Σχιζοφρενείς, ή απλά επιτηδευμένα ευφυείς; Party animals, ή χαμένα κορμιά που αποφάσισαν να κάνουν καριέρα; Είναι λεπτή η ισορροπία όταν αποφασίζεις να υπηρετήσεις την ψυχαγωγική/ σατυρική πλευρά του ακραίου ήχου.
Οι Dr. Acula αναμειγνύουν το hardcore με το grind, υπό το πρίσμα του modern metal, με ολίγον από deathcore, έχοντας όμως ως σκοπό την καλοπέραση. Σε αυτό βοηθούν σε μεγάλο βαθμό οι στίχοι τους, που έχουν γραφτεί καθαρά για το χαβαλέ! Για να μην το κουράζουμε άλλο, υπάρχει ήδη συγκεκριμένος όρος που περιγράφει όλα τα παραπάνω: Party Grind! Οι παλαιοί ίσως θυμούνται τους Carnival in Coal (τι να απέγιναν άραγε αυτοί;), ενώ οι πραγματικά κατεστραμμένοι θα φέρουν στο νου τους, τους (κάγκουρες) Attack Attack! Το “Slander” σίγουρα παρουσιάζει ενδιαφέρον σε στιγμές, μιας και μουσικά τουλάχιστον δε σε απωθεί, ενώ υπάρχουν κομμάτια που θα γουστάρεις να τα ξανακούσεις (πχ “Welcome to Camp Nightmare”, “ Who You Gonna Call?”, “All Work, No Play”). Αυτό βέβαια που πιστεύω είναι πως, οι Dr. Acula, πιο πολύ πουλάνε το “στυλ” τους, τις ιδιόμορφες συνθέσεις τους, όπως και το ευρύτερο image που προωθούν, παρά την καλλιτεχνική τους οντότητα. Δεκτό και αυτό, άλλωστε τόσοι το κάνουν. Εμένα πάντως με κούρασαν τα breakdown τους και η μεταμοντέρνα αισθητική των τραγουδιών τους. Δε θέλω να τα αποπάρω τα παιδιά, γιατί μάπα δεν το λες το “Slander”. Απλώς απευθύνεται σε μια νέα γενιά που ενδέχεται να μην καταλαβαίνω απόλυτα. Εν τέλει, καλοί είναι βρε παιδί μου, αλλά δε σκίζεις και το καλτσόν σου κιόλας. Άλλωστε και οι ίδιοι, για χαβαλέ το κάνουν!
520 
