Είδος: Grunge/Alternative Metal
Δισκογραφική: Double j Music
Ημ. Κυκλοφορίας: 18 Οκτωβρίου 2024
“Θα σου κολλήσουν ρετσινιά…”, μόνο που στην περίπτωση του Jerry Cantrell η στοχοποίηση του, για τους προφανείς μουσικούς λόγους, δεν τον αναδεικνύει σε κοινωνικό απόκληρο, τουναντίον τον κάνει πιο αποδεκτό και αγαπητό από το σύνολο των οπαδών και καλλιτεχνών του μουσικού μας κόσμου.
Πέρα από την ιδιότητα του ως κιθαρίστας, τραγουδιστής και συνθέτης των Alice in Chains, ο Cantrell είναι κάτι πολύ περισσότερο και υπεράνω ιδιοτήτων. Είναι ένας μαχητής της ζωής που βρέθηκε αντιμέτωπος με τους προσωπικούς του δαίμονες, τον εθισμό και τον αλκοολισμό, πατάσσοντας τους αμφότερους, και ένας άνθρωπος (πέραν του αστείρευτου ταλέντου), με θέληση, πείσμα και πειθώ που σε μικρή ηλικία αντιμετώπισε την απώλεια συγγενικών του προσώπων και του συνοδοιπόρου του και συνοραματιστή Layne Staley, δίχως να κάνει την απώλεια συνήθεια παρά μετουσιώνοντας την σε ερέθισμα για δημιουργία και έκφραση.
Έκφραση, είτε προσωπική είτε συνεργατική, μέσω της μουσικής και των συναισθημάτων που προϋπάρχουν και απορρέουν από αυτήν και που καταλαμβάνουν μεγάλο μέρος των συνθέσεων του, όπως και των στίχων του στην τριαντάχρονη μέχρι στιγμής ταραγμένη διαδρομή του.
Μία διαδρομή που ξεκίνησε με τους AIC, προχώρησε με τις προσωπικές του δουλειές και συνεχίστηκε εκ νέου με την Grunge παρέα του, για να κλείσει προσωρινά αυτός ο κύκλος και αυτή η λούπα με το νέο προσωπικό του πόνημα, “I Want Blood”.
Για ακόμη μία φορά μετά το δίσκο “Degradation Trip” βρίσκει στα πρόσωπα και στο ταλέντο των συνήθη υπόπτων, Mike Bordin και Robert Trujillo, τους κατάλληλους ανθρώπους που πλαισιώνονται από τους Duff McKagan, Gil Sharone, Lola Collete και Greg Puciato σε μία ονειρική καλλιτεχνική σύμπραξη, προκαλώντας ονειρώξεις, για να βγάλει από μέσα του όσα των στοιχειώνουν και τον απασχολούν, να τα μελοποιήσει και εν μέσω φόρτισης να μας τα παρουσιάσει με τον δικό του τρόπο.
Και ο μπαγάσας στην τέταρτη κυκλοφορία του το καταφέρνει συνδυαστικά με τη μελαγχολική μουσική και το σκοτεινό λυρισμό του, εμβαθύνοντας βαθειά (ναι ξέρω ακούγεται ως πλεονασμός) μέσα του ρίχνοντας φως στο σκοτάδι εξωτερικεύοντας τον εσωτερικό του ψυχισμό, εν μέσω μίας Angels of Darkness, Demons of Light κατάστασης.
Στο “I Want Blood”, δικαιολογεί το χρίσμα του “Riff Lord” που του είχε απονεμηθεί προ σχεδόν εικοσαετίας από το Αγγλικό Metal Hammer, και υπό τις ευλογίες του μοναδικού Riff Master, παραδίδει έναν άκρως κιθαριστικό νέο δίσκο, αποτελούμενο από riffs, solos και μελωδίες υποτελή στο πρότερο μουσικό του βίο και στους μεγάλους παλαιούς, αψηφώντας κατηγοριοποίηση και προβάλλοντας απροκάλυπτα τις επιρροές του μέσα από την οπαδική σκοπιά και την λατρεία αυτής.
Από την Αγία τριάδα του Seattle ανέκαθεν, με σημείο αναφοράς το “Dirt” άλμπουμ, ήταν οι πιο” μεταλοποιημένοι” και προσφιλείς στο heavy και Sabbath ήχο, τα κατάλοιπα του οποίου είναι πασιφανή στο σύνολο των κομματιών και πολύ περισσότερο στο “Let it Lie” μεταξύ των άλλων.
Κατά κάποιο τρόπο, χωρίς ίχνος αναστολών και εγκράτειας, “ακούγεται σαν βουλωμένο γράμμα” καθώς ανοίγεται και μας παραπέμπει ευθέως στους Pentagram με το solo του “ Off the Rails”, την στιγμή που η ηχώ των Paradise Lost αντηχεί στο “Echoes of Laughter”, και στο “I Want Blood” επισκέπτεται συνθετικά τον ξανθομπάμπουρα φίλο του Josh Homme. Όλα τα προαναφερθέντα είναι ένα μικρό δείγμα στα πλαίσια μίας άτυπης σφυγμομέτρησης που θα μπορούσαμε να επικαλεστούμε.
Όμως επειδή το” αίμα νερό δεν γίνεται” και η ρετσινιά του κιθαρίστα των AIC δεν ξεκολλά από πάνω του με όλα τα ηχητικά κατάλοιπα, αυτό που ακούμε είναι μία φυσική εξέλιξη του ήχου των προαναφερθέντων με το βασικό μουσικό κορμό να παραμένει ίδιος και απαράλλακτος και να περνάει από μία διαδικασία προσάρτησης κατοχυρωμένων στοιχείων από άλλα μουσικά είδη και υποείδη.
Οι συνθέσεις του “I Want Blood” είναι καθρέπτης του ψυχισμού του Cantrell και αν κρίνουμε και από το είδωλο που απεικονίζεται στο εξώφυλλο, το οποίο παρεπιπτόντως είναι ολόιδιο σε κόμικ μορφή με το “Paralysed” των Witch, αντιλαμβανόμαστε με μία εικόνα πολλά συναισθήματα και χίλιες λέξεις.
“If You Want Blood (You’ve Got It)”, που λένε και κάποιες ψυχές, αρκεί να πατήσεις το play και να γίνεις μέρος του θαυμαστού μουσικού κόσμου του ξανθού μάγου και της εξάχορδης πλανεύτρας του.
Facebook: https://www.facebook.com/officialjerrycantrell
280 
