Εικοσιεπτά (αισίως) χρόνια συνεχούς πορείας, δεκατρείς (πλέον) δίσκοι, εκατοντάδες thrash riff και χιλιάδες κεφάλια αποσβερκοποιημένα (εκ του “αποσβέρκοσις”… sorry και πάλι Μπαμπινιώτη). Αυτή είναι εν ολίγοις μια σύντομη περιγραφή του τι εστί Kreator.
Προσωπικά, ο Mille Petrozza και η παρέα του, δε με έχει απογοητεύσει ποτέ και το “Phantom Antichrist” φέρει ακριβώς τα χαρακτηριστικά που χρειάζεται για να φιγουράρει ανάμεσα στους καλύτερους δίσκους της χρονιάς. Ρωτάς γιατί, αδαή κρετίνε; Διότι καταρχάς σπέρνει (και θερίζει), ενώ ο σημαντικότερος λόγος είναι ότι είναι δημιούργημα των Kreator! Έτσι! Λιτά και απέριττα!
Και επειδή ξέρω πως δε σου αρκεί αυτό που λέω (αν και θα έπρεπε), ας γίνω πιο σαφής. Το νέο πόνημα των γερμανών αποτελεί την ανεπίσημη γέφυρα του παλαιού καλού παρελθόντος των Kreator (όπως αναβιώθηκε εν μέρει στο “Hordes of Chaos” του 2009), με τον αναγεννημένο ήχο που υιοθετήθηκε στα “Violent Revolution” και “Enemy of God”. Παράλληλα όμως έχουμε να κάνουμε με τον πιο επικό δίσκο της μπάντας (ναι, ναι “epic”).
Τουτέστιν, το “Phantom Antichrist”, φιλτράρει αξιοπρεπέστατα με (σχεδόν) ολόκληρη τη μουσική ιστορία του group και τη διοχετεύει μέσω ενός επικού (τρόπον τινά) πρίσματος, που δεν ξενίζει καθόλου τον ακροατή και αυτό διότι δεν πρόκειται για κάποιον έμμεσο πειραματισμό, αλλά για μια ηχητική τοποθέτηση, η οποία (όποτε συναντάται) δένει απόλυτα με το καθόλα thrash ύφος του σχήματος.
Το εναρκτήριο “Phantom Antichrist”, όπως και το “Death to the World” έχουν “κάτι” από τα παλιά, τα “Civilization Collapse”, “The Few, The Proud, The Broken” και “Your Heaven My Hell” φέρνουν στο νου Kreator των 00s, ενώ τα “From Flood Into Fire”, “United In Hate”, “Victory Will Come” και “Until Paths Cross Again” έχουν πιο έντονο το προαναφερθέν επικό στοιχείο.
Και οι εννέα συνθέσεις στέκονται μια χαρά, ενώ το ότι εν έτει 2012 κυκλοφορούν δίσκοι σαν το “Phantom Antichrist”, είναι ιδιαίτερα κολακευτικό για τη μουσική μας. Αποσβέρκοσις initiated…
522 
