Τι ωραία βραδιά!
Όσοι βρέθηκαν στο ΑΝ την Παρασκευή 12 του Σεπτέμβρη, μπορούν να το πιστοποιήσουν. Ο κόσμος ήταν αρκετός και η ατμόσφαιρα του μαγαζιού πολύ πιο ευχάριστη από την υγρή εξωτερική.
Ο λόγος που όλοι εμείς βρεθήκαμε εκεί, ήταν να γιορτάσουμε την κυκλοφορία του δεύτερου album των Big Nose Attack, “Paint it Blue” σε μπλε βινύλιο.
Πρώτοι στη σκηνή οι 7odds, που αφού κατάφεραν να υποτάξουν όσο μπορούσαν τον ήχο, ηλέκτρισαν ιδανικά την ατμόσφαιρα. Παίζοντας garage punk με δόσεις ψυχεδέλειας από τα πλήκτρα, στα πρότυπα των Nomads και Fuzztones, ήταν κατάλληλοι για ξεκίνημα.
Highlight o κιθαρίστας, μορφή που κάλλιστα μπορεί να είναι στο cast της επόμενης ταινίας του Jim Jarmusch.
Η συνέχεια ήταν έξωπραγματική. Εμφανίζονται οι Superpuma με υπερμεγέθη αυτιά, ευγενή χορηγία των διάσημων εφετζήδων αδερφών Αλαζούζων και τον frontman Βασίλη AKA Crosseyed, να λέει “κάποιοι εκμεταλλεύονται τις τυχόν σωματικές τους ατέλειες, ενώ εμείς αν και έχουμε τέτοια αυτιά, ονομάσαμε την μπάντα Superpuma”.
To set τους είχε παλιά και καινούργια κομμάτια, με συνοδεία βιολιού σε δύο από αυτά και με το δέσιμο τους να είναι ακόμα πιο σφιχτό από την προηγούμενη φορά που τους είδα και το Βασίλη, πολύ πολύ βελτιωμένο και με το πάθος και την εκφραστικότητα του να είναι τα μεγάλα τους πλεονεκτήματα.
Αν σου αρέσουν οι Pearl Jam, Jane’s Addiction, Foo Fighters και ο πειραματισμός σε αυτή τη σκηνή, τότε τσέκαρε τους Superpuma. Δεν μπορούσα να σταματήσω να γελάω όσο έβλεπα τα αυτιά και με τις ατάκες να πέφτουν βροχή, τα πράγμα γινόντουσαν ακόμα “δυσκολότερα”. Η διασκευή στο τραγούδι του Leadbelly “Ain’t it a shame”, που το πάει σε πιο σκληρά μονοπάτια από τους Nirvana, ήταν το κερασάκι στην τούρτα.
Η ώρα του ναυτικού ντουέτου Big Nose Attack είχε έρθει και οι Boogie Man (κιθάρα και άλλα τσουπλέκια) και Little Tonnie σκαρφάλωσαν στη σκηνή, εξαπολύοντας ένα blues rock τυφώνα. Με όλες τις μεγάλες τους επιτυχίες στις βαλίτσες και με βοήθεια μπουζουκιού σε ένα κομμάτι, που έδεσε τα blues με τα ρεμπέτικα, kazoo να βγαίνουν από τις τσέπες, τον Mickey Pantellous με τη φυσαρμόνικα τους προς το τέλος και πολλά πολλά χαμόγελα και αστεία, μας έκαναν τη νύχτα πανέμορφη.
“Yeah (that Girl)”, “U.B.”, “Spare some change”, “Down With Me”, “Monday Morning Spaghetti” και άλλα πολλά, με τη συνδρομή των cigarbox guitars του Σταμάτη Dustbowl και τους B.N.A. να αποδεικνύουν πως είναι οι αφέντες της θάλασσας.
Εξ αρχής, παρατηρούσα μια εκστασιασμένη νεαρή να καβαλικεύει χορευτικά το κάγκελο και να κάνει διάφορα σκέρτσα, στριπτιζικού παιχνιδισμού, η οποία στο τέλος, αφού ο Boogie είχε σκύψει και έπαιζε με τα εφέ πηγαίνοντας την κιθάρα του σε άλλους πλανήτες, ανέβηκε και βούτηξε την cigarbox guitar, αρχίζοντας να βολτάρει, ώσπου ανέβηκε στη σκηνή και πλάγκαρε το καλώδιο κανονικότατα και έμεινε εκεί ακόμα και όταν η μπάντα είχε φύγει.
Έγινε χαμός, σου λέω. Τέτοιο γέλιο έχω να κάνω καιρό σε συναυλία!
Όσο υπαρχει μουσική, θα έχω λόγο να σηκώνομαι από το κρεβάτι!
Σας ευχαριστούμε!
photos: Χριστίνα Αλώση
580 
