Δεύτερο δισκογραφικό χτύπημα για τους αθηναίους Danger Angel και το συγκρότημα δείχνει άμεσα τα σημάδια εξέλιξης και ωριμότητας που έχει ένα σχετικά νέο γκρουπ που παλεύει να μην εγκλωβιστεί αποκλειστικά στον melodic hard rock ήχο.
Μάλιστα με το “Revolutia” οι Danger Angel εκτός από την σημαντική συνθετική τους εξέλιξη δείχνουν ανάλογο ζήλο και στον στιχουργικό τομέα όπου περιγράφουν με γλαφυρό και άκρως συναισθηματικό τρόπο, πως βιώνουν οι κάτοικοι ετούτης εδώ της ταλαίπωρης χώρας τη σημερινή μεγάλη οικονομική κρίση. Τα θέματα τους μιλούν για την επιβίωση, την ανεργία, για τις αυτοκτονίες, την απόρριψη, το θυμό, την κατάθλιψη, τη μετανάστευση, για χαμένες ευκαιρίες και φυσικά για την αγάπη.
Ο ποταμός των συναισθημάτων που περιγράφονται από το γκρουπ έχουν σίγουρα αγγίξει πολλούς από εμάς και το συμπέρασμα που βγαίνει είναι ότι όσο δύσκολα και πιεσμένα αν ζούμε οφείλουμε στους εαυτούς μας πρωτίστως, να μην εγκαταλείπουμε τον αγώνα για τη ζωή και ότι ο εχθρός είναι εκεί έξω και πρέπει να τον νικήσουμε αφού όμως πετύχουμε πρώτα να νικήσουμε τους φόβους και τις εμμονές μας.
Ακούγοντας λοιπόν το “Revolutia” γίνεται αντιληπτό ότι κυριαρχεί σαφώς ο σκανδιναβικός μελωδικός hard rock ήχος αφού άλλωστε την παραγωγή έχει αναλάβει ο Jeff Scott Soto μιας και συμμετέχει και ερμηνευτικά στο album ενώ δίνει αρκετά από το άρωμα των Talisman (…και WET) και των προσωπικών του δίσκων. Ετούτο γίνεται ιδιαίτερα εμφανές στα “When I’m Gone” και “Don’t Die Young” (το μόνο κομμάτι που φέρνει μνήμες από τον πρώτο album), όπως και στην πανέμορφη μπαλάντα “My Last Day On Earth”.
Υπάρχουν όμως και κομμάτια που το συγκρότημα θέλει να δείξει ότι ζει στο 2013 και δεν είναι κολλημένο στο παρελθόν. Χαρακτηριστικά αναφέρω το καταπληκτικό “I’ m not Here” με τα “παρανοϊκά” πλήκτρα τα οποία δίνουν πιο σύγχρονο τόνο και μια πιο εμπνευσμένη ενορχήστρωση, ενώ το εκρηκτικό “Not An Angel” αποδεικνύει πόσο καλή δουλειά έχει κάνει το συγκρότημα. Ακολουθούν σε αυτό το θεωρητικά μοντέρνο ύφος το “Dead By Christmas” το οποίο φέρνει λίγο σε Bad Religion και το “King of Thieves” που ειδικά η εισαγωγή του, έχει εμφανείς επιρροές από Muse, ενώ το “Decadence” είναι λυρικό με έξυπνα κοψίματα που καθοδηγείται από ένα αρκετό δυναμικό ρεφρέν.
Όμως για να έρθουμε και στα υπόλοιπα κομμάτια του “Revolutia”, εκείνο που ξεχωρίζει είναι το φανταστικό “Falling” που είμαι σίγουρος ότι θα αγαπηθεί από πολλούς και αποτελεί τον μελαγχολικό ύμνο του δίσκου με την μελωδία να γίνεται σπαραχτική. Το “One Hit In The Night” είναι στο ύφος των κομματιών που υπογράφει ο J.S.S, όπως και τα “Last Call” και “Road Kill” με το τελευταίο να περιέχει ένα εξαιρετικό ρεφρέν.
Με αυτά λοιπόν που άκουσα μετά επιμονής πιστεύω ότι με το “Revolutia” οι Danger Angel κατόρθωσαν νε κερδίσουν τις εντυπώσεις στο πιο κρίσιμο βήμα της καριέρας τους και να κυκλοφορήσουν ένα πραγματικά ενδιαφέρον δίσκο με τρομερές ενορχηστρώσεις, εκπληκτικά κιθαριστικά σόλο, ξεχωριστές μελωδίες και “δύσκολες” ερμηνείες.
647 
