Η θρησκευτική κατάνυξη των ημερών οδεύει προς το τέλος της για να λάβει την σκυτάλη η μουσική κατάνυξη, ακόμα και σε μία αιρετική βραδιά όπως τελέστηκε την Τρίτη στο Gazarte με μία ανίερη ηχητικά και θεματολογικά σύμπραξη μεταξύ των Jehovah on Death, Saturday Night Satan και φυσικά των Coven, οι οποίοι αναβίωσαν το κίνημα του “Satanic Panic” με μουσική υπόκρουση και από τις τρεις μπάντες.
Τους Jehovah on Death τους παρακολουθούσα πρώτη φορά και με “στιγμάτισαν” θετικά από την πρώτη στιγμή, μεταφορικά και κυριολεκτικά (με το κόκκινο κρασί από το γυάλινο δισκοπότηρο) με την συνολική τους εμφάνιση από πλευράς σκηνικής παρουσίας, θεατρικότητας και μουσικής φυσικά, καθώς δημιούργησαν μια μαγευτική τελετουργία για τους λάτρεις του occult rock.
Η μυστηριώδη φιγούρα της “La Señora Dolorosa” ήταν εντυπωσιακή, με σκοτεινές και επιβλητικές κινήσεις που ενίσχυαν την αίσθηση του τελετουργικού τροφοδοτώντας την μουσική τους, η οποία είναι επηρεασμένη από τον ισπανικό καθολικισμό, τη μεσαιωνική ποίηση και τις δεισιδαιμονίες, δημιουργώντας μια ατμόσφαιρα γεμάτη σκοτεινή ατμόσφαιρα και συναισθηματική φόρτιση.
Το κουιντέτο απέδωσε τις συνθέσεις του γεμάτες πάθος και αφοσίωση, αποδίδοντας τα μελωδικά περάσματα και τη σινεματική ατμόσφαιρα, και προσηλυτίζοντας το κοινό στην τέχνη τους και την ανορθόδοξη εκκλησία τους. Στο τέλος σαν κερασάκι στη τούρτα διασκεύασαν μοναδικά με τον δικό τους τρόπο το “The Four Horsemen” των Aphrodites Child με τους τέσσερις καβαλάρηδες της αποκάλυψης να δίνουν το ηχητικό παρόν.
Αν και γύρω γύρω ήταν Τρίτη, στη μέση της σκηνής του Gazarte, ήταν Σάββατο και οι Saturday Night Satan με τις μουσικές τους ανέβασαν το r’n’r occult-όμετρο στα ύψη!
Έχουν συχνή συναυλιακή παρουσία και τους βοηθά, κάτι που πλέον φαίνεται στο τρόπο που κινούνται επί σκηνής με τη στόφα έμπειρης μπάντας αποδίδοντας άρτια το πρόγραμμα τους.
Οι δύο Sabbath-ογεννημένοι κιθαρίστες εξαπέλυαν τα Iommic riffs τους και μαζί με την υπόλοιπη μπάντα μας μετέφεραν σε ένα χωροχρονικό ταξίδι σε παλιότερες δεκαετίες ανάμεσα στους B.O.C, King Crimson, Black Widow, Iron Maiden μεταξύ άλλων.
Η Κατερίνα (Kate Soulthorn) για ακόμη μία φορά εντυπωσίασε με την επιβλητική της παρουσία και δυναμική φωνή, ενώ ο Δημήτρης πρόσφερε στιβαρές μπασογραμμές με το μαγευτικό Rickenbacher που δέσποζε, και στα δεύτερα φωνητικά προσέφερε πλουραρισμό, ενισχύοντας την όλη ατμόσφαιρα.
Η μπάντα απέδωσε με αρτιότητα και ενέργεια το setlist από το ντεμπούτο άλμπουμ της, συνδυάζοντας επιρροές από το occult rock των ’60s, το proto-metal των ’70s, όπως και το NWOBHM & heavy metal των ’80s, δημιουργώντας έναν μοναδικό ήχο με σαφή μυστικιστικό χαρακτήρα.
Στο τέλος, όπως κάθε φορά, το αιώνιο ερώτημα “Am I Evil?” παρέμεινε αναπάντητο, αλλά όλοι εμείς λικνιστήκαμε στο άκουσμα του ύμνου των Diamond Head, λίγο πριν η μπάντα αποχωρήσει από τη σκηνή εν μέσω χειροκροτημάτων.
Αναμένουμε την καινούρια δισκογραφική δουλειά της μπάντας, όταν και όποτε αυτή κυκλοφορήσει, για τη συνέχεια αυτού του ταξιδιού.
Αν η ίδια η Jinx Dawson παρακολούθησε τα δύο εγχώρια support τότε θα πρέπει να είναι υπερήφανη για την κληρονομιά που έχει αφήσει στην μουσική και την τέχνη γενικότερα, καθώς οι 666 σπόροι που φύτεψε στα τέλη της δεκαετίας του 60’ έχουν αποδώσει σκοτεινούς καρπούς στις μέρες μας, και επιπρόσθετα αν θελουμε να πλαισιώσουμε με εγχώρια συγκροτήματα τις εμφανίσεις των King Diamond και Alice Cooper, έχω να προτείνω δύο προς τους διοργανωτές.
Η ώρα είχε πάει 23:00, ο κόσμος είχε πληθύνει στο Gazarte, το φέρετρο είχε στηθεί επί σκηνής και η ανίερη ακολουθία ξεκίνησε για την έναρξη της τελετής.
Δεν ξέρω αν το ένιωσε κάνεις, αλλά αυτό που βιώσαμε το βράδυ της Τρίτης δεν ήταν μία συμβατική συναυλία με κλασική ροή και encore, μα μία τελετή με αποκρυφιστικές χειρονομίες και επικλήσεις υπό την μουσική υπόκρουση της μουσικής των Coven και της Dawson, η οποία βρίσκεται πιο κοντά στη σκοτεινή πλευρά περισσότερο και από τον ίδιο των Darth Vader.
Εν τέλει το φέρετρο άνοιξε, οι μάσκες έπεσαν και η σκοτεινή ιέρεια όλων των ιερειών έκανε την εμφάνιση της για πρώτη φορά στη χώρα μας στα πλαίσια της Magickal Chaos tour.
Την είχα παρακολουθήσει και το 2017 στο Roadburn και φαίνεται πως η Jinx Dawson έχει ανακαλύψει το ελιξίριο της νεότητας και της “καλλιτεχνικής ευεξίας” καθώς παραμένει αγέραστη και η φωνή της αναλλοίωτη στο πέρασμα των χρόνων αποδεικνύοντας ότι οι 75 κύκλοι γύρω από τον Ήλιο είναι απλά αριθμοί για κάποιους.
Ή απλά έχει πουλήσει τη ψυχή της στους θεούς του Rock n Roll…
Η παρουσία της πληθωρική και επιβλητική με την χαρακτηριστική της φωνή καθήλωσε το κοινό από την πρώτη στιγμή. Η μπάντα με τους νεανίες μουσικούς της συντρόφους απέδωσε με πάθος και ακρίβεια, ερμηνεύοντας ύμνους όπως τα “Wicked Woman”, “Black Sabbath” και “Dignitaries of Hell”, μεταφέροντας μας σε άλλες παλιότερες εποχές.
Ο χώρος αποτέλεσε το ιδανικό περιβάλλον για τη συναυλία καθότι ο ήχος ήταν καθαρός και ισχυρός, επιτρέποντας στην μπάντα να αναδείξει πλήρως τη μουσική της και τους διαχρονικούς της ύμνους.
Η μαυροφορεμένη Dawson και η μπάντα απέδειξε για άλλη μια φορά γιατί θεωρείται πρωτοπόρος του occult rock κινήματος, αφήνοντας το κοινό με έντονα συναισθήματα και την επιθυμία για περισσότερες τέτοιες μυσταγωγικές βραδιές.
Η εμφάνιση των Coven στο Gazarte ήταν μια μοναδική μουσική εμπειρία που απέδειξε περίτρανα και άκρως αποκρυφιστικά πως “Witchcraft Destroys Mind and Reaps Souls”, και που θα μείνει αξέχαστη σε όσους παρευρέθηκαν.
Φωτογραφίες: Έφη Γαλιατσάτου
44 
