BAD RELIGION
Μια μικρή αδιαθεσία με ανάγκασε να καλύψω αυτό το live απ’ τις κερκίδες. Η… “θέα από ψηλά” όμως, μου εξασφάλισε καλύτερη εικόνα έτσι ώστε να μπορέσω να σας περιγράψω τo show αυτό λεπτομερώς.
Βέβαια δε μπορώ να πω το ίδιο και για τον ήχο, καθώς ήταν μέτριος, όχι όμως τόσο κακός ώστε να επισκιάσει τo τρομερό αίσθημα των Bad Religion! Άλλωστε ο κακός ήχος ήταν κάτι που όλοι ξέραμε ότι θα συμβεί όταν ενημερωθήκαμε για την αλλαγή του χώρου απ’ το “Ξιφασκίας” στο “Tae Kwon Do”. Οι Bad Religion φέτος, σβήνουν 30 κεράκια και το γιορτάζουν με γερές δώσεις τρέλας. Όταν ανέβηκαν στη σκηνή το πλήθος έχασε τον έλεγχο! Δεκατέσσερα χρόνια ήταν αυτά και fans κάθε ηλικίας είχαν έρθει να παρακολουθήσουν την αγαπημένη τους μπάντα! Οι πρώτες νότες του “What Do You Want?” ήχησαν απ’ τις κιθάρες, όλα έγιναν κόκκινα και ένα τεράστιο crossbaster υψώθηκε πίσω απ’ τη μπάντα! Ήταν η αρχή μιας εκρηκτικής εμφάνισης! Πραγματικά, η ενέργεια την οποία σύσσωμο το συγκρότημα μετέδωσε σ’ όλο το στάδιο, ήταν κάτι το αξιοθαύμαστο! Ο Graffin απλά έδωσε ότι είχε και απ’ τα πρώτα κιόλας λεπτά της συναυλίας έδωσε υποσχέσεις για την επόμενη χρονιά, ανάμεσα στα μικρά αστειάκια που αντάλλασε με τις πρώτες σειρές! Να σημειώσω ότι όλοι όσοι βρίσκονταν στην αρένα επιδόθηκαν ουκ’ ολίγες φορές σε crowd surfing και γενικότερα βλέποντας το ενθουσιώδες κοινό να κουνά τα κεφάλια του ρυθμικά, ζήλεψα τόσο που δε βρισκόμουν ανάμεσά τους. Η συνταγή της επιτυχίας ήταν το “Recipe For Hate”! Η κιθάρα του Mr. Brett θα μπορούσε να πετά σπίθες απ’ το εκστατικό παίξιμο του και σίγουρα εύσημα ανήκουν και στον Brooks Wackerman που (ας μου επιτραπεί η λαϊκή έκφραση) τα ‘σπασε, ειδικά στα “Flat Earth Society” και “A Walk” (αλλά και όχι μόνο)! Τα κομμάτια που έπαιξαν οι Bad Religion ήταν 29! Φυσικά η μικρή τους διάρκεια με έκανε να πιστέψω πως ήταν λιγότερα και οι fans δε φάνηκαν στιγμή να κουράζονται ή να βαριούνται. Ανάμεσα λοιπόν στα κλασσικά τους anthems αυτά που ξεχώρισαν ήταν το “Requiem for Dissent”, στο οποίο ο Graffin ζήτησε τη συμμετοχή του κοινού και την είχε φυσικά, το “Suffer” και τα κατά τη προσωπική μου άποψη highlights της εμφάνισής τους “Germs of Perfection” και “21st Century (Digital Boy)”! Χωρίς encore το συγκρότημα έριξε τίτλους τέλους με το “Sorrow” που ήταν μια απ’ τις πιο ήρεμες σχετικά και ατμοσφαιρικές στιγμές του live. Εν κατακλείδι η εμφάνιση των “Bad Religion” ήταν εκπληκτική, καθώς το να βλέπεις μια μπάντα ,που μετρά 30 χρόνια καριέρας, ακόρεστη, ανόθευτη και δεμένη να δίνει το 100% της πάνω στη σκηνή όπως και να χει σε συγκινεί! Τελικά, το μεγαλείο μιας μπάντας έγκειται στο να σε κάνει να κινείσαι και να τραγουδάς στους ρυθμούς της, ακόμη κι αν ήχος είναι άσχημος, δεν ακούς punk και έχεις και κολικό νεφρού! Όταν η μπάντα αποχώρησε μεταξύ χειροκροτημάτων και αλαλαγμών, οι μάζες άρχισαν να ανακυκλώνονται. Τώρα μπροστά στα κάγκελα, άλλα άτομα είχαν λάβει θέση… Είχε έρθει η ώρα για τους Faith No More…
Setlist
Do What You Want
Sinister Rouge
Overture
We’ re Only Gonna Die
Recipe For Hate
Flat Earth Society
Before You Die
A Walk
How Much is Enough?
No Control
Requiem For Dissent
Atomic Garden
Sanity
Part II
Suffer
No Direction
Los Angeles is Burning
Germs of Perfection
Man With a Mission
New Dark Ages
I Want to Conquer The World
Materialist
Fuck Armageddon… This is Hell
Along The Way
Infected
American Jesus
Generator
21st Century (Digital Boy)
Sorrow
Φιλίππα Δημητριάδη
Φωτογραφίες από τον Θοδωρή Μάρκου
FAITH NO MORE
Όταν πρωτοάκουσα Faith No More στην τρυφερή ηλικία των 12 και αυτόματα τους ανήγαγα ως το αγαπημένο μου συγκρότημα, δεν περίμενα πως θα τους έβλεπα ποτέ live, πόσο μάλλον δύο φορές μέσα σε ένα χρόνο. Τι και εάν το festival έγινε σε κλειστό τελικά χώρο. Τι και εάν η Detox έκλεισε τη μπάντα εκ του ασφαλούς και τους έφερε 11 περίπου μήνες μετά την πρώτη τους εμφάνιση. Τι και εάν έπαιξαν σχεδόν το ίδιο setlist με την προηγούμενη φορά. Οι Faith No More παραμένουν μια από τις μεγαλύτερες μπάντες στον πλανήτη, και ο Mike Patton απλώς επιβεβαιώνει συνεχώς το γιατί θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους performers στο γαλαξία. Για να πάρουμε τα πράγματα όμως από την αρχή. Οι FNM ανέβηκαν στη σκηνή με μια σχετική καθυστέρηση και ξεκίνησαν ακριβώς όπως τελείωσαν πέρυσι, με την υποτονική διασκευή στο “Midnight Cowboy” (John Barry). Η συνέχεια ήταν ένα συνεχές (αλλά ευχάριστο) déjà vu. Στα “From Out Of Nowhere”, “Land Of Sunshine” και “Caffeine” επικράτησε πανικός ενώ το “Evidence” που ακολούθησε έδωσε μερικές ανάσες στο κοινό, ώστε να υποδεχτεί το δυναμικό “Surprise! You’re Dead”. Ένα μικρό intro- διασκευή στο “Poker Face” της Lady Gaga (όχι οι τύποι δεν κολλάνε πουθενά) και έφτασε η πρώτη διαφοροποίηση στο setlist από το 2009, με το “Chinese Arithmetic”. Η συνέχεια εξίσου συναρπαστική, με τραγούδια όπως “Last Cup of Sorrow”, “Cuckoo for Caca”, “Ashes to Ashes”, “Midlife Crisis” και “King for a Day” να βρίσκουν άμεση ανταπόκριση από τους παρευρισκόμενους. Φυσικά δεν έλειψαν και οι διασκευές στο “Easy” των Commodores, όπως και το “Ben” των Jackson 5 (την προηγούμενη φορά προτιμήθηκε το “I Started a Joke” των Bee Gees), ενώ πανικός, όπως ήταν αναμενόμενο, επικράτησε στο άκουσμα των “The Gentle Art Of Making Enemies” και “Epic”. Το μαγικό “Just a Man” μας οδήγησε στο encore, το οποίο ξεκίνησε με το “Chariots of Fire” και μετουσιώθηκε στο μοναδικό “Stripsearch”. Η δεύτερη έκπληξη της βραδιάς ήταν το “As the Worm Turns”, το οποίο αντικατέστησε το περσινό “Digging the Grave” και τελευταίο κομμάτι για τους Faith No More αποτέλεσε το “Pristina” από το “Album of the Year”, όπου ο Patton έσπασε γύρω στη μια ντουζίνα πιάτα επί σκηνής (ενίοτε φωνάζοντας “ώπα”). Το να βλέπεις ένα συγκρότημα τέτοιου βεληνεκούς είναι πάντα μοναδική εμπειρία, από όλες τις απόψεις. Οι FNM δε χρειάζονται ούτε εφέ, ούτε επικοινωνιακά τρικ για να δώσουν το δικό τους show. Ειδικά δε, όταν έχουν στις τάξεις σου έναν από τους πιο χαρισματικούς frontmen όλων των εποχών, ο οποίος γεμίζει από μόνος του ολόκληρη τη σκηνή, ενώ παράλληλα μπορεί να ανεβοκατεβαίνει οκτάβες καλύπτοντας ένα ευρύ φάσμα, από την όπερα έως και το brutal death, τότε το αποτέλεσμα, μοιραία, είναι εκπληκτικό. Ούτε καν ο πολύ κακός ήχος δεν τους πτόησε. Μοναδική ένσταση το ότι πάλι δεν ακούσαμε ένα “We Care a Lot” ή ένα “Falling to Pieces”. Δεν πειράζει, ίσως την επόμενη φορά, μιας και από ότι φαίνεται, έχουν πειστεί πως έχουν αρκετό κοινό στην Ελλάδα.
Setlist:
Midnight Cowboy (John Barry cover)
From Out Of Nowhere
Land Of Sunshine
Caffeine
Evidence
Surprise! You’re Dead
Chinese Arithmetic (intro: Poker Face- Lady Gaga)
Last Cup Of Sorrow
Cuckoo for Caca
Easy (The Commodores cover)
Ashes To Ashes
Midlife Crisis
Ben (Jackson 5 cover)
The Gentle Art Of Making Enemies
King For A Day
Epic
Just A Man
Stripsearch (intro: Chariots Of Fire- Vangelis)
As The Worm Turns
Pristina
UNKLE
Μετά το πέρας της εμφάνισης των Faith No More, η πλειοψηφία των παρευρισκομένων έφυγε από το συναυλιακό χώρο, αδιαφορώντας για τους Unkle που ήταν προγραμματισμένοι για ένα after-show live. Κρίμα για αυτούς, διότι όπως διαπιστώσαμε όσοι μείναμε ως το τέλος, επρόκειτο για μια εκπληκτική εμπειρία. Οι Βρετανοί μέσα σε περίπου μια ώρα και δεκαπέντε λεπτά, μας ταξίδευσαν μουσικά και κατ’ εμέ αποτέλεσαν πολύ σημαντική προσθήκη στο festival. Για όσους δε γνωρίζουν, οι επιρροές των Unkle εκτείνονται από την Trip hop και την Electronica έως το Brit rock και την alternative πειραματική σκηνή. Μάλιστα, ζωντανά, τα τραγούδια τους ακούγονται πολύ πιο groovy από ότι στις κυκλοφορίες τους, κάτι που ομολογουμένως δεν περίμενα. Φυσικά δεν υπήρχαν επί σκηνής οι διάφοροι guests που συμμετέχουν στα cd τους. Ανταυτών, ένα video wall βρισκόταν πίσω από τους μουσικούς, το οποίο “φιλοξενούσε” τον εκάστοτε ερμηνευτή. Όπου χρειαζόταν ήταν γλυκά υποτονικοί, ενώ όταν ήθελαν παρήγαγαν έντονο δυναμισμό, κάνοντας το κοινό να διασκεδάσει εν τέλει. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε πως επέλεξαν αρκετά κομμάτια από το “War Stories“, τον πιο “rock” δίσκο τους μέχρι στιγμής. Ίσως ο ιδανικότερος επίλογος για μια τέτοια βραδιά, η οποία μας ταξίδευσε από το punk των Bad Religion, στον παρανοϊκό πειραματισμό των Faith No More και κατέληξε στις ονειρικές ηλεκτρονικές φόρμες των Unkle. Άντε, και του χρόνου, αλλά με καλύτερο ήχο και σε πιο λειτουργικό χώρο.
Setlist:
The Answer
Burn
My Shadow
Chemistry
Natural Selection
Reign
Restless
Glow
Follow Me Down
The Runaway
Keys To The Kingdom
Ablivion
Eye For An Eye
Heaven
Lonely Soul
In A State
Στέφανος Στεφανόπουλος
Φωτογραφίες από τον Θοδωρή Μάρκου
537 
