Είδος: Progressive metal
Εταιρεία: Reigning Phoenix Music
Ημ. κυκλοφορίας: 22 Νοεμβρίου 2024
Αρχικά να πούμε πως οι Opeth είναι ένα σχήμα συνεπές, συνεχώς αναπτυσσόμενο και εξελίξιμο που μας απασχολεί από τότε που προπονητής του Παναθηναϊκού ήταν ο Ρότσα.
Έτσι, 5 χρόνια μετά το εξαιρετικό “In Cauda Venerum”, που είχε και έκδοση με σουηδικούς στίχους, επιστρέφουν με τον δέκατο τέταρτο δίσκο τους, “The Last Will And Testament”.
Εδώ όμως, έχουμε να κάνουμε με ένα ακόμη πιο μεγαλόπνοο concept, που θα μπορούσε κάλλιστα να γίνει ταινία, πράγμα που δεν θα μου έκανε εντύπωση τελικά, αφού έχω δει σε σειρά τον Mikael Åkerfeldt να παίζει τον κατάδικο.
Γυρνάμε πίσω λοιπόν, στα χρόνια του Μεσοπολέμου, όπου σε μια έπαυλη διαβάζεται η τελευταία επιθυμία και διαθήκη ενός πλούσιου συντηρητικού πατριάρχη. Σοκαριστικά οικογενειακά μυστικά αποκαλύπτονται προκαλώντας τις αντιδράσεις των δίδυμων παιδιών του, μαζί με τη μυστηριώδη παρουσία ενός κοριτσιού που έπασχε από πολιομυελίτιδα και η οικογένεια είχε υπό την προστασία της και αμέσως σκέφτομαι τη Nicole Kidman στο “The Others”.
Το album αποτελείται από 7 τραγούδια, ένα για κάθε παράγραφο της Διαθήκης και στο κλείσιμο υπάρχει μια μπαλάντα με τίτλο “A Story Never Told.”
Τη μουσική και τους στίχους έχει αναλάβει εξ ολοκλήρου ο Åkerfeldt, με την Klara Rönnqvist Fors (The Heard, ex-Crucified Barbara) να του παρέχει συμβουλευτική βοήθεια για την δραματοποίηση τους, ενώ στην παραγωγή εμπλέκεται ο Stefan Boman (Ghost, The Hellacopters). Η ομάδα εγχόρδων έχει ενορχηστρωθεί με τη βοήθεια του Dave Stewart (Egg, Khan), και την καταπληκτική φωτογραφία εποχής εχει επιμεληθεί ο Travis Smith, με τον σπουδαίο Miles Showell (ABBA, Queen) να βοηθάει στο mastering στα θρυλικά Abbey Road Studios. Ω ρε, παιδί μου, names-dropping, θα πεις…έχουμε και άλλα ονόματα όμως.
Είναι τα βήματα του Πατριάρχη της φαμίλιας που ξεκινούν το στήσιμο του σκηνικού, με τον Mikael να αλλάζει τη φωνή του ανάλογα με τη διάθεση ρόλου και τα growls του επιστρέφουν δισκογραφικά μετά από 16 χρόνια. Απίστευτα και τρομαχτικά δομημένη ατμόσφαιρα, σε ένα ρεσιτάλ ενορχήστρωσης με τον φοβερό Ian Anderson να εμφανίζεται για πρώτη φορά αφηγούμενος κομμάτια της ιστορίας, της οποίας γίνεται σημαντικός άξονας.
Φυσικά, δεν θα λείψει και το εμβληματικό του φλάουτο σε δυο από τα κομμάτια, αλλά και η φωνή του Joey “τιρινίνι” Tempest (Europe) στο §2. Ακόμη και τη φωνούλα της μικρής κόρης Åkerfeldt στο §1 επιστράτευσε ο ηγέτης.
Δυσκολεύομαι να μετρήσω πόσες ώρες χρειάστηκαν τα τελευταία 5 χρόνια από τότε που κυκλοφόρησε το προηγούμενο τους album ώσπου να φτάσει αυτή η μαγεία στα ηχεία μου, και δεν είμαι σίγουρος πως θέλω να μάθω πόσα χρήματα κόστισε, είναι όμως ένας δίσκος από εκείνους που μια μέρα θα διδάσκονται σε αίθουσες. Η προοδευτικότητα της μουσικής των Opeth έχει και κυριολεκτική έννοια στο “The Last Will And Testament”, αφού κατά τη διάρκεια του κάθε τραγουδιού, αλλά και του έργου ως σύνολο, ο ήχος ανεβοκατεβαίνει συναισθηματικά και ηχητικά σκαλοπάτια, δίνοντας πραγματικό νόημα στο παιχτικό βιρτουοζιτέ της μπάντας. Προσωπικά, είμαι του δόγματος “το πολύ το Κύριε Ελέησον το βαριέται και ο παπάς”, όταν όμως συναντώ τόσο πολυεπίπεδα πονήματα ξεχνώ πως κουράζομαι με τη μαθηματικοσύνη της μουσικής.
Οι Opeth με το “The Last Will And Testament” κάνουν αυτή την πολυπλοκότητα αρεστή και ευκολότερη στην πέψη, πρέπει όμως να ομολογήσω πως η βαρύτητα ετούτου του δίσκου, βοήθησε πολύ στη δική μου περίπτωση, αφού μου θύμισε ενεργά πόσο αγαπώ τους Σουηδούς φίλους μας και με πήγε πίσω στο χρόνο.
Το δέκατο τέταρτο album των Σουηδών progsters είναι ίσως εκείνο που θα τους βάλει στις λίστες με τα σπουδαία συγκροτήματα του είδους, ανεξαρτήτου εποχής, αφού η συνοχή και ακρίβεια του το κάνει τόσο θεμιτό για το αυτί που δεν καταλαβαίνεις πότε πέρασαν 51 λεπτά.
Εν κατακλείδι, θα ήθελα πολύ να κάνω photobombing σε αυτή την πολυπληθή φωτογράφιση. Εσείς;
Official site: https://www.opeth.com/
Facebook: https://www.facebook.com/Opeth/
Instagram: https://www.instagram.com/officialopeth/
68 
