Σχεδόν πέντε χρόνια μετά την κυκλοφορία του εξαιρετικού “Eternal Kingdom”, οι CULT OF LUNA δηλώνουν βροντερό παρόν με την έκτη τους δισκογραφική δουλειά.
Το “Vertikal” είναι ένα concept άλμπουμ, λαμβάνοντας έμπνευση από το αριστουργηματικό, γερμανικό εξπρεσιονιστικό φιλμ “Metropolis” του 1927 σε σκηνοθεσία Fritz Lang. To “Metropolis” είναι μια φουτουριστική αστική δυστοπία, και έχει να κάνει με μια κοινωνία όπου η “Νέα Τάξη Πραγμάτων” έχει ήδη υλοποιηθεί από μια επίλεκτη ελίτ. Με λίγα λόγια καταδεικνύει τις κοινωνικές ανισότητες, κάτι που βλέπουμε πολύ έντονα και στις μέρες μας.
Η μπάντα ήθελε το “Vertikal” να είναι έντονο, ατμοσφαιρικό, σκοτεινό, μηχανικό και το πέτυχαν στον απόλυτο βαθμό. Σε αυτόν το δίσκο κατάφεραν να δημιουργήσουν μια επιβλητική ατμόσφαιρα που αιχμαλωτίζει τέλεια την βιομηχανική αίσθηση της ταινίας.
Από την περίεργη εισαγωγή του άλμπουμ (“The One”) θα έχετε την εντύπωση ότι δεν πρόκειται να είναι μια εύκολη ακρόαση και πράγματι είναι αρκετά δύσκολη, κυρίως λόγω των πολλαπλών μουσικών στρωμάτων και δομές των τραγουδιών.
Το άλμπουμ αποτελείται από αρκετά μακροσκελή τραγούδια, άνοιγμα με το “I: The Weapon” αρπάζοντας την προσοχή σας αμέσως: βαριές κιθάρες, groovy τύμπανα, τεράστιο μπάσο. Με το εκπληκτικό “Redemption Vicarious”, ένα δεκαεννιάλεπτο κομμάτι στο οποίο μπορείτε να ανακαλύψετε την μουσική ιδιοφυία των CULT OF LUNA, ξεκινώντας από ένα αργό intro (synths και κάποια εφέ) και σιγά-σιγά την οικοδόμηση ενός ηχητικού μνημείου! Ε-Π-Ο-Σ!
Το άλμπουμ συνεχίζει με το βιομηχανικό “Synchronicity”, τον στρατιωτικό ρυθμό και το εκπληκτικό drumming. Στη συνέχεια με το “Mute Departure”, άλλο ένα μεγάλο κομμάτι το οποίο περιλαμβάνει κατά πάσα πιθανότητα μερικές από τις βαρύτερες στιγμές του “Vertikal”. Το συγκρότημα μας προσφέρει επίσης διαλείμματα από ambient, ηλεκτρονικούς ήχους στα “The One”, “The Sweep” και “Disharmonia” με έντονο το στοιχείο του πειραματισμού. Δίπλα στο τελευταίο τραγούδι του άλμπουμ, το “In Awe Of” είναι στο ίδιο πνεύμα με τα υπόλοιπα τραγούδια, με heavy σημεία και σπουδαίες μελωδίες. Κλείσιμο του δίσκου με το κομμάτι “Passing Through” που είναι το πιο κατάλληλο τέλος για ένα άλμπουμ όπως το “Vertikal”, άκρως συναισθηματικό.
Μιλώντας για τον ήχο του άλμπουμ, το πιο προφανές είναι η άφθονη χρήση των πλήκτρων/εφέ το οποίο είναι κατανοητό, επειδή ήθελαν να δώσουν μια βιομηχανική αίσθηση ώστε να συλλάβει ο ακροατής την ατμόσφαιρα. Σε μια προσπάθεια ερμηνείας της χρήσης των πλήκτρων μπορούμε να υποθέσουμε ότι αυτά αποτελούν την ρομποτική, μηχανική πλευρά της ιστορίας, ενώ οι κιθάρες την πιο ανθρώπινη και συναισθηματική πλευρά της. Επειδή υπάρχουν τόσα πολλά όργανα που παίζονται ταυτόχρονα (υπάρχουν οκτώ μέλη στους CULT OF LUNA) κάθε φορά που ο ακροατής ακούει το άλμπουμ, μπορεί να βρει νέες μελωδίες να ξεπηδούν από τα ηχεία του που κατά πάσα πιθανότητα δεν παρατήρησε με την πρώτη ή τη δεύτερη ακρόαση.
Η παραγωγή έγινε για άλλη μια φορά από τον Magnus Lindberg (κιθάρα) και το έργο του είναι εκπληκτικό, κρύσταλλο! Καταφέρνει να φέρει στο προσκήνιο όλα τα στοιχεία του ήχου τους.
Το “Vertikal” είναι εξαιρετικό από κάθε άποψη, ένα έργο τέχνης και με αυτή την προσθήκη στη δισκογραφία τους, οι CULT OF LUNA έχουν εξασφαλίσει τη θέση τους ως οι νέοι κύριοι του sludge/post-metal!
968 
