Κοίτα που περνούν τα χρόνια και οι ANATHEMA σταματημό δεν έχουν.
Δεν λέω βρε παιδί μου αλλά να, πάλι μια από τα ίδια; Μην μου πεις τώρα ότι 2 μήνες μετά την επίσημη κυκλοφορία του καινούργιου τους άλμπουμ, δεν απόρησες που εμείς τουλάχιστον σα site το καθυστερήσαμε λιγάκι; Βρε κουτό το κάναμε για να μας βρεις στην κατάλληλη ατμόσφαιρα.
Πώς να “πέσεις να πεθάνεις” ή στην καλύτερη περίπτωση να τραβήξεις μια ψιλοκαταθλιψούλα χωρίς το κατάλληλο concept; Και μια δηλαδή που στην Ελλάδα ο καύσωνας κακά κρατεί, το κειμενάκι θα σταλεί από την αρκετά δροσερή Σουηδία των 13 βαθμών Κελσίου και με τις σταγόνες τις βροχής να τρέχουν αργά, βασανιστικά στο τζάμι. Τέτοια δεν θέλεις; Εεε αυτά δίνουν για άλλη μια φορά οι αδερφοί Cavanagh.
Τα αγόρια από το Liverpool δεν θα αλλάξουν ρότα στον αιώνα τον άπαντα, καλά δεν συζητάμε πια για να ξαναγυρίσουν στις ρίζες τους. Αυτό μόνο σε όνειρο και αν. Το “Distant Satellites”, έρχεται να συνεχίσει εκεί που σταμάτησαν τα “Weather Systems” και “We Are Here Because We Are Here” χωρίς να μου προσφέρουν (δυστυχώς) καμία διαφορά, καμία έκπληξη. Θα συναντήσεις τα πάντα, όπως ήδη τα ξέρεις, έγχορδα, μελαγχολικές νότες του πιάνου, δραματικά φωνητικά Cavanagh – Douglas με κυρίαρχες τις υποτονικές μελωδίες με κάποια ξεσπάσματα που σε ξυπνούν.
10 κομμάτια στο άλμπουμ που θα είναι αρκετά για τους φανατικούς της μπάντας. Αξιόλογο με αληθινά rock χαρακτήρα το “Anathema” κομμάτι που βρίσκεται κάπου στην μέση και δεν το θεωρώ καθόλου τυχαίο μιας και από κει και κάτω έπιασα τον εαυτό μου να κάνει skip. Πρώτη φορά και ελπίζω η τελευταία.
Δεν θα μπω στην διαδικασία να αναλύσω το ιστορικό τους, τα χρόνια τους στην δισκογραφία το αν ξεκίνησαν σαν Doom/Death μπάντα, και μετά το γύρισαν σε Gothic… Progressive άντε και λίγο Alternative. Αδιάκοπες συζητήσεις που όλα αυτά τα χρόνια οδηγούν αν όχι σε τσακωμούς πολλές φορές μεταξύ των φανατικών, τουλάχιστον σε έντονες διαφωνίες. Στην μακροσκελή αυτή πορεία πολλά θα συμβούν. Όλα και όλοι αλλάζουμε αλλά η κατά συνείδηση επανάληψη του ίδιου σου του στυλ αν μη τι άλλο εεε καταντάει λιγάκι κουραστικό.
Οι ANATHEMA έχουν υπάρξει πολύ μεγάλη μπάντα, ας μην τα ισοπεδώνουμε όλα. Το θέμα όμως που εμένα με απασχολεί είναι ότι, δουλεύουν πάνω σε σίγουρη μουσική θεματολογία γιατί τους αρέσει;… γιατί δεν έχουν έμπνευση σε κάτι άλλο που θα τους τινάξει στα σύννεφα ξανά;… ή παίζει η δέσμευση της δισκογραφικής να σφίγγει το ζωνάρι για νέα κυκλοφορία σε τακτές ημερομηνίες;
Όπως και να έχει το αποτέλεσμα βγαίνει στο άλμπουμ. Από ακουστικής τεχνικής άποψης είναι πάρα πολύ όμορφο, (α βρε WILSON, αγόρι μου εσύ!). Τα lyrics παίζουν ακριβώς στην ίδια συναισθηματική φάση και μπορώ να παραδεχτώ η φωνή του Vincent Cavanagh παραμένει σταθερή αξία, χαρακτηριστική μέχρι εκεί που δεν πάει. Η μόνη έκπληξη/ διαφορετικότητα που υπάρχει στο άλμπουμ και μάλλον για τους καινούργιους φανατικούς που θα αποκτήσουν, είναι πως στα 4 τελευταία κομμάτια οι ηλεκτρονικοί ρυθμοί είναι πιο έντονοι… trip hop δεν το λες αλλά οι του είδους θα τους ανοίξουν τις αγκαλιές τους.
Εν ολίγοις, το καινούργιο άλμπουμ είναι όμορφο απλά, χωρίς καμιά έκπληξη, και δεν νομίζω πως θα καταστεί αναγκαίο σε δισκοθήκη. Τώρα κιόλας που υπάρχουν τόσα μέσα για να ακούσεις κάτι πριν το αγοράσεις, ε δεν πέφτεις σε παγίδα εύκολα. Οι φανατικοί θα δώσουν το παρόν τους, οι περίεργοι θα το ακούσουν, οι παλιοί οπαδοί…ούτε κουβέντα, και ένα νέο κύμα ακροατών θα εισχωρήσει στον αιωνόβιο κύκλο που ονομάζεται ANATHEMA. Εγώ από την μεριά μου περιμένω πραγματικά συγκλονιστικές αναμενόμενες μουσικές κυκλοφορίες.
Αλμπουμάρες έρχονται, ανοίξτε αυτιά. Άντε και καλό φθινόπωρο.
715 
