Οι A Place to Bury Strangers (APTBS) ένα από τα πιο δυναμικά και θορυβώδη συγκροτήματα της σύγχρονης αμερικανικής σκηνής, επιστρέφουν στα μέρη μας και συγκεκριμένα στο Arch Live Stage στα πλαίσια της περιοδείας του “Synthesizer” δίσκου, επαναπροσδιορίζοντας το όρια μεταξύ της post punk, του noise rock και όχι μόνο φυσικά.
Για το λόγο της επικείμενης επίσκεψης τους κάνουμε μία ιστορική και δισκογραφική αναδρομή στο θορυβώδες τρίο από το Brooklyn, with no sleep till Arch Club.
Γνωστοί για τις εκρηκτικές τους ζωντανές εμφανίσεις και τον χαρακτηριστικό τους ήχο που συνδυάζει εκτός των προαναφερθέντων το noise rock, τη shoegaze και το space rock, με καταγωγή από το Brooklyn της Νέας Υόρκης, ιδρύθηκαν το 2002 από τον Oliver Ackermann, πρώην μέλος των Skywave, και από τότε έχει εξελιχθεί σε σημείο αναφοράς για τους λάτρεις του πειραματικού ήχου.
Οι APTBS είναι γνωστοί για τη «Wall of Sound» προσέγγισή τους, δημιουργώντας έναν πυκνό, γεμάτο θόρυβο ήχο που συχνά περιγράφεται ως «ηχητική εξόντωση». Η χρήση custom εφέ και ενισχυτών, μέσω της εταιρείας του Ackermann, Death By Audio, τους επιτρέπει να πειραματίζονται με ήχους που «μιλούν» σε υπερβολικά υψηλές συχνότητες, προκαλώντας έντονες σωματικές αντιδράσεις στους ακροατές .
Παρά τις συχνές αναφορές τους στο shoegaze, οι ίδιοι οι APTBS απορρίπτουν την ταμπέλα αυτή, θεωρώντας ότι δεν σχετίζονται με τη σύγχρονη εμπορική εκδοχή του είδους. Ο Ackermann έχει δηλώσει ότι επηρεάστηκε από συγκροτήματα όπως οι My Bloody Valentine, Slowdive και Ride, καθώς και από καλλιτέχνες όπως οι The Crystals και Buddy Holly, οι οποίοι διαμόρφωσαν το στιλ του στη συγγραφή τραγουδιών .
Επιπλέον, η συνεργασία τους με τους The Jesus and Mary Chain, συγκρότημα που υπήρξε σημαντική επιρροή για τους APTBS, επιβεβαιώνει την εκτίμησή τους προς αυτούς τους πρωτοπόρους του noise rock .
A Place to Bury Strangers (2007)
Το ντεμπούτο άλμπουμ τους, με χαρακτηριστικά τραγούδια όπως το «I Know I’ll See You», καθιέρωσε τον ήχο τους ως έναν από τους πιο δυνατούς και θορυβώδεις στη Νέα Υόρκη.
Exploding Head (2009)
Αυτό το άλμπουμ παρουσίασε μια πιο μελωδική προσέγγιση, διατηρώντας όμως την ένταση και τον θόρυβο που τους χαρακτηρίζει.
Worship (2012)
Με την προσθήκη του νέου ντράμερ Lia Simone Braswell, το συγκρότημα παρουσίασε μια πιο συναισθηματική πλευρά, με τραγούδια που συνδύαζαν τον θόρυβο με μελωδικές γραμμές .
Transfixiation (2015)
Η μουσική του άλμπουμ παραμένει πιστή στον χαρακτηριστικό ήχο της μπάντας. Ωστόσο, το Transfixiation παρουσιάζει μια πιο ρυθμική προσέγγιση, με έμφαση στο μπάσο του Dion Lunadon, το οποίο θυμίζει τον Peter Hook των Joy Division . Τραγούδια όπως τα “Straight”, “Supermaster” και “We’ve Come So Far” διακρίνονται για την ταχύτητα και τους χορευτικούς ρυθμούς τους, διατηρώντας παράλληλα την ένταση του noise rock.
Pinned (2018): Το πέμπτο άλμπουμ τους παρουσίασε μια πιο ώριμη προσέγγιση, με ενισχυμένες φωνητικές μελωδίες και μια πιο συνειδητή παραγωγή.
See Through You (2022): Το προτελευταίο τους άλμπουμ συνεχίζει την παράδοση του συγκροτήματος, προσφέροντας έναν συνδυασμό θορύβου και μελωδίας που αποδεικνύει τη συνεχιζόμενη εξέλιξή τους.
Synthesizer (2024)
Το τελευταίο άλμπουμ χαρακτηρίζεται από έναν εκρηκτικό συνδυασμό noise rock, ηλεκτρονικού dark wave και goth-επηρεασμένου post-punk. Ο ήχος του είναι ωμός και ζωντανός, αποτυπώνοντας την ενέργεια των ζωντανών εμφανίσεων της μπάντας.
Οι A Place to Bury Strangers παραμένουν ένα από τα πιο καινοτόμα και ενδιαφέροντα συγκροτήματα της σύγχρονης noisey πειραματικής σκηνής.
Με έναν ήχο που συνεχώς εξελίσσεται και πειραματίζεται, καταφέρνουν να συνδυάζουν την ένταση του θορύβου με την ομορφιά της μελωδίας, δημιουργώντας μουσική που προκαλεί και συναρπάζει.
Στις 2/5 στο Arch Live Stage ανάμεσα σε ηχώ και σιωπή, και στο θόρυβο με ψυχή, εκεί που θάβονται οι ήχοι ζωντανοί θα ανακαλύψουμε την σκοτεινή ομορφιά των A Place to Bury Strangers…
14 
