Δύσκολη περίπτωση το post γενικά…
Καταρχάς έχει να ανταγωνιστεί τα ακούσματα του σήμερα, καθώς οι εποχές που μεσουρανούσε έχουν παρέλθει.
Κατά δεύτερον, παρότι ουδέποτε εξαφανίστηκε όπως άλλα είδη, είχε το δύσκολο έργο να διατηρήσει μια ηχητική φλόγα που είχε ανάψει με ιδιαίτερη ευκολία μεν, αλλά ελέω κορεσμού άρχισε να σιγοκαίει.
Το ζητούμενο λοιπόν για μια νεότερη post μπάντα είναι το να αποδώσει τη μουσική της, δίχως να ακουστεί βαρετή και τετριμμένη.
Οι Eden Circus, με την πρώτη ολοκληρωμένη δουλειά τους, εναποθέτουν το σεβασμό τους σε συγκροτήματα όπως Oceansize και Isis, παρουσιάζοντας ενίοτε μια πιο τεχνική πλευρά (λέγε με και Tool).
Το αποτέλεσμα ακούει στο όνομα “Marula” και είναι εξαιρετικό, βγάζοντας ασπροπρόσωπο το κουιντέτο από το Αμβούργο της Γερμανίας.
Εννέα πραγματικά καλές συνθέσεις (μεγάλης διάρκειας οι περισσότερες) που έχουν να πουν πολλά και στο μουσικό αλλά και στο στιχουργικό τομέα.
Αρκετά ατμοσφαιρικό και εσωστρεφές το ντεμπούτο των Eden Circus, ενώ χρειάζεται πολλαπλές ακροάσεις για να ανακαλύψεις όλες τις πτυχές του.
Μην ψαρώνεις όμως… Δεν είναι “περίπλοκο”. Το “Marula” δεν προσπαθεί να αναδείξει την τεχνική πλευρά των Eden Circus και εκεί ακριβώς είναι που απογειώνεται… Διότι πρώτο ρόλο έχει το πάθος που βγαίνει στην εκάστοτε σύνθεση, με τα υπόλοιπα να εναρμονίζονται στην εκπλήρωση αυτού του στόχου. Τουτέστιν, η μπάντα είναι τόσο άρτια τεχνικά που δεν αφήνει το όποιο ταλέντο της να υπερβαίνει των τραγουδιών.
Ταξιδιάρικο όσο χρειάζεται, χωρίς να φλυαρεί και με μοντέρνα χροιά. Με λίγα λόγια, απολαυστικό post rock με λογής πιο heavy αναφορές, που άπαξ και κυκλοφορούσε δέκα χρόνια πριν, θα έκλεινε πολλούς στα σπίτια τους.
Η νέα γενιά του post μπορεί να κοιμάται ήσυχη με σχήματα όπως οι Eden Circus.
776 
