι, καθώς φαίνεται να γίνεται κάποιο παιχνίδι στα κανάλια. Η μορφή του μικροσκοπικού Buz McGrath είναι πραγματικά αστεία, αν σκεφτεί κανείς ότι κάνει την κιθάρα του να ξερνάει πυρακτωμένα solo με χαρακτηριστική άνεση. Ο φίλος Νίκος, δίπλα μου, δίνει ρέστα στο headbanging και στο moshpit γίνεται ένας ψιλοχαμούλης.
Οι Unearth παίζουν το “Zombie Auto-Pilot” από το “Oncoming Storm” και καταλήγουν λίγο πρόωρα,αν και 1 η ώρα, με το προαναφερθέν “Black Hearts Now Reign”, δίνοντας ένα αρκετά δυναμικό live για τη μικρή σκηνή του ΑΝ. Παραβλέποντας τις όποιες καθυστερήσεις και κάποια ηχητικά ζητηματάκια ήταν ένα αρκετά πετυχημένο metal show. Και εις άλλα με υγεία.
Unearth setlist
Giles
My Will Be Done
Endless
The Swarm
Watch It Burn
This Lying World
Failure
Sanctity of Brothers
The Great Dividers
Last Wish
Zombie Autopilot
Black Hearts Now Reign
photos: Αναστασία Βερτεούρη
955 
