Έχοντας διαλέξει να γεμίσω το βράδυ μου με σατανιασμένο thrash metal, μια μέρα που ήταν ασφυκτικά γεμάτη με μουσικά events, κατηφόρισα προς Γκάζι.
Φτάνοντας έξω από το Temple, πήρα καλό vibe συναντώντας πολλά πηγαδάκια γύρω-γύρω με μπιρίτσα στο χέρι, όμως αυτό που είδα μέσα δεν το περίμενα.
Ο χώρος ήταν αρκετά γεμάτος με τους Incineration A. D. να έχουν φέρει στρατό νέας γενιάς. Σκέφτηκα πόσο ωραίο θα ήταν να είχαμε τέτοια προσέλευση πάντα στα supports και τι όμορφα που υπάρχει ήδη η συνέχεια μας στα pits.
Οι black thrashers από την Αθήνα με αιχμή του δόρατος το παρθενικό τους ΕΡ “Goatfuck Armageddon Blasphemy” και τραγούδια από το επερχόμενο ντεμπούτο τους, δημιούργησαν πολύ όμορφο κλίμα με συνεχόμενα circle pits.
Παρόλο που αρχικά ο ήχος ήταν λίγο ανισοβαρής, τελικά η εντύπωση που έμεινε ήταν πολύ θετική. Έχουν κόσμο που ακολουθεί και περίσσιο πάθος οι ίδιοι, οπότε περιμένω κατακόρυφη εξέλιξη όταν θα τους ξαναδώ. Ευχαριστούμε πολύ και για τη διασκευή του “Black Magic” των Slayer και καλή επιτυχία στη συνέχεια.
Δεν πέρασε πολλή ώρα και με σχετική ακρίβεια στο χρονοδιάγραμμα, η παρέα του James McBain από τη Σκωτία εμφανίστηκε στη σκηνή.
Από την μπλουζα ΖΕΚΕ που φορούσε ο μπροστάρης των Hellripper κατάλαβα πως θα περάσουμε όμορφα την υπόλοιπη ώρα.
Η τετράδα από τα highlands ξεκίνησε ένα πανζουρλισμό thrash, με άπειρες speed metal στιγμές στα όρια του υπερηχητικού hardcore punk, που η μπάντα στην μπλούζα του James ξέρει καλά.
Ο χορός ξεκίνησε με το “All hail the goat” από το ΕΡ “Black Arts & Alchemy” και πέρασε από όλους τους σταθμούς της ως τώρα καριέρας τους.Συνεχής κίνηση στη σκηνή, ριφ να σκίζουν τη σκόνη που αιωρούνταν στο Temple και μια κλωτσοπατινάδα χωρίς γυρισμό καθόλη τη διάρκεια της εμφάνισης τους.Από ό, τι φαίνεται ούτε εκείνοι περίμεναν ένα γεμάτο venue και έδωσαν παραπάνω από την ψυχή τους, εξάλλου την έχει δεσμευμένη ο οξαποδός, για να επιβραβεύσουν τον καθένα μας για την παρουσία του.Στιγμές για να θυμόμαστε αποτέλεσαν τα “Hell’s rock n roll”, “The Affair of the Poisons”, “Goat Vomit Nightmare”, “Vampire’s Grave” και το πιο πρόσφατο “Fork-Tongued Messiah” που μας έφτασε πιο κοντά στο τέλος, όπου στο καθιερωμένο encore ακούστηκε το “Headless Angels”.
Ο κόσμος ξέσπασε σε σεισμογενές χειροκρότημα που ανάγκασε τους Hellripper να παίξουν εκτός προγράμματος το “Total Mayhem”, που περιγράφει απόλυτα την εμφάνιση των Σκωτσέζων.
Τα τραγούδια τους ακούγονται ακόμη πιο αλήτικα ζωντανά, η ταχύτητα τους πιο υψηλή και η ανάγκη να τους ξαναδείς γεννιέται από τα πρώτα λεπτά. Η φαντασία μου δημιουργεί μια νύχτα με Midnight, η οποία θα ήταν ανεπανόρθωτος όλεθρος.
Αν και ο ήχος δεν έφτανε αρκετά φρέσκος, εκεί στα πίσω που μπόρεσα να καταφύγιο, η βραδιά θα μείνει και αυτή, χαραγμένη σε μια γωνιά της μνήμης μου, με υπότιτλο “thrash, punk, σατανάς”.
Φωτογραφίες: Κωνσταντίνος Κονταράκης
16 
