Είδος: Indie/Post-Punk
Εταιρεία: Marshall Records
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 11 Απριλίου 2025
Το ντεμπούτο των Gallus, “We don’t like the people we’ve become”, το οποίο κυκλοφόρησε περίπου πριν από 2 χρόνια (παρά ένα δίμηνο), με είχε ξαφνιάσει και με είχε εντυπωσιάσει ιδιαιτέρως, δίνοντας μου την εικόνα (και –πιο σημαντικά- τον ήχο) μιας μπάντας που ξέρει τι κάνει, ξέρει τι θέλει και είναι έτοιμη να το κατακτήσει. Να χωθεί σταδιακά σφήνα δηλαδή στα μεγάλα ονόματα του ήχου της, όπως είναι οι Idles, οι Fontaines DC, οι Shame κοκ. Άλλωστε και τα βραβειάκια τους τα τσιμπήσανε και τα κλαμπάκια τους τα γεμίσανε, όσο μπορούμε να ξέρουμε για το δεύτερο μιας και δεν έχουν έρθει βόλτα από΄δω.
Έχω την εντύπωση πως κάνει θετικότατα βήματα προς αυτήν την κατεύθυνση, και περνώντας αρκετή ώρα με το καινούριο τους EP, “Cool to Drive”, η μουσική στηρίζει απόλυτα την εντύπωση αυτή. Η χαρακτηριστική τους εκρηκτικότητα εντείνεται ξεκάθαρα, αγκαλιάζοντας την πανκ πλευρά τους και διατηρώντας παράλληλα το ύφος τους.
Γκάζια λοιπόν απ’ το εισαγωγικό “Cool to Drive”, και ήδη απ’ την πρώτη ακρόαση ξεκινάει το ασυναίσθητο κούνημα, πάντα θετικότατο δείγμα για μένα. Στο “Depressed Beyond Tablets”, πρώτο single που κυκλοφόρησε από το EP, συναντάμε το χαρακτηριστικό self deprecating χιούμορ στους στίχους αλλά και στο delivery του Barry Dolan, με το κομμάτι να μου φέρνει στο μυαλό τους Hives σε πιο βαρύ, ίσως και λόγω των δεύτερων και του μετρήματος (1-2-3-4) κάπου στην μέση. Ο Dolan γενικά έχει πολύ ενδιαφέρον delivery, αρκετά θεατρικό αλλά όχι κουραστικό, χωρίς λυρισμούς, κορώνες, μελωδικότητες και λοιπές αηδίες. Απλό, λιτό σκωτσέζικο φτύσιμο με χρώμα (στην φωνή, όχι την χλέπα).
Το riff του “Perfect Health” είναι Britpop on steroids, Elastica μετά από συνδρομή στο γυμναστήριο, με τα φωνητικά να ξεδιπλώνονται λίγο περισσότερο σε σημεία, με ωραίο αποτέλεσμα. Πιο heavy rock κιθάρα στο riff του “Just Dessers” από Eamon Ewins, με τα drums του ξα Paul Ewins και το μπάσο του Matt McGoldrick να συνοδεύουν ρυθμικά και να παιχνιδίζουν αρκετά όταν τους δίνεται ο χώρος. Στην έτερη κιθάρα είναι ο Gianluca Bernacchi (ένιωθα άσχημα να μην τον αναφέρω, μην νομίζει ο άνθρωπος ότι έχω κάτι μαζί του).
Το EP κλείνει με την ηχητική κβλα του “It Bit”. Σίγουρα η πιο δυναμική σύνθεση του, και ίσως η κορυφαία του. Προσωπικά θα προτιμούσα αυτό ως πρώτο δείγμα, όχι όμως πως και το “Depressed Beyond Tablets” ήταν κακή επιλογή. Και τα δύο έχουν τον έξτρα δυναμισμό που τονίζει την πανκ στροφή, και είναι και ιδιαιτέρως catchy, όχι με την bubblegum εννοια. Τα πιο βρώμικα ψεύτικα φωνητικά από τον τραγουδιστή μέχρι στιγμής, και τα υπόλοιπα όργανα πρέπει λογικά να εξαντλήθηκαν μετά την ηχογράφηση. Τύπου λαχανιασμένη κιθάρα στην γωνία, ντραμς ημιλιπόθυμα στο πάτωμα του στούντιο και τέτοια.
Συνολικά, εξαιρετικό δείγμα προόδου από τους Gallus που ανοίγει την όρεξη για την δεύτερη full κυκλοφορία, αρκεί το κυρίως πιάτο να προσθέσει στο ορεκτικό και να μην αρκεστεί σε αυτά που έδωσε. Όπως προαναφέρθηκε δεν μας έχουν έρθει ακόμα, αλλά νομίζω πως η ώρα έφτασε, ο καιρός ωρίμασε, τα φρούτα γίνανε και δεν ξέρω γω τι άλλο. Με την αγάπη που έχουμε δείξει σε αντίστοιχα σχήματα στο πρόσφατο παρελθόν, πιστεύω πως μια πρώτη γνωριμία θα ενθουσιάσει το ελληνικό κοινό όσο έχουν καταφέρει να ενθουσιάσουν κι εμένα. Έχουν να δώσουν κάτι διαφορετικό από τους υπόλοιπους κι έχουν να προσθέσουν σε αυτό το πολύ όμορφο ψηφιδωτό που είναι η σκηνή αυτή.
89 
