Το καλό με τους Rebellious Spirit είναι πως αποτελούνται από πιτσιρίκια.
Αυτό τους δίνει την απαραίτητη ενέργεια και την έμμεση αποτίναξη των όποιων μουσικών περιορισμών και στεγανών.
Έχουν περιοδεύσει με αρκετά καλά ονόματα, με το “Obsession” να αποτελεί τη δεύτερη ολοκληρωμένη δουλειά τους.
Το κακό με τους Rebellious Spirit είναι πως αποτελούνται από πιτσιρίκια.
Αυτό παρουσιάζει μια εκτεταμένη ανωριμότητα σε ότι αφορά τις συνθέσεις, με τα φωνητικά να προδίδουν το νεαρό της ηλικίας του συγκροτήματος.
Ειδικά δε, όταν οι συνθέσεις καθαυτές είναι αξιοπρόσεκτες μουσικά και ο frontman τις χαλάει με την ερμηνεία του.
Παράλληλα, οι πολλές καλές ιδέες που έχει το group, δείχνουν να καλουπώνονται από μόνες τους, προσπαθώντας να δημιουργήσουν μια pop ατμόσφαιρα, παρότι η βάση τους είναι το hard rock, μοντέρνας κοπής.
Έτσι λοιπόν, η ενέργεια πάει κάπως στράφι… Ή απλά μετουσιώνεται σε κομμάτια που θα μπορούσαν να ντύσουν εφηβικές σειρές κινουμένων σχεδίων.
Εν ολίγοις, θεωρώ πως άπαξ και η ίδια η μπάντα ηχογραφούσε το “Obsession” λίγα χρόνια αργότερα, έχοντας περισσότερη εμπειρία, το αποτέλεσμα θα ήταν πολύ καλύτερο. Προς το παρόν το album μου φέρνει στο νου τους Sum41, απλά με λιγότερη “αλητεία” (go figure).
Εντάξει, όχι κακό… Φαντάζομαι μεγάλη μερίδα 15χρονων θα βρουν περισσότερα θετικά στοιχεία στο “Obsession” και γενικά στους Rebellious Spirit.
802 
