Ετούτο το άλμπουμ ή θα το μισήσετε ή θα το λατρέψετε και για να γίνω πιο σαφής αν είστε λάτρεις των Whitesnake και δεν σας πειράζουν οι πετυχημένες αντιγραφές τότε πιθανόν να αγαπήσετε τους VOODOO CIRCLE και τον τρίτο τους δίσκο.
Αν όμως σας “χαλάει” να ακούτε έστω και καλά αντίγραφα και απομιμήσεις τότε μάλλον θα σας φανεί αδιάφορο το “More Than One Way Home”.
Ξεκινώντας να ακούσω το δίσκο ομολογώ ότι ψιλοσοκαρίστηκα αφού τα “Graveyard City” και “Tears in the Rain” που ανοίγουν το άλμπουμ ήταν ισοπεδωτικά και νόμισα ότι επανεκδόθηκε το “1987” των Whitesnake με ακυκλοφόρητα tracks μιας και έχουν αντίστοιχα το ενορχηστρωτικό ύφος των “Bad Boys” και “Crying in the Rain”. Η φωνή του David Readman (Pink Cream 69) είναι καθηλωτική και πολύ δυναμική, μοιάζει σε πολλά σημεία με τις ερμηνείες του αξεπέραστου David Coverdale και προσαρμόζει όλο το feeling που είχε και στις δύο περιόδους την δεκαετία του ’80 το θρυλικό συγκρότημα.
Αρκετές και υπέροχες μελωδικές εξάρσεις κυριαρχούν σε όλο το συνθετικό πλέγμα του “More Than One Way Home” ενώ ο Alex Beyrodt προσφέρει ατελείωτους κιθαριστικούς δυναμίτες όπου κάνουν τους VOODOO CIRCLE ιδιαίτερα αγαπητούς στους οπαδούς του κλασσικού hard rock αλλά και σε όσους γουστάρουν R. Blackmore και Υ. Malmsteen.
Αν κρίνουμε και τα υπόλοιπα τραγούδια θα ξεχώριζα τα “Heart of Babylon”, το “Alissa” και “The Killer in You” που περιέχουν έντονο πάθος και μεταφέρουν άριστα το κλίμα των Whitesnake ενώ πολλοί τίτλοι τραγουδιών παραπέμπουν και ευθέως στη μεγάλη αυτή μπάντα με χαρακτηριστικά παραδείγματα το “The Saint and the Sinner” και “Victim of Love”. Η παραγωγή είναι κρυστάλλινη και προσθέτει πολλά θετικά στην ανάδειξη της hard rock ατμόσφαιρας που κυριαρχεί στο δίσκο. Στο εν λόγω άλμπουμ θα βρείτε και δύο “ενοχλητικές” στιγμές, η πρώτη είναι η αποτυχημένη απομίμηση του “Perfect Stranger” (Deep Purple) στο καλοπαιγμένο “The Ghost in Your Heart” και η δεύτερη στο ομότιλο κομμάτι του album όπου θυμίζει σε πολλά σημεία το “Is This Love”.
Αν πάντως με ρωτούσε κάποιος αναγνώστης του Rockway.gr, “καλά ρε φίλε ωραία τα γράφεις αλλά τελικά σου άρεσε ο δίσκος ή όχι”; θα του απαντούσα με τη φράση του σπουδαίου Γερμανού συνθέτη Richard Wagner… “Πιστεύω στο Θεό, τον Μότσαρτ, τον Μπετόβεν…” και θα συμπλήρωνα με την σειρά μου. “Πιστεύω και στον David Coverdale!
602 
