Είδος: Heavy rock
Εταιρεία: Ihaveadrum records
Ημ. κυκλοφορίας: 11 Οκτωβρίου 2024
Πρέπει να ήταν τέλη του 2010, όταν είδα για πρώτη φορά τους Planet of Zeus στο 7sins, μαζί με τους Σουηδούς Backdraft. Δεν είχε κυκλοφορήσει ακόμη το “Macho Libre” τότε, το οποίο έδειξε μια φοβερή εξέλιξη από το ντεμπούτο “Eleven the hard way”.
Η μπάντα μεγάλωσε, οι παραγωγές έγιναν πιο απαιτητικές, άρχισαν οι περιοδείες και φτάνουμε τώρα στο εκτο τους full length album, “Afterlife”.
Οι POZ είχαν ήδη δείξει πως προσπαθούν να πάνε λίγο παραπέρα τη μουσική τους, από το “Loyal to the pack” ακόμη, και όπως είχα γράφει στην κριτική του τότε ήταν “μια πρώτη προσπάθεια αποστοουνεροποίησής (με το stoner όπως το αντιλαμβάνεται ο μέσος “φασαίος”) τους.” Το “Faith in physics” τελικά, ισορρόπησε όσο καλύτερα γινόταν, τον σκληρό ήχο του ξεκινήματος τους με την ανάγκη να γίνουν καθολικά πιο μελωδικοί και “προσιτοί”.
Τώρα, 5 χρόνια και δυο καραντίνες μετά, οι POZ με το πρώτο single “Baptized in his death”, μας ψιθυρίζουν στο αυτί πως το ταξίδι συνεχίζεται και ο ήχος τους θα ανοίξει λίγο παραπάνω τα φτερά του. Μετά από τη είσαγωγή “Preview of an afterlife”, το προανεφερθέν single ανοίγει το album με ένταση και πάθος και με έναν τρόπο γεφυρώνει την απόσταση από τον προηγούμενο δίσκο.
Φαίνεται εξαρχής, πως οι POZ με έναν τρόπο παρόμοιο με εκείνον τον QOTSA, σταδιακά αλλάζουν το ύφος τους, έτσι ώστε να ταιριάζει και με την καλλιτεχνική εξέλιξη που έχουν τα μέλη της μπάντας.
Μην υποπτευθεί κανείς πως ο πλανήτης αλλάζει φορά κίνησης, αφού το γρέζι του Μπάμπη και το χαρακτηριστικό στυλ του Στέλιου στην κιθάρα είναι εκεί, για να τους αναγνωρίσεις εύκολα. Το “Step on, Skin off” ας πούμε, είναι ένα κλασικό κομμάτι Planet, με όμορφο ρεφρέν, ροκενρολάδικα σόλο και στακάτο ρυθμό. Μιας που αναφέραμε τον ρυθμό, το δίδυμο Βραζος-Γιαννακόπουλος κάνει για μια ακόμη φορά εξαιρετική δουλειά και η θέση τους στη μίξη είναι ιδανική, ακόμη και σε τραγούδια σαν το “No ordinary life” που θα μπορούσε να είχε γραφτεί για τους Foo Fighters.
Γενικά, το μουσικό κληροδότημα των Josh Homme-Dave Grohl είναι διασπαρτο στο “Afterlife” και συνδυάζεται όμορφα με το ήδη γνωστό poz-DNA, ανοίγοντας νέες πόρτες για τους Αθηναίους heavy rockers. Σε καμία περίπτωση πάντως, δεν μιλάμε για μια ξεδιάντροπη ξεπατικωτούρα, παρά μόνο για απορρόφηση φιλοσοφικών πτυχών των δυο rock γιγάντων, με φυσικό τρόπο και χωρίς να φεύγουν από τις ράγες πάνω στις οποίες τόσα χρόνια κυλούσαν. Μια ανακαίνιση στην αμαξοστοιχία εδώ και χρόνια έχει ξεκινήσει όμως και τώρα, βλέπουμε να υπάρχουν και έξτρα δρομολόγια διαθέσιμα για τους επιβάτες.
Τα πολλα ουρλιαχτά έχουν φύγει και η φωνή εξερευνεί άλλες ακτές (“Bad Milk”), η γκρούβα αν και δεδομένη, είναι τώρα λιγότερο βαριά και οι POZ θαρρείς έχουν μαζέψει όλες τις alternative στιγμές τις καριέρας τους ως τώρα για να γυρίσουν σελίδα. Αυτό φαίνεται ξεκάθαρα και με τη σειρά που έχουν τοποθετηθεί τα τραγούδια στο album, αρχίζοντας από εκείνα που θα σε παραπέμψουν στα προηγούμενα που υπάρχουν πάνω στο ράφι τους και καταλήγοντας στο εξαιρετικό “State of Non-existence” που κλείνει το δίσκο παράλληλα με το μάτι στον ακροατή.
Αυτό το κομμάτι θεωρώ πως είναι ό,τι πιο γενναίο έχουν κάνει και ακούγεται σαν μια μίξη Alice in Chains/ Deftones, διατηρώντας όμως μια ξεχωριστή ταυτότητα.
Αν τελικά αληθεύει πως ο ίδιος μας ο εαυτός είναι η ίδια μας η φυλακή, εκείνοι μόλις έκαναν την μεγάλη απόδραση και τώρα καλπάζουν ελεύθεροι και πάλι εκεί έξω. Θέλω και γω πάλι να τρέξω μαζί τους.
Για να τα κάνουμε λίγο πιο λιανά, οι Planet of Zeus έφτιαξαν έναν δίσκο όπως εκείνο που ονειρευόμουν για εκείνους και τώρα με κάνουν να αδημονώ για εκείνη τη νύχτα στο Floyd, στις 7 του Δεκέμβρη, κάποιοι τυχεροί όμως θα τους απολαύσουνε νωρίτερα στο MammothFest.
Official Site: http://www.planetofzeus.gr/
Facebook: https://www.facebook.com/planetofzeus/
Instagram: https://www.instagram.com/planetofzeus/
Bandcamp: https://planetofzeus.bandcamp.com/album/afterlife
663 
