Τα τελευταία χρόνια έχουν ξεπεταχτεί συγκροτήματα που θα μπορούσαν να παίζουν 40 χρόνια πριν και οι συνθέσεις του ίσως και να είναι πιο δημιουργικές και ευφάνταστες από των καλλιτεχνών που τους επηρέασαν, εάν οι δεύτεροι βγάζανε νέο υλικό ή άμα κυκλοφορούν καινούργια κομμάτια χωρίς να έχουν να πουν κάτι καινούργιο.
Τρανταχτό παράδειγμα αποτελούν οι BAD NERVES έχοντας δύο full length studio albums (πέρα του live δίσκου και των περίπου 9 ep) στο ενεργητικό τους, γεμάτα από πιασάρικα και catchy punk n roll τραγούδια, σαν να βγήκαν την ιερή περίοδο 77-82, μην έχοντας να ζηλέψουν πολλά από τους προκατόχους τους. Με μεγάλη μου χαρά είδα στα social την ανακοίνωση ότι θα παίξουν για εμάς ζωντανά την Παρασκευή 1 Νοεμβρίου του 2024 στο γνωστό πλέον live-αδικο της Κωνσταντινουπόλεως στο ύψος της Ιεράς Οδού και έτσι θεώρησα τιμή μου να καλύψω τη συναυλία πρώτη φορά και με την παρουσία του 10 χρόνου γιου μου, μιας και του αρέσουν και εκείνου (link).
Από τότε που άνοιξε το ARCH CLUB έχω πάει σε αρκετές συναυλίες, τον γουστάρω σαν χώρο, σαν ακουστική και σαν τοποθεσία και πάντα η πρώτη μπότα ακουγόταν αυστηρά την προαναφερθείσα ώρα έναρξης με αποτέλεσμα μερικές φορές να χάνω κάνα, δύο τραγούδια από το πρώτο support. Έτσι οδήγησα το μηχανάκι μου από Παγκράτι πιο γρήγορα από το να είχα αργοπορημένη παραγγελία στο μαγαζί που δουλεύω, για να είμαι ακριβώς 9μμ στο μαγαζί όπου με έκπληξη μου ανακοίνωσε η Χριστίνα η φωτογράφος μας ότι η συναυλία δεν είχε ακόμα αρχίσει. Ευκαιρία λοιπόν, να τσιμπήσω κάνα σουβλάκι μέχρι να ακούσω τα 4 χτυπήματα από την μπακέτα του ντράμερ των HEX στις 9.30 ακριβώς.
Ίσως από τις πιο ταιριαστές ντόπιες μπάντες που θα μπορούσαν να ανοίξουν τους BAD NERVES, παρότι είναι λίγο πιο χαλαροί από το όνομα της βραδιάς. Μας εισήγαγαν στο βρώμικο rock n roll με ένα από τα πιο γνωστά τους κομμάτια το “Pussy Banale” και τρίτο έπαιξαν το εξίσου γκαζιάρικο, αλλά και χορευτικό “Shoelaces”. Στη μέση του set τους και μετά την προτροπή του τραγουδιστή, ο κόσμος άρχισε να έρχεται πιο μπροστά στη σκηνή και να αυξάνεται η διάθεση μας με τραγούδια όπως το “Winner Wasted” και αφού μας ευχαρίστησαν εμάς και τα υπόλοιπα συγκροτήματα, μας καληνύχτισαν με την πιο γλυκιά επίγευση του “Try” με την βιντεοκλιπάρα, και του “Arythmia” με συμμετοχή άλλου τραγουδιστή που ανέβηκε στην σκηνή.
Ένα τέταρτο μετά τις 10 ανέβηκε το δεύτερο όνομα της βραδιάς που αν και ντόπιο μας έφερε ένα πιο αμερικάνικο αέρα στον Κεραμεικό. Με χρόνια παρουσίας στην πανκ ροκ σκηνή φαινόταν το δέσιμο, με τα πιασάρικα ριφ, τα sing along. Τρίο με κιθαρίστα στη βασική φωνή τον Leo και δεύτερες, του άλλου κιθαρίστα, Steve, ενώ στο μπάσο ο Θάνος και όλοι μαζί να φτύνουν μελωδίες, γεμάτες θετική και αλήτικη ενέργεια. Στα μετόπισθεν ο Βαγγέλης έδινε δυναμικά τον ρυθμό σαν μετρονόμος αποδεικνύοντας μέσω της εμπειρίας του την προτίμηση που του δείχνουν τόσοι άλλοι μουσικοί, σε τόσα συγκροτήματα. Ήδη από τα πρώτα κομμάτια τους ο κόσμος ήταν πολύς περισσότερος μπροστά, λόγω του ότι πέρναγε η ώρα αλλά και λόγω της αναγνωρισιμότητας που τους διακατέχει.
Μας παρουσίασαν υλικό κυρίως από το δεύτερο full album τους και το τελευταίο τους EP, αλλά όχι από το πρώτο το “Boondoggle” μιας και ο χρόνος είναι περιορισμένος για ένα support συγκρότημα. Μπήκαν δυναμικά με το “So Far Okay” και συνέχισαν με το “Whimsical” και το ”Blue Flower” με την καλλιτεχνική οπτικοακουστική παρουσίαση του στο YouTube από το “PressurePop” από το οποίο έπαιξαν και τα “One Green Bottle” και “Whiner”. Επίσης ξεχώρισα από το “Aced Out” το ομώνυμο, το καλοκαιρινό “Beach”, το “Strays On A Leash” και το “Deranged” με το ωραίο βίντεο (με το οποίο μας καληνύχτισαν για να υποδεχθούμε τα παιδιά από την Αγγλία).
Μισή ώρα μετά και με την κλασική αναμονή που αρμόζει σε ένα ανερχόμενο ροκ σταρ συγκρότημα, οι Βρετανοί ανέβηκαν στο σανίδι αφού οι μηχανικοί κάνανε γρήγορη αλλαγή του backline και το συγκρότημα ετοιμάστηκε για την ροκ ν ρολ ενέργεια που είχε να αποδώσει επί σκηνής. Όλοι ντυμένοι στα μαύρα με τα μαυρόασπρα allstarακια τους και ο τραγουδιστής με την χαρακτηριστική πρίμα φωνή, τα γυαλιά ηλίου και με το Government Warning t shirt ήταν σαν να μας προϊδεάζει για αυτό που έπεται να ακολουθήσει. Παρότι χαρακτηρίζονται ως power pop ζωντανά παίζουν πιο σκληρά, ο ήχος ήταν πιο βρώμικος και αυτό επιβεβαιώνει την μπλούζα του Bobby που προδίδει τα ακούσματα τους.
Αυτό φάνηκε στην πάνω από μια ώρα που ίδρωσαν τα νεαρά και αδύνατα κορμιά τους στη σκηνή του Arch μεταδίδοντας το μικρόβιο του rock n roll στον κόσμο που χόρευε και αυτός εκστασιασμένος. Ελάχιστα διαλείμματα έκαναν ώστε να μιλήσουν στον κόσμο και να πουν τα κλασσικά για το πόσο καλά περνάνε στα μέρη μας και ότι μπορεί να είναι η πρώτη φορά που μας επισκέφθηκαν αλλά σίγουρα δεν θα είναι η τελευταία, όμως τελικά η φάση ήταν less talk more rock παρότι τα αγγλάκια απέδειξαν ότι ήταν party animal.
O William και ο George στις κιθάρες μαζί με τον Jonathan στο μπάσο χτυπιόντουσαν ανηλεώς κάνοντας δεύτερες φωνές παράλληλα και με πολύ σωστή χρήση των πεταλιών αποδεικνύοντας ότι το να παίζεις τέτοια μουσική δεν χρειάζεται να είσαι καρφί στον ενισχυτή. Ο Samuel στα τύμπανα να εναλλάσσει από βρώμικα πιατίνια σε κουδουνα του ride και cowbell δείχνοντας τις ρίζες από την μια αλλά και τον θόρυβο από την άλλη.
Κάπως έτσι γύρω στις 12.30 κατεβαίνουν όλοι πλην του Bobby κάτω και χαμηλώνουν τα φώτα αναζητώντας την αγάπη του κοινού και αφού μας ρωτάει if we want more βγάζει το πουκάμισο που είχε φορέσει και τα γυαλιά του και οι υπόλοιποι τον συνοδεύουν παίζοντας τα πιο χιτακια από τα χιτακια. Γιατί όπως προείπαμε σας αρέσουν δεν σας αρέσουν οι BAD NERVES, σίγουρα κολλάνε στο μυαλό σου και σε μεταφέρουν 4 δεκαετίες πίσω σε κάποιο club στο στυλ του CBGB.
Setlist
Baby Drummer
Palace
Terminal Boy
Don’t Stop
Too Lazy
Radio Punk
Television
Jimmy The Punk
New Shapes
Sorry
You Should Know
Plastic Rebel
Electric 88
Bad Kid
USA
Antidote
The Kids Will Never Have Their Say
Got The Nerve
Can’t Be Mine
Dreaming
Φωτογραφίες: Χριστίνα Αλώση
12 
