Κάθε φέτος και χειρότερα…
Μόνο αυτό μου έρχεται στο μυαλό ακούγοντας το νέο album των The Agonist που φέρει τον λιτό και επεξηγηματικό τίτλο “Five”. Πέμπτο album σε εννιά χρόνια για μια μπάντα που δουλεύει πραγματικά σκληρά και που στο Prisoners του 2012 έφτασε στο peak της καριέρας της. Μέχρι σήμερα τουλάχιστον.
Οφείλω να παραδεχτώ ότι προσωπικά δεν ήμουν ποτέ μεγάλος οπαδός τους. Όμως σέβομαι απολύτως αυτό που έκαναν και θεωρούσα ότι το έκαναν καλά. Η φυγή της Alissa όμως φαίνεται ότι τους αποδυνάμωσε αρκετά. Και στα μάτια των οπαδών τους αλλά και πρακτικά, στην ίδια τη μουσική. Προσοχή, δε λέω πως η δική μας Vicky Psarakis που τη διαδέχτηκε είναι κακή τραγουδίστρια. Αλλά δεν είναι όλα τα στιλ για όλους. Θυμάμαι να την παρακολουθώ στο club Rainbow σε ακουστικές εκτελέσεις κομματιών της Anneke και των Gathering συνοδεία με μια κιθάρα μόνο και παρά το κρύωμά της, μου έδινε την αίσθηση ότι είναι έτοιμη για μεγάλα πράγματα. Η ένταξη στους The Agonist έμοιαζε να είναι αυτό το μεγάλο βήμα, αλλά δε νομίζω πως το ηχητικό αποτέλεσμα τη δικαιώνει. Όσο καλά είναι τα μελωδικά της σημεία, τόσο φτωχά κι επιτηδευμένα είναι τα growls. Οποιαδήποτε σύγκριση με την πηγαία καφρίλα της Alissa θα ήταν ατυχής.
Όμως τελικά είναι μόνο η αλλαγή φωνής το πρόβλημα. Προφανώς κι όχι. Οι The Agonist μοιάζουν να έχουν χάσει κάτι από τη σπιρτάδα και τον τσαμπουκά τους. Ακόμα και από το συνθετικό τους οίστρο θα έλεγα, που μέχρι και το “Eye Of Providence” ήταν σε καλύτερα επίπεδα. Ενώ το “Five” ξεκινά δυνατά με το “The Moment” και συνεχίζει ικανοποιητικά με το “The Chain”, στη συνέχεια αρχίζει να κουράζει. Αναμάσημα, επανάληψη… Ακόμα και η μπαλάντα “The Raven Eyes” παρουσιάζει έλλειμμα συναισθήματος, ενώ το ορχηστρικό “The Wake” αμέσως μετά, κρατάει πολύ χαμηλά τον ακροατή και σπάει το album στη μέση.
Θεωρώ πως η κυκλοφορία αυτή είναι βιαστική. Δε ξέρω αν οφείλεται στην αλλαγή εταιρείας (Napalm Records από Century Media) ή αν οφείλεται στην ανάγκη του group να αποδείξει ότι είναι όλα καλά στην μετά Alissa εποχή. Ξέρω όμως πως ότι και αν συμβαίνει, το “Five” τους πάει πίσω. Δυστυχώς επτωχεύσαμεν…
757 
