Η μουσική κολεκτίβα από τη Νίκαια της Γαλλίας κατάφερε να ξεκινήσει τη δισκογραφική της διαδρομή τον Νοέμβριο του 2017 με το πλούσιο, αφηγηματικό ντεμπούτο του “Return Home”, μια ενδοσκόπηση στον παραλογισμό και τις δυσκολίες του σύγχρονου τρόπου ζωής με φόντο μια μεγαλούπολη. Όταν το ξεκίνημα σε τυλίγει άμεσα με μια τόσο πειθαρχημένη αναπλαστική ικανότητα περιγραφής και καταφέρνει να σε τραβήξει σε ένα λεπτομερές εσωτερικό ταξίδι με ένα πλήθος επιρροών και ιδιωμάτων, εύλογα αναρωτιέσαι τι θα ακολουθήσει.
Σχεδόν δυο χρόνια μετά, οι Nine Skies, έχοντας δουλέψει σκληρά για το νέο τους πόνημα, επιβεβαιώνουν την πρόθεση να κάνουν μεγάλα βήματα προκαλώντας πρώτα τους εαυτούς τους σε υπερβάσεις. Με ένα concept θέμα που τοποθετείται χρονικά στον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, οι Γάλλοι επιχειρούν να σκιαγραφήσουν τη σύγκρουση της ωμής βίας του πολέμου με τον ανθρωπισμό μέσα στον ψυχισμό του στρατιώτη.
Ο τίτλος είναι εμπνευσμένος από μια συνήθεια των στρατιωτών τότε να τοποθετούν οικογενειακές φωτογραφίες, φωτογραφίες αγαπημένων προσώπων ή pin up μοντέλα στις λαβές των όπλων. Το γκρουπ, με αφετηρία την πραγματικότητα του πολέμου και ακολουθώντας το μετατραυματικό σύνδρομο του νεαρού στρατιώτη, συμπληρώνει μια κινηματογραφική μουσική διαδρομή με πολλά αμιγώς οργανικά διαστήματα. Οι ηχογραφήσεις εμπλουτίστηκαν και ενισχύθηκαν από τις παρουσίες κάποιων εκλεκτών καλεσμένων που ταυτόχρονα μαρτυρούν και τα αντίστοιχα βασικά μουσικά πεδία των Γάλλων. Είχαμε, λοιπόν, συνδρομές στα keyboards από τον περίφημο Clive Nolan (Pendragon, Arena), τον ντράμερ Craig Blundell (Frost, Steven Wilson, Steve Hackett), τον κιθαρίστα Dave Foster (Panic Room, Steve Rothery), τον τραγουδιστή Riccardo Romano (Steve Rothery, Ranest Rane) και άλλους λιγότερο γνωστούς.
Το σχήμα έχει διατηρήσει τον αρχικό του πυρήνα με εξαίρεση την αποχώρηση των δυο τραγουδιστών του “Return Home”. Στη θέση πίσω από το μικρόφωνο, από τον Νοέμβριο του 2018, έχει αναλάβει η Alienor Favier. Η διαδρομή του “Sweetheart Grips” έχει μοιραστεί σε δυο χωριστά cd, με συνολική διάρκεια της ιστορίας σχεδόν 67 λεπτά.
Με μια διάθεση αναγέννησης για το εμφανώς αγαπημένο τους neoprog (καθόλου τυχαία η συμμετοχή του εμβληματικού Clive Nolan ή συνεργατών του θρύλου Steve Rothery), οι Γάλλοι φροντίζουν να απλώσουν μια λειτουργικά πλούσια πορεία που αναδύεται σταδιακά μέσα από τους ήχους του πολέμου και το ανθρώπινο κλάμα. Κύματα ηχητικών πλεγμάτων και διαθέσεων φροντίζουν να γεμίσουν με τεχνικά, σφιχτοδεμένα art rock θέματα κορυφώσεων, για να ακολουθήσουν πολυποίκιλες κινηματογραφικές μουσικές στροφές σε περισσότερο λιτές και ευαίσθητες αναπλάσεις, περιέχοντας ακόμα και θεατρικές, υποβλητικές αφηγήσεις. Η κατάρτιση όλων των μουσικών είναι πέρα από κάθε επισήμανση, η δεμένη τους μετάβαση σε χρωματισμούς παράλληλων ιδιωμάτων υποδειγματική, ο εμπλουτισμός σε θέματα προσωπικά αλλά και συντονισμένα σαν γκρουπ ανοίγει τον ορίζοντα του άλμπουμ διάπλατα. Ο ακροατής θα ικανοποιηθεί με στιβαρές neoprog ιστορίες σαν το συνεχώς μεταβαλλόμενο “Burn My Brain”, το εκκεντρικά εσωτερικό “The Thought Trader” ή το πλήρες ομότιτλο δημιούργημα, θα βουλιάξει σε γλυκούς κρατήρες μοναχικότητας με νεοκλασικό χαρακτήρα, όπως στο “Catharsis pt II” (το πρώτο μέρος υπήρχε στο “Return Home”), στο “Alone” και το πικρά σκοτεινό “Isolation” που κλείνει και τη διαδρομή. Παράλληλα με τα μικρά ευέλικτα στολίδια τους σε όλα τα τραγούδια, δεν διστάζουν να προσθέσουν και εκπλήξεις σαν το “Tyrant Or Nothing” με έντονο ethnic χρώμα ή το θεατρικό/ βαριετέ “Flowers Of Pain”.
Το “Sweetheart Grips” καταφέρνει να σε τυλίξει και να σε τραβήξει μακριά από την πραγματικότητα σε μια παράλληλη διαδρομή, από την πρώτη φορά. Η παραγωγή του κιθαρίστα/ πληκτρά του γκρουπ, Alexandre Lamia είναι ισορροπημένη και εύστοχη ενώ η γραφική δουλειά του Steve Anderson ενισχύει ιδανικά το κλίμα του δίσκου. Το αποτέλεσμα είναι ανθρώπινο, ειλικρινές και ταυτόχρονα συναρπαστικά εκτελεσμένο. Οι Γάλλοι έκαναν πάλι ένα νέο μεγάλο βήμα, σπρώχνοντας τις απαιτήσεις και τους στόχους τους πιο μακριά.
Κι επειδή η ευαισθησία στην έκφραση δεν πρέπει να περιορίζεται εκεί, οι ίδιοι ενημερώνουν πως έσοδα από τις πωλήσεις του άλμπουμ θα διατεθούν στον οργανισμό “Ian’s Chain” για την πρόληψη της αυτοκτονίας και την βοήθεια και υποστήριξη όσων έχουν χάσει αγαπημένα πρόσωπα, θύματα αυτοκτονίας.
Nine Skies – Burn my Brain (feat. Craig Blundell & Clive Nolan)
1211 
