Προσωπικά λατρεύω τα αρτικόλεξα, παρόλο που έχουν καταστρέψει τη νεοελληνική γλώσσα. Εξυπηρετούν τον σκοπό τους και κρύβουν ένα μυστήριο που σε καλεί να το εξερευνήσεις, να ξεδιπλώσεις τον “μίτο” των ακροστιχίων και να δώσεις την λύση.
Τόσο μυστηριακή και άλλο τόσο είναι και οι Καναδοί Post Rockers, είτε ως GY!BE, είτε ως Godspeed You Black Emperor!, άλλοτε ως Godspeed You! Black Emperor.
Σε κάθε τους έκφανση μας περιπαίζουν με τις ηχητικές περιπτύξεις των οργάνων τους, και μας ταξιδεύουν με ήχους, μελωδίες και μεγαλόπνοες συνθέσεις με την ατμοσφαιρική τους μουσική, που αψηφά κατηγοριοποίηση, καθώς εκτείνετε από το Progressive Rock στην Punk μέσω κλασικής παιδείας και Avant Garde νοοτροπίας.
Πνευματικός πατέρας αυτού του παιδιού ειδικής μεταχείρισης, λογίζεται η ομώνυμη ασπρόμαυρη Ιαπωνική ταινία, σκηνοθετημένη από τον Mitsuo Yanamigachi, η οποία πραγματεύεται τις ατασθαλίες μίας συμμορίας ατίθασων μηχανόβιων, των Black Emperors.
Όνομα που ταιριάζει στην ιδιοσυγκρασία του συγκροτήματος, καθώς και στην γκρίζα και μουντή αισθητική που απορρέει από τις μουσικές και τις πεποιθήσεις της κολεκτίβας.
Η αρχική τριαδική σύνθεση της μπάντας από το μακρινό 1994, άλλαξε πολλάκις ανά τα χρόνια φτάνοντας έως και τον αριθμό των δεκαπέντε ατόμων, ενώ σταθεροποιήθηκε περί το 1998 στα εννέα άτομα.
Για την μπάντα που λειτουργούσε σαν ένας μηχανισμός με πολλά εξαρτήματα, ο αριθμός των μελών ήταν σχετικός και εξαρτιόντανε από το καλλιτεχνικό όραμα της στιγμής, και των επιταγών των θέλω τους.
Τα μουσικά όργανα που δίνουν ζωή στο έργο τους, προσαρμόζονται στον αριθμό των εκάστοτε συμμετεχόντων με βασικό πυρήνα την κιθάρα και το μπάσο, και με σύνηθες ηχητική συνδρομή συνοδείας εγχόρδων και διαφόρων κρουστών, μαζί με τη χρήση Γαλλικού κόρνου και glockenspiel.
Τα μέλη του συγκροτήματος έχουν να επιδεικνύουν μία αποστασιοποιημένη συμπεριφορά, απρόθυμα να προσφέρουν συνεντεύξεις για να δημοσιοποιήσουν την δουλειά τους, εκφράζοντας συχνά πυκνά την αντιπάθεια τους για τη μαζική μουσική βιομηχανία και τις μεγάλες εταιρίες-δυνάστες.
Αυτό σε συνδυασμό με την μουσική τους πτυχή τους έκανε να αποκτήσουν την φήμη των σκοτεινών χαρακτήρων, ακοινώνητων, υιοθετώντας τον τίτλο του παρία και μη μπορώντας όλοι εμείς να μάθουμε για τους ίδιους. Κάτι που ήρθε να αλλάξει τρόπον τινά, έπειτα και από την εμφάνιση τους στο εξώφυλλο του NME περί το 1999.
Το μοναδικό μέλος που αλληλεπιδρά με τον τύπο είναι ο Efrick Menuck και για το λόγο αυτό παρουσιάζεται ως ηγέτης, έναν χαρακτηρισμό που τον έχει απορρίψει δημόσια σε αρκετές περιπτώσεις.
Τα διαφορά μέλη κατά καιρούς έχουν σχηματίσει διαφορετικά παράλληλα project, ενδεικτικά αναφέροντας τους A Silver Mt. Zion, Fly Pan Am, και τους Set Fire to Flames μεταξύ άλλων.
Εκτός από την μουσική τους ιδιότητα, τους λατρεύουμε ιδιαιτέρως για τις πολιτικά και κοινωνικά τους πιστεύω, καθότι δεν αναγνωρίζουν μορφές εξουσίας, και τα τραγούδια τους διαθέτουν πολιτική συνιστώσα.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτών, είναι το κομμάτι “”09-15-00″ αναφορικά με τον Ariel Sharon, και την “δεύτερη Ιντιφάδα” (εξέγερση των Παλαιστινίων) έπειτα από προβοκατόρικη επίσκεψη του ίδιου στο μνημείο Haram al-Sharif.
Επιπρόσθετα κομμάτια που σηματοδοτούν πολιτική δήλωση με ενσωματωμένες ομιλίες, είναι τα “The Dead Flag Blues”, “Blaise Bailey Finnegan III” και “ “Anthem for no State”, μεταξύ άλλων.
Λόγω της γενικότερης απροσάρμοστης στάσης τους και αντισυμβατικής συμπεριφοράς τους, έχουν κατηγορηθεί για τρομοκράτες, μετά και από ένα ευτράπελο σκηνικό, που διαδραματίστηκε σε κάποιο βενζινάδικο στο Ardmore της Oklahoma κατά την διάρκεια της περιοδείας τους που έληξε ομαλά για αυτούς, χωρίς να απαγγελθούν κατηγορίες, έπειτα από εξακρίβωση στοιχείων μετά ανακρίσεων από το FBI.
Η περιοδεία συνεχίστηκε κανονικά και το μουσικό τους μανιφέστο διαδόθηκε με την δική τους ηχητική σφραγίδα γνησιότητας.
Με νέο δίσκο υπό τον ευφάνταστο τίτλο “No Title as of 13 February 2024 28,340 Dead” να έχει ήδη κυκλοφορήσει, οι Καναδοί πρωτεργάτες της Post, θα μας τιμήσουν με την παρουσία τους στις 18/10 στο Floyd, για μία φορτισμένη συναισθηματικά παράσταση, με ασύλληπτες ερμηνείες από το δισκογραφικό κατάλογο τους για μία και μόνο βραδιά.
Θα αδράξουμε λοιπόν την ευκαιρία και θα ξεδιπλώσουμε την προσωπικότητα του άτυπου ηγέτη Efrick Menuck των Καναδών πλαισιώνοντας την με ορισμένες συνθέσεις που τον έχουν διαμορφώσει ως μουσικό.
Γεννημένος στο Montreal, του Quebec είναι υιός ενός γιατρού και μίας νοσοκόμας. Στην τρυφερή ηλικία των τριών βίωσε την εγκατάλειψη και την απόρριψη, καθώς η μητέρα του έφυγε για να επιστρέψει έπειτα από 17 ολόκληρα χρόνια, με σκοπό να ξαναφύγει.
Δυσαναπλήρωτο το κενό και δυσβάσταχτος ο πόνος που βίωσε σε τόσο νεαρή ηλικία, απέσπασε εφόδια για να “στρώσει” χαρακτήρα και να πορευθεί στη ζωή.
Παρότι φοίτησε σε εβραϊκό σχολείο και ακολούθησε το Kosher (σύνολο εβραϊκών θρησκευτικών κανόνων σχετικά με την διατροφή), δηλώνει άθεος.
Ανήσυχος και απροσάρμοστος από νωρίς, έφυγε από το σπίτι του στα δεκαεφτά του μόλις χρόνια και μεγάλωσε στους δρόμους του Τορόντο εφαρμόζοντας στην πράξη την Punk Rock ιδεολογία, ακούγοντας μέχρι τότε μόνο Punk.
Παράτησε το σχολείο στην ενδέκατη βαθμίδα, που αντιστοιχεί στη δική μας Δευτέρα λυκείου και περιφερόταν σαν τον αποστάτη χωρίς δουλειά και στέγη, με τις καταχρήσεις των ναρκωτικών να του χαρίζουν έναν ισχυρό νευρικό κλονισμό στα είκοσι του.
Βρίσκοντας τον πρώτο του έρωτα, παράτησε τα ναρκωτικά και επέστρεψε πίσω στο Montreal, και δικτυώθηκε με καινούριους φίλους που ταίριαζαν τα χνώτα τους και είχαν πολλά κοινά. Όλα αυτά όπως καταλαβαίνετε σε εποχές προ Διαδικτύου που δεν πατούσες απλά κάποια πλήκτρα, αλλά έπρεπε να έρθεις σε φυσική επαφή για να κοινωνικοποιηθείς.
Στο συγκεκριμένο μεσοδιάστημα δεν άκουγε καθόλου μουσική, και βρήκε συντροφιά στη μαγιά και τη βύνη σε μεγάλες ποσότητες.
Μέσα στην ονειρώδη και εμποτισμένη με αιθυλική αλκοόλη κατάσταση ξεκίνησε στα εικοσιπέντε του, τους Godspeed you Black Emperor και στα είκοσι εννιά του, τους Silver mt Zion και από το 1996 βρίσκεται στο δρόμο παίζοντας σε κάθε γωνία του πλανήτη.
Σιχαίνεται τη βιομηχανία και πολύ περισσότερο τη μουσική βιομηχανία με όλο του το είναι, όπως και κάθε μορφή εξουσίας και δυνάστευσης και υιοθετεί την ιδεολογία του αναρχικού.
Μέσα σε όλα είναι συνιδρυτής του “hotel2tango” στούντιο ηχογράφησης, είναι φωνακλάς, και μπορεί να γίνει κυκλοθυμικός και κακός μπελάς όταν δεν έχει καλή διάθεση. Είναι πεισματάρης, τελειομανής, ανήσυχος και στοργικός πατέρας του υιού του Ezra. Πάνω από όλα είναι ένας εκπληκτικός μουσικός, και μοναδικός καλλιτέχνης στο είδος του, ο οποίος μαζί με τους υπόλοιπους μαύρους αυτοκράτορες θα ξεδιπλώσουν το ταλέντο τους και τις ηχητικές τους ατασθαλίες πάνω στη σκηνή του Floyd για μία ανεπανάληπτη μουσικά βραδιά.
396 
