«Περιπέτεια».
Αυτή είναι η μόνη λέξη που μπορεί να ορίσει και να συνδέσει το σύνολο της δουλειάς του Toby Driver, ξεκινώντας 25 χρόνια πριν με τους maudlin of the Well και συνεχίζοντας ως Kayo Dot και μετέπειτα solo.
Ένας μουσικός που, όχι μόνο δεν επαναπαύεται, αλλά έχει αναγάγει την έκπληξη σε συνθετικό όργανο, αναπόσπαστο κομμάτι της καλλιτεχνικής του δημιουργίας.
Με αφορμή την εμφάνιση του μεγάλου Toby Driver την Πέμπτη 13 Μαρτίου στο An Club, συνοδευόμενο από τους Alora Crucible και τους Αθηναίους πειραμαστές Sons of Zevedeus, ας βουτήξουμε στα βαθιά για μια αναδρομή σε 2+2 κομμάτια που τον έβαλαν βαθιά στις καρδιές μας.
Η αρχή έγινε το 2001, με τους maudlin of the Well, και το διπλό χτήπημα που επιφύλασσαν τον Αύγουστο του 2001, με δύο δίσκους που συμπληρώνουν ο ένας τον άλλο.
Heaven and Weak (Bath, 2001)
Το κομμάτι που ίσως δείχνει καλύτερα από όλα το εύρος των maudlin of the Well. Ένα αργό, jazzy ξεκίνημα που μετά το στίχο “you missed your way out” δίνει τη θέση του σε ένα υποβόσκων αλλά ήσυχο κιθαριστικό solo που όμως σε τίποτα δεν προϊδεάζει για την επίθεση που έρχεται σχεδόν στο 4:30 του κομματιού. Ίσως όποιος είχε ακούσει αρκετά Maudlin of the Well να μην εντυπωσιαζόταν τόσο πολύ από το δεύτερο μισό του Absolute Elsewhere των Blood Incantation. Ίσως πάλι και ναι.
Gleam in Ranks (Leaving Your Body Map, 2001)
Η πρώτη μου επαφή με τη μπάντα, το κομμάτι που θα έβαζα και σε όποιον θέλει να καταλάβει τι εστί maudlin of the Well χωρίς να πέσει απ’ευθείας στα βαθιά. Jazzy ξεκίνημα και εδώ, αλλά ακολουθούμενο από avant prog αλλαγές και μια αισθητική που θυμίζει έως και Radiohead σε ένα κομμάτι που βρίσκεται ακριβώς στη μέση των άκρων που αγγίζει ένας δίσκος που φτάνει από το space rock στο death metal ακόμα και μέσα στο ίδιο κομμάτι.
Περνώντας στη συνέχεια στους Kayo Dot, για να εξερευνήσουμε τον πειραματισμό σαν εργαλείο έκφρασης και όχι σαν αυτοσκοπό.
Midnight Mystic Rise and Fall (Blasphemy, 2019)
Το αγαπημένο μου κομμάτι από τον -ίσως- πιο προσιτό δίσκο των Kayo Dot ακολουθεί μια λίγο πιο συμβατική μορφή χτίζοντας γύρω από ένα riff που δε θα ξενίσει όσους αρέσκονται σε post rock φόρμες αλλά με την ερμηνεία του Toby Driver να τραβάει παράλληλες προς τον David Bowie, ειδικά στο ξέσπασμα προς το τέλος του.
And He Built Him a Boat (Hubardo, 2013)
Για τους Kayo Dot Μιλάμε, δε θα μέναμε στα εύκολα. Με διαφορά ο αγαπημένος μου δίσκος, το αποκορύφωμα του πειραματικού avant garde ήχου των Kayo Dot, περιέχει αυτό το διαμαντάκι που συνδυάζει ιδανικά τις επιρροές όλων. Ένα post punk έως gothic αφηγηματικό ξεκίνημα, διανθίζεται με χορωδιακά φωνητικά, περνάει σε ένα σχεδόν post rock riff που ανατριχιάζει και κλείνει με ένα καθηλωτικό delivery των τελευταίων στίχων από τον Toby Driver.
‘The poet amidst the musical waters
Became the song and what he had
Dreamt of being all along‘
Αφεθείτε στο σύμπαν του Toby Driver και αφήστε τον να σας ταξιδέψει σε όλο το φάσμα της μουσικής δημιουργίας. Μόνο κερδισμένοι θα βγείτε.
19 