Με αλλαγή πίσω από το μικρόφωνο και τον Chris Petersen να αναλαμβάνει πλέον και τα φωνητικά, πέραν της εξάχορδης, οι Cellador επανέρχονται με το δεύτερο full length τους.
Το προφανές στοίχημα που έχει να κερδίσει η μπάντα, είναι να ξεπεράσει το εξαιρετικό προ δεκαετίας ντεμπούτο της. Συγκρίσεις βέβαια δε γίνονται με ευκολία, μιας και το διάστημα που έχει περάσει μεταξύ των δυο album είναι αρκετά μεγάλο, ενώ η αλλαγή frontman θα μπορούσε κάλλιστα να δημιουργεί διαφορετικές συνθήκες σε ό,τι αφορά την κατεύθυνση του group.
Ευτυχώς, στο μουσικό τομέα, οι Cellador παραμένουν σταθεροί στο μελωδικό power, με τις Helloween και Stratovarius επιρροές τους να εξακολουθούν να αγκαλιάζουν τα τραγούδια τους, θυμίζοντας με σχετική ευκολία το γιατί το εν λόγω ιδίωμα είχε τέτοια απήχηση πριν κάμποσα χρόνια.
Το “Off the Grid” περιέχει δέκα μικρούς power metal ύμνους, ενισχυμένους με ένα τρόπον τινά σύγχρονο πρίσμα, το οποίο όμως έχει να κάνει περισσότερο με την παραγωγή παρά με τη δομή των τραγουδιών, η οποία δεν παρεκκλίνει από αυτό που θα περίμενε ο μέσος οπαδός του είδους. Κι όχι, στην προκειμένη αυτό δεν είναι κακό, ειδικά όταν η πλειοψηφία των κομματιών κινείται σε υψηλά επίπεδα. Βασικά, το σύνολο είναι τόσο καλό, που είναι να απορεί κανείς για το τι θα γινόταν άπαξ και το σχήμα είχε συχνότερη δισκογραφική παρουσία.
Ιδιαίτερο βάρος έχει δοθεί στις μελωδικές γραμμές και δη, στα refrain, τα οποία, σε γενικές γραμμές, έχουν συναυλιακό χαρακτήρα, ενώ οι ανεβασμένοι ρυθμοί επιβεβαιώνουν πως η σκηνή χρειάζεται ΚΑΙ ταχύτητα για να επιβιώσει κι όχι μονάχα mid-tempo συνθέσεις. Κι όσο περισσότερο ακούω το album, τόσο πιο πολύ μου αρέσει, θυμίζοντάς μου τις καλές εποχές των Edguy και των Brainstorm, με την επιστροφή των Cellador να ξεπερνά τις όποιες προσδοκίες (ασχέτως αν είναι πολύ νωρίς για συγκρίσεις με το ντεμπούτο).
Το “Off the Grid” δίνει ένα ηχηρό σκαμπίλι σε όσους θεωρούν πως δεν βγαίνουν πλέον καλοί δίσκοι στο είδος. Τα διαμαντάκια σκάνε πάντα από εκεί που δεν το περιμένεις κι άσε τους άλλους να περιμένουν από τα “μεγάλα” ονόματα το θαύμα.
672 
