Λίγο πριν το πρώτο τους live στην Ελλάδα, o Cameron Losch, ντράμερ και ιδρυτικό μέλος των Born of Osiris -μιας μπάντας που έχει ορίσει τα όρια του progressive metalcore- μιλάει με τον Κυριάκο Κωνσταντίνου για την εξέλιξη του ήχου τους, την αγάπη για την τεχνική πολυπλοκότητα και… το ελληνικό φαγητό!
Καλησπέρα! Είμαι ο Κυριάκος από το Rockway.gr και ανυπομονώ για την εμφάνισή σας στην Ελλάδα!
Γεια σου! Εδώ Cameron Losch, ντράμερ και ιδρυτικό μέλος των Born of Osiris — μιας αιγυπτιακής, υπερτεχνικής progressive metalcore μπάντας. Κι εγώ είμαι πολύ ενθουσιασμένος! Είναι η πρώτη μας φορά που παίζουμε στην Ελλάδα.
Υπάρχει κάποιο κομμάτι που ζωντανεύει διαφορετικά στη σκηνή σε σχέση με τη στούντιο εκδοχή του — ίσως κάτι που έγινε live αγαπημένο για απρόσμενους λόγους;
Το Torchbearer πραγματικά απογειώνεται στο live. Στο στούντιο ίσως ακούγεται λίγο πιο flat, αλλά στη σκηνή λειτουργεί εκπληκτικά.
Από το The New Reign μέχρι το Angel or Alien, ο ήχος σας έχει εξελιχθεί δραστικά. Τι σας οδηγεί σ’ αυτές τις αλλαγές — προσωπική εξέλιξη, πειραματισμός ή κάτι άλλο;
Η προσωπική εξέλιξη έχει επηρεάσει πολύ τον ήχο μας. Επίσης, έχουν αλλάξει και τα άτομα που γράφουν τα τραγούδια. Στην αρχή, ήμουν ο μόνος που έγραφε. Τώρα, ο Nick Rossi γράφει ένα μεγάλο μέρος του νέου υλικού.
Πώς εξηγείς την επιτυχία σας σε ένα metal είδος που συνήθως δεν έχει mainstream απήχηση;
Η επιτυχία μας οφείλεται στο πάθος μας και στην ανταπόκριση του κοινού σ’ αυτό. Δεν θα είχαμε καμία επιτυχία χωρίς αυτή την ισχυρή σύνδεση με τους fans μας.
Πώς καταφέρνετε να ισορροπήσετε την τεχνική πολυπλοκότητα με το συναίσθημα — ειδικά στα live;
Για τους Born of Osiris, η τεχνική πολυπλοκότητα και το συναίσθημα είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Είναι άρρηκτα δεμένα. Η πολυπλοκότητα είναι για εμάς κάτι βαθιά συναισθηματικό. Είναι το καύσιμο μας. Ζούμε και αναπνέουμε μέσα από αυτή. Είναι παρούσα στην καθημερινότητά μας και ακόμη και στα όνειρά μας. Τα συναισθήματά μας δεν περνούν απλώς μέσα από την τεχνική – ΚΡΑΥΓΑΖΟΥΝ μέσα από αυτή! Οπότε, μην τη βλέπεις σαν μια ισορροπία μεταξύ τεχνικής και συναισθήματος. Είναι το ίδιο πράγμα. Είναι τα πάντα. Η τεχνική πολυπλοκότητα είναι ο λόγος που ζω.
Οι στίχοι σας συχνά κινούνται σε κοσμικά, φιλοσοφικά ή μεταφυσικά θέματα. Υπάρχει κάποιο κεντρικό concept ή ιδεολογία που διατρέχει τη δισκογραφία σας ή βλέπετε κάθε άλμπουμ ως ξεχωριστό σύμπαν;
Εξαιρετική ερώτηση, αλλά οι στίχοι είναι δουλειά του Ronald και δεν θέλω να μιλήσω εκ μέρους του.
Έχετε περιοδεύσει παγκοσμίως, αλλά κάθε πόλη έχει τη δική της ενέργεια. Τι περιμένετε από το ελληνικό κοινό και πώς προσαρμόζετε τη σκηνική σας παρουσία σε διαφορετικά ακροατήρια;
Αν το ελληνικό κοινό είναι όπως το φαγητό σας, τότε θα είναι απλά απίθανο. Αγαπάμε το ελληνικό φαγητό και τους Έλληνες. Στο Σικάγο, την πόλη μας, υπάρχει μεγάλη ελληνική κοινότητα, οπότε είμαστε κάπως εξοικειωμένοι με τον πολιτισμό σας. Πιστεύω πως θα ερωτευτούμε την Ελλάδα. Όσο για τη σκηνική μας ενέργεια, την αντλούμε από το κοινό — όπως και εκείνο από εμάς. Η προσαρμογή γίνεται φυσικά. Όταν δίνουμε μια δυναμική εμφάνιση, το κοινό ανταποκρίνεται, και αυτή η ενέργεια επιστρέφει σε εμάς. Είναι ένας συνεχής κύκλος.
Στην εποχή της αλγοριθμικής ακρόασης, πιστεύετε ακόμα στο “άλμπουμ ως ταξίδι”; Πώς προσεγγίζετε τη σειρά και τη ροή των κομματιών;
Πιστεύουμε απόλυτα στην ιδέα του άλμπουμ ως ταξίδι. Παρ’ όλα αυτά, δεν γράφουμε τα τραγούδια με βάση τη σειρά. Πρώτα γράφουμε κάθε κομμάτι ξεχωριστά και μετά αποφασίζουμε ποια σειρά προσφέρει τη μεγαλύτερη ροή.
Η χρήση synths και ψηφιακών υφών είναι κάτι που κάνετε από πολύ νωρίς. Πώς επιλέγετε τον ηχητικό σας κόσμο; Φοβάστε ποτέ την υπερπαραγωγή;
Δεν φοβάμαι τίποτα στη ζωή. Κάνουμε αυτό που πιστεύουμε ότι θα ακούγεται καλύτερα χωρίς να θυσιάζουμε την αίσθηση του αυθεντικού.
Η άνοδος της τεχνητής νοημοσύνης και των ψηφιακών εργαλείων έχει επηρεάσει τον τρόπο που γράφετε μουσική ή κάνετε παραγωγή; Θα τη χρησιμοποιούσατε ποτέ συνειδητά στον ήχο σας;
Δεν έχουμε χρησιμοποιήσει την AI στη μουσική μας και δεν νομίζω ότι θα το κάνουμε ποτέ. Παρ’ όλα αυτά, δεν είμαι αρνητικός στο να τη χρησιμοποιούν άλλοι καλλιτέχνες. Απλώς δεν είναι για εμάς.
Πώς έχει αλλάξει η χημεία της μπάντας με τα χρόνια; Είστε πιο δημοκρατικοί πλέον στο στούντιο ή κάποια μέλη έχουν πιο ηγετικό ρόλο στη δημιουργική διαδικασία;
Συμμετέχουμε όλοι εξίσου. Είμαστε αδέρφια.
Με τόση τεχνική δυσκολία στη μουσική σας, γράφετε ποτέ συνειδητά πιο «απλές» στιγμές για ανάσες — ή προκύπτουν φυσικά;
Όλα γίνονται οργανικά.
Κοιτώντας πίσω στο The Discovery — ένα άλμπουμ που πολλοί θεωρούν καθοριστικό για το είδος — πώς βλέπεις τη σημερινή του κληρονομιά; Νιώθεις πίεση να το ξεπεράσετε;
Αγαπάω το The Discovery. Δεν νιώθω πίεση να το «ξεπεράσουμε». Αγαπάω όλα τα άλμπουμ μας εξίσου. Είναι σαν τα παιδιά μου. Όταν κάποιος αποκτά ένα νέο παιδί, έχει σκοπό να «ξεπεράσει» τα προηγούμενα; Όχι. Απλώς αγαπάει το καθένα και θέλει το καλύτερο για όλα. Έτσι βλέπω και τα άλμπουμ μας.
46 
